A & B

12

ALLY'S P.O.V

" Babe, Why didn't you tell? Pagka-uwi mo galing sa date na'tin, pumunta ka kila, Bentley"

Napaatras ako papasok sa bahay ng biglang sumulpot si Isabel sa harapan ko at Hawak-hawak ang cellphone na nakatapat ang screen. Pinakita n'ya sa akin ang story ni Mhika sa IG. Why is she mad? Pumunta lang naman ako kila Bentley dahil gusto ko ulit sila makasama.

" There's no problem with that, Isabel.  Do I need to tell you everything?" I questioned.

" Of course! I'm your girlfriend, Ally!"

I was taken aback by Isabel's growling words. Why is she being a feisty tigress all of a sudden? And It's evening, alam kaya nila Tita at Tito na nandito si Isabel.

Isabel's glaring at me. Mad. I took a breath before I let my hands on her shoulder. Hindi ko pinantayan ang galit na tingin ni Isabel, pinaamo ko ang mata ko para hindi n'ya isipin na galit din ako.

" Okay. Okay. Let's get inside first, hmm?" Binababa ko ang boses para kumalma si Isabel.

She used both of her hands to push me. Hindi naman ganoon kalakasan ang pagtulak ni Isabel para mawalan ako ng balanse.

" Tell me, Ally. Anong ginagawa mo sa bahay nila Bentley." Matigas ang bawat salitang binitawan ni Isabel, at ganun pa'rin ang titig niya sa akin. Matalim at may pagdududa.

" Bumisita lang ako, Isabel. I miss—"

" You miss him? Bakit hindi ba kayo lagi magkasama sa school?!"

Napahawak ako sa sentido. She's cutting my sentence and making her believe. Napapikit ako ng mariin. Hindi ko dapat sigawan si Isabel, para lang ako naglagay ng pangsiga upang mas lalong lumakas ang apoy na lumiliyab sa harapan ko. Ayoko rin na pantayan ang galit niya, kahit papunta na ako duon.

" I miss everyone, Isabel. Not just Bentley. I also missed Aster, and Mhika. Kaya rin ako nanduon kasi yun ang unang pagkakataon na magkasama kaming apat ng matagal, ulit."

Mahinahon kong paliwanag. Sana ay maintindihan ng malinaw ni Isabel ang mga sinabi ko.

" Are you saying that I'm a burden?"

Lumaki ang mata ko sa sinabi ni Isabel. Agad kong hinawakan ang mga kamay niya saka mabilis na umiling.

" I never say that, Babe. You're taking this wrong." I almost crack my voice still I manage it. I looked at her with concern when tears escaped her eyes.

" Are you sure that I'm not a burden? Pero pinaghilaway ko kayo ng mga kaibigan mo."

I tried to smile at her. I don't want her to feel that she's a burden, because she's not. I hugged her tightly.

" You are never been a burden or conflict to me, Isabel. Hindi mo kami pinaglalayo o pinaghihiwalay. It's just after what happened, I tried to focus on you more. I don't want to be hurt again."

I whispered to her ears. Listening to her silent cry and heavy breathing, I felt relief. Isabel should be calm at this moment.

Humiwalay ako sa yakap namin. Hinawakan ko ang magkabilang pisngi ni Isabel sa inangat ang mukha n'ya. Pinunasan ko ang luha ni Isabel gamit ang hinlalaki ko, habang nakangiti. Isabel pouted while staring at me.

" After this, bibisita ka pa'rin ba kay Bentley?" Nakapout nitong sabi.

" Magpapaalam na ako sayo kapagmagsasama kaming tatlo, hmm?" I assured her.

Isabel tiptoed to reach my face and kiss my lips. I smiled in satisfaction after what she did. Ginulo ko ang buhok ni Isabel saka siya niyakap papasok sa bahay namin.