London Mansion....
''သခင်မလေး ထပါတော့ ။မနက်စာစားပြီးရင် ကျွန်တော်တို့စာသင်ရပါအုန်းမယ်''
တံခါးကြီးတစ်ဖက်မှ သူမကတော့ကြားမယ့်ဟန်မရှိ။ဒါမှမဟုတ် အပျင်းကြီးခြင်းသာ။
''သခင်မလေး ကျွန်တော်ဝင်လာလိုက်_
''ငါ့ကိုအင်္ကျီတော့အေးဆေးပေးဝတ်ပါဦး! Jane!''
''အဟမ်း!တောင်းပန်ပါတယ်သခင်မလေး''
တော်ပါသေးသည်။ ငါဒီတိုင်းမပြောပဲဝင်သွားမိလို့ကတော့
လောင်မဲ့မီးက သေးသည်မဟုတ်။
မဟုတ်ရင်ခေါင်းပြတ်သွားလိမ့်မယ်လေ။
ဒီလိုနုဖတ်လှတဲ့ငါလေး အသေမခံနိုင်သေးပါဘူး။
ဟူး....
သခင်လေးဆီမှာ အိမ်တော်ထိန်းဖြစ်ရတာလည်း မလွယ်ပါလား။
အင်းး Josephရဲ့ဒုက္ခကို ငါအခုမှပဲကောင်းကောင်းသိတော့တယ်။
''Jane ငါပြီးပြီ''
''ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်မလေး။ ကျွန်တော်တို့ ထမင်းစားခန်းကို သွားကြတော့မလား''
''အင်း''
ကြီးကျယ်ခန်းမားလွန်းလှတဲ့စံအိမ်ကြီးထဲမှာ အစေခံတွေနဲ့ ဝန်ထမ်းတွေဟာ သူတို့အလုပ်သူတက်ကြွစွာလုပ်ဆောင်နေကြသည်။
အနီရောင်ကော်ဇောပေါ်မှာလျှောက်လှမ်းနေတဲ့သူမကိုတွေ့သည့် အစေခံတိုင်းက သူမကို ဦးညွှတ်အရိုအသေပြုကြသည်။
သူတို့တွေအဲ့ဒီလိုလုပ်တိုင်း သူမကိုနေရခက်စေသည်။
မနက်ခင်းနေရောင်ခြည်နုတို့ကလည်း စံအိမ်ရဲ့ရွှေနားသွပ်ထားသော ပစ္စည်းတိုင်းပေါ်နှင့် မီးဆိုင်း မီးတွဲတို့အပေါ် တောက်ပစွာကျရောက်နေသည်မှာ မျက်လုံးကျိန်းမတက်ပင်...
ပစ္စည်းတိုင်းကိုအဲ့လိုရွှေတွေနဲ့အလှဆင်ထားတော့ ခိုးမယ့်သူမရှိဘူးလား...ဒါမှမဟုတ်ပေါပဲများနေလားသူမ မသိပေ။
သူမ ထမင်းစားခန်းထဲမှာ ပူပူနွေးနွေးပြင်ထားတဲ့ စားသောက်စရာများကို စားသောက်ပြီး Jane နဲ့အတူ စာကြည့်ခန်းထဲမှာ စာသင်ကြရတော့သည်။
YOU ARE READING
Dear my foreigner husband (ချစ်ရပါသောပင်လယ်ရောင်မျက်လုံးပိုင်ရှင်လေး)
Randomကဲ ကဲ ပျက်ပဲ ပျက်နေတာ ငါစိတ်မရှည်🙂wattpad.Chapter 0မှာဖတ်ပေးပါ reader လေးတို့💗💗။ မောပန်းနေတဲ့တစ်ခုနမှာ အပန်းဖြေစရာလေးရှာတွေ့စေဖို့ ဆုတောင်းပေးရင်း.... ကဲ ကဲ ပ်က္ပဲ ပ်က္ေနတာ ငါစိတ္မရွည္🙂wattpad.Chapter 0မွာဖတ္ေပးပါ reader ေလးတို႔။ ေမာပန္းေနတဲ့တစ္...
