Accident එක වෙලා අදට දවස් දහයක් වෙනවා මේ දවස් ටිකේම ඇඳ උඩට වෙලා අත් කකුල් ඔතාගෙන ඉදලා මට ඇති වෙලා හිටියෙ. මට තාම ඉස්සෙල්ලා වගේ ලස්සනට ගැම්මට ඇවිදින්න බෑ හොඳටම recover වෙන්න තව සතියක් දෙකක් විතර යයි කියලා සීයගෙ යාලු ඩොක්ටර් කිව්වෙ.
තව සතියක් දෙකක් මෙහෙම හිටියොත් මට ඊගාවට මානසික රෝහලක ඇඩ්මිට් වෙලා බෙහෙත් ගන්න වෙන්නෙ.
අපේ සෙට් එක සැරින් සැරේ අපේ ගෙදර ඇවිත් ආපු වෙලේ ඉඳන් මට බැන බැන ඉන්නවා. හහ් මුන් මට බනින්නෙ මම සියදිවි හානි කරගන්න කියලා හිතාගෙන ටිපර් එකක හැප්පුනා වගේ.
ගෙදර අය නම් බැන්නෙ නෑ බැන්නට වැඩක් නෑ කියලා දන්න නිසා වෙන්නැති, අහ්හ්හ් ගෙදර අය කිව්වට ගෙදර හැමෝම නෙවෙයි අපේ සීයගෙත් සීයා ඉන්නවනෙ. අන්න හරි නෙත්රු තමයි. ඒ පෝරිසාදයා නම් මාව දකින දකින සැරේට මට බනිනවා නැත්තන් රවනවා.
මම කකුලක් අතක් තුවාල කරගෙන බේරිච්ච නිසා තමයි හැමෝම මට පුප්පන්නයි ගස්සන්නයි බනින්නයි තියාගත්තෙ. නිකන් හරි සෙත්තපෝච්චි උනා නම් මුන් තාම හූල්ලනවා. මං පණ බේරගෙන මෙයාලගෙ කඳුළු ටිකනෙ ඉතුරු කරේ. මුන්ට අගයක් නෑ.
දවල් නින්ද යාගෙන එද්දිම මට කෝල් එකක් ආවා මේ කෝල් ගන්න උන්ටත් "අහ් දෙවර්ශි ගාව ෆෝන් එකක් තියෙනවා ඒකට කෝල් එකක් ගත්තා නම් හොඳයි" කියලා හිතෙන්නෙ මම නිදාගන්න හදද්දි. Unknown number එකක්.
"හෙලෝ.."
"ආආආ නංගි දැන් සුවයිද.???"
"ඔව් සුවයි, මේ අයියා කවුද.?"
"අයියෝ.. මොනාද බං දවසක් කෝල් කරාම නම්බර් එක සේව් කරගන්න එපැයි. මං ජනිත්‍ය නෙත්රු ගෙ යාලුවා."
"අහ්හ්හ් හරි හරී... ඔයා එදා කෝල් කරේ මං hospital ඉද්දිනෙ ඒ වෙලේ save කරගන්න අමතක උනා"
"හරි හරි බං ඒක අවුලක් නෑ. දැන් කොහොමද මට කෝල් එකක් ගන්නත් බැරි උනා ෆෝන් එකට පොඩි accident එකක් උනානෙ ඊයෙ තමයි හදල අරගෙන ආවෙ."
YOU ARE READING
Inseparable 🤍 | GL | ON HOLD
Romance"ආදරේ කියන දේ මිනිස්සුන්ගෙන් මිනිස්සුන්ට ලැබෙන විදිහ වෙනස්, ඔයා කාගෙ කවුරු උනත් ඔයාට දෙයක් නැති වෙන්න තියෙනවා නම් ඒක අනිවාරෙන් නැති වෙනවා. ඒ වගේම ඔයාට හම්බෙන්න තියෙන දෙයක් නම් අනිවාරෙන්ම හම්බෙනවා"
