Payoff •Changlix•

(P'O)15

Uzun araların çocuğu Payoff'umuza oy ve yorum lütfen🧡
•••

"Size gerçekten inanmıyorum." Jeongin bilmem kaçıncı kez kurduğu cümle ile ters ters Chanmin ikilisine baktı. Chan'ın gözleri ise bendeydi. Şu an masa kuruluyordu ve ben oturmuş patatesle rach sos yiyordum. Gerçi muhtemelen bundan dolayı bakmıyordu. Tek kaldığımız an boynumu kıracaktı yüksek ihtimalle. Sevgilisine karşı kötü olmamak için yapmıyordu.

Banane kim dedi size oda arkadaşınızdan gizli sevgili olun diye? Söyleseydiniz çocuğa. Hm. Bu sos güzelmiş. Garip. Eskiden sevmezdim.

"Neden kimseye bahsetmediğinizi söyler misiniz lütfen? Çünkü bence neden aldatıldığımı bilmem gerekiyor."

Maviş karşıma oturdu ve sandalyesini çekti. Güldüm. Çok tatlıydı onun bu sinirli hallerini izlemek. Hem bende merak ediyordum bu sorunun cevabını. Ne diye dememişlerdi ki kimseye? Saçma bulmuştum. "Çünkü ikimizde kendi alanımızda popüler kişileriz. Bilen kişiler arttıkça aramız açılırdı. Bu yüzden en iyisi buydu. Gayette güzel idare ediyorduk ayrıca. Ta ki bir civciv gelene kadar."

Seungmin tatlı bir kelime kullanmıştı ama omzumu tutup sıkması pek tatlı değildi. Agh. O beyaz nazik ellerden o güç nasıl çıkmıştı lan.

"Benim sayemde evde de yiyiş- a çocuk var üzgünüm öpüşebileceksiniz. Minnettar olmanız lazım."

"Aramızda sadece iki yaş var..."

"Sen sus velet." Önümdeki patateslerden aldığında gözlerimi büyütüp dikeldim. Aha. Savaş istiyordu demek. Belalı sevgiliside yoktu bence kendini bu kadar önemsememeliydi. Umüğünü sıksam elimde kalırdı. "Ölmek için can atıyorsun ama sen?"

"Hm bilmem. Ayrıca. Video duydum." Tekrar patates aldığında gözlerim ile onu takip ettim. Fazla cesurdu bu. Hoşuma gitti. Döverken daha fazla karşılık verirdi. "Changbin hyungun sesiydi. Onunlaydın değil mi?"

Bir Jeongin'e bir de yanındaki Chan'a baktım. Elindeki mayonezleri masaya koyacakken yere düşürmüştü. Neyseki paketliydi. Aksi taktirde temizliği seven sevgilisi tarafından ona yalatılarak temizletilirdi. Ofladım ve başımı geriye attım. Changbin'in kısık sesini duyan ama dolaptan çektiğimi fark etmeyen tontişim salak mı zeki mi olduğunu anlayamıyordum bazen.

"O dolap... O dolap çok küçüktü Felix."

"Evet o yüzden tam göremedim yiyişmenizi."

"Göremedin mi yoksa..." Seungmin kulağıma eğildiğinde irkildim. "Sende yanındaki ile mi yiyiştin."

Tek gözümü kapatıp Seung'a baktım. Yüzünde nazik gülümsemesi vardı her zamanki gibi. Beni yadırgamıyordu. Sadece söylemişti. Önümdeki Jeongin'e döndüm bu seferde. Gözlerini belertmiş bana bakıyordu. Muhtemelen çığlık atacaktı yine. Bir de Chan'a baktım. A yok. En tehlikelisi oydu. Muhtemelen patateslerimin intikamını alamadan mezara koyacaktı beni.

"Aman be. Bizde öpüştük işte."

Patateslerime geri döndüğümde Seungmin güldü, jeongin tahmin ettiğim gibi çığlık attı Chan ise şey ohom. Yavaşça bana yaklaşıyor sanki.

"Ne demek öpüştük işte Lee Felix?" Aha omzumu tuttu. Oturduğum yere sabitledi şu an beni. Naneyi yedik. "Changbin'le sevgili mı oldunuz yoksa öylesine miydi? Senin için bilmiyorum ama o öylesine biri değil. Ayrıca sonrasında ne oldu? Peki elin? Elin bu konuyla ilgili mi? Eline ne oldu?"

"Chan bence sen erken yaşlanacaksın."

Kafamı vurunca inledim. Oysa sakin sakin soru soruyordu. Şiddet? Hiç sevmem. Medeni insanlar olmalıydık bence.