UÇURUM

Gelecekten bir parçaaaa

       Yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayıın

  -----------------------------

  Selma tezgahta oturmuş ona tost hazırlayan Bilge'yi izliyordu. Bilge, Selma'nın yüzüne hala bakamıyordu. Selma ayaklarını sallarken tatlı bir şekilde konuştu. "Bilge abla...". 

  Bilge elindeki ekmekle oyalanırken "Efendim?" dedi.

  Selma gözlerinin önünde büyümüştü. 7 yıldır doğru düzgün yüzüne bakmamıştı ama onu hiç yalnız bırakamamıştı. Küçücük çocuğun suçu olmadığını biliyordu ama kalbi ve aklı birlikte çalışmaya çalıştıkça ne yaptığını bilemez hale geldi. 

  "Neden beni sevmediğini öğrendim". Selma'nın sözleri üzerine Bilge bıçağı kenara koydu. Selma'ya döndü. İlk defa uzun uzun baktı. 

  "ben seni seviyorum" Selma kafasını iki yana salladı. Kocaman mavi gözleriyle üzgün üzgün bakıyordu. "Yok. Bilge abla ben sana bir şey söyleyeceğim ama bana kızma ne olur?"

  Bilge ilk defa ona bu kadar bakmışken gözlerini geri çekemedi. Çok güzeldi. Babası gibi sapsarı, dalgalı saçları, babası gibi mavi gözleri, beyaz teni... Belkide bu yüzden bakamıyordu ona. 

  "Söyle bakalım" gözlerini tekrar ekmeğe indirdi. Aklına gelmişti yine. Gözleri dolacak gibi oldu ama kendine hakim oldu. 

  "Hani kilitlediğin dolap var ya..." Bilge sinirle Selma'ya döndü. "Ee?!" Selma kafasını eğdi. "Biliyorum önemli açma demiştin"

  Bilge sakin olmaya çalışarak "Açtın mı?!" Selma kafasını iki yana salladı ve "Ben açmadım. Sen açık unutmuşsun." 

  Bilge'nin gözleri doldu. Çok kızmak istiyordu ama boğazı düğümlendi. Yutkunamadı, cevap veremedi. 

  "Ben o defteri okudum. Özür dilerim. Aslında yapmamam lazım ama ben meraklı bir çocuğum"

  Bilge ona bakamıyordu. Nefesi kesilmişti. Küçük çocuk anlamaz diyemedi. Selma onlarla büyümüştü. Onun ne kadar zeki ve akıllı bir çocuk olduğunu biliyordu. 

  "Benim annem sana kötülük yapmış. Seni çok üzmüş."

  "Annenin yaptığı kötülük için seni suçlamıyorum ve seni seviyorum" 

  "Ama başka bir şey daha var. Okudum ama gerçekten mi böyle bilmiyorum" 

  "Neymiş o?" 

  "Benim babam senin sevdiğin adam mı?" 

  Bilge'nin boğazı düğümlendi. Gözünden yaşlar akmaya başladı. "Senin baban Aykut ve o benim en iyi arkadaşlarımdan birisi biliyorsun demi?"

  "Umut Kart-" Bilge derin derin nefesler alırken onu susturdu. "Sus! Senin baban Aykut. Şimdi git baban yoldan sana simit alsın onu ye!" 

  Selma'yı kucağına aldı ve yere indirdi. Kendisi de sandalyeyi çekip zar zor oturdu. Gözlerindeki yaşları serbest bıraktı. Bir yandan ağlıyor bir yandan telefonunu açmaya çalışıyordu. 

     .....Çoook ilerde yayınlanacak bir bölüm....

 Böyle bölümler gelmesini ister misiniz?