Bir kadın, herkes için kendini feda edebilir miydi?
Bir adam, kendini feda eden kadının canını acımasızca yakabilir miydi?
Sevenler, sevdaları uğruna ailelerini ezip onlara sırtlarını dönebilir miydi?
Kadın, kendini feda etti.
Adam, kadının canını y...
"Zaman önüne kattığı her şeyi süpürür. Geride iz kalır. Ömür dediğimiz şey işte bu arkada kalan hatıralardır..."
MUSTAFA KUTLU
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~🖤~
Kötü günler dolu gibi yağıp zarar veriyor, geçidi olmayan yollar oluşturuyor ve cesaret edip o yolu geçeni çığ altında bırakıyordu. Kötü günler yağmur gibi üzerlerine yağarak hayatlarını talan ediyordu. Kötü günler kara bulut gibi evlerinin üzerine çökerek aydın günleri gerilerinde bırakıyordu. Günlerin aydınlığa kavuşması imkansız görünüyordu.
Evdeki, bahçedeki hatta dışarıdaki kalabalık genç kızı korkutuyordu. Her şeyi göze alarak, ardında bıraktıkları insanları düşünmeden kaçan iki sevdalının hatası aileleri üzmekle beraber sinir komasına sokmuştu. En çok da kız tarafını... Fitilleri ateşlenmiş bomba gibilerdi.
''Rezan Şahmaran!" Bu ismin dilinden dökülmesini bırakın beyninde yankılanınca bile saç diplerinden tırnak uçlarına kadar titriyordu Mizgin Zuxari. Elinde olmayan ve olmasını istemediği sebeplerden ötürü...
"Kıza yazık oldu. Kaçarken ailesinin namusunu düşünmedi mi hiç?" Sıkıntıdan kendi kendine söylenen büyük ablası Zerya'ya terslenerek baktı. "Seviyor işte, abla." Önüne dönerek iç çeke çeke perdesini hafif araladığı pencerenin önünde dışarıda ve bahçede dolanan adamları izlemeye kaldığı yerden devam etti.
"Gittik istedik; daha kızımız küçük, dediler. Kardeşin bir yıl daha bekleyebilirdi." Büyük ağabeyi Cengiz'in karısı Zişan çayından bir yudum almadan evvel görümcelerine gerçeği nakletti.
"Cengiz ağabeyim sana gelseydi sen de kaçardın, Zişan. Yan çizme istersen." Mizgin, ablası yerine yengesini cevaplamaktan pek pişman değildi. Elinden geldikçe kaçan o iki âşığı koruyacaktı. Elbette yaptıkları doğru olmadığı gibi kabul edilir değildi. Ağabeyi Berdan bir yıl daha bekleseydı güzel, ihtişamlı bir düğünle Rojin'e kavuşabilirdi. Ne yazık ki ikisi beklemek yerine kaçmayı tercih etmişti. Bu kaçış canlarına mal olacaktı.
Tüm Şanlıurfa, Rezan Şahmaran'ın deli öfkesini bilirdi. Ki bundan kendisi de nasibini almıştı. Neyse, konu bu değildi. Tasasına düşeceği bu da değildi. Daha önemlisi Berdan ve Rojin neredeydi? Akıbetleri ne olacaktı ?Bulunabilecekler miydi?
Kafasında dolanan deli soruları kenara itti Mizgin. Ayaklarının dibinde oturan ablasının eteğinin ucundan çekiştirmesiyle oflayarak kalçalarının üzerine geri oturdu.
"Cengiz seni o camın önünde görürse parçalayacak." Uyan dolu sesiyle kız kardeşini payladı Zerya. "Delala min..."(Güzelim) Kızan ablasını sakinleştirmek için tatlı tatlı gülümseverek yanına oturdu. "Kızma, oturdum bak." Zerya'nın gülüp omzunu dürtmesini beklerken aksi gibi ablası acı acı bakmıştı. Gülümseyen dudakları düz bir çizgi halini aldı. "Ne oldu?"
