Vanessa Quinto

Chapter Twenty- Five

"VANESSA, wala k-ka nabang...naiwan?" Nagdalawang isip pa si Leigh kung tatanungin talaga ang babae.

Ito ang pangalawang beses na naging ganito si Vanessa. At hindi na naman malaman ang dahilan. Dapat naba syang magalala? May malalim ba talaga itong pinagdadaanan?

Hindi alam ni Vanessa kung anong klaseng pag-iisip na naman ang umiikot sa maliit na kokote ng kaibigan. Right now, she's wondering what Jaey is thinking.

Yup, that man is the one who witnessed her that night. Dang it! Sa dinami-raming pwedeng makakita, ito pa talaga! Halos hindi na nga nya maalala kung paano sya nakaalis sa sitwasyong 'yon noong gabi na 'yon!

Biting her nails without realizing it, Makakalapit paba kaya ako sa kanya? Paano na 'yong mas deep pa sa closure? Ang sex life ko?! Tuluyan naba akong manunuyot?!

No freaking damn way! She's not gonna let him go! Takte, paalis na nga sila, hind nya parin nagagawang makaiskor dito! Arghh, napakahina naman nya kung hanggang halik lang ang mangyayari sa kanilang dalawa.

Hindi talaga sya makakapayag! Gagawin talaga lahat ng dalaga para lang umusad ang plano nya. Mas lalo syang nababaliw sa bawat araw na lumilipas dahil walang nangyayari!

She released a few breaths. Kung hindi madadaan sa ganitong paraan, "I'm gonna use my last move..." Pinipilit mo akong gamitin ito, Jaey. Don't blame me.

With her final thought, she blinks for a moment before glancing around. Sakto na papasok na sila ng sasakyan para makaalis na. Hinanap nya si Leigh, na laging nakadikit sa kanya simula 'nong 'aksidente', na nawawala sa kanyang tabi.

Her face scrunched, Leigh is not the type to wander around. Except... Maglalakad na sana ang babae nang may humawak sa braso nya. Pagkalingon nya, pinakitaan nya agad ito ng maliwanag na ngiti. Mas mainit at nakakasilaw pa sa tirik ng araw.

"David! What a beautiful day, don't you think?" She was making fun of him, but she was hiding it well. Ito kasi ang unang naghanap simula nang kasunduan nila.

Nakita nya kung paano gumalaw ang dulo ng labi nito. Ohh, may nagpipigil. Nagpipigil na pumatol sa babae. Nagulat pa nga sya, she want to tear up ight now! Nakakilala narin sya ng normal na lalaki! How extremely happy she is.

Emotional naman kasi si Jaey para sa kanya habang ang mga kasama nya sa organisasyon ay hindi fan ng gender equality. Arghhh, not manly!

Alam nya kung gaano sya kagaling sa pakikipaglaban sa mga ito pero normal 'rin naman syang babae, naghahangad ng isang normal na lalaki.

Nagkataon pa na hinahabol nyang lalaki ay hindi 'rin normal, tsk!

"May kailangan kaba, David? Hindi mo naman ako hahanapin kung wala, diba?" She wiggled her eyebrows, encouraging him.

Imbes na makasagot ito, mas lalo lang itong nairita sa itsura ng babae. "Be normal for once, Vanessa."

"I'm normal, always normal. Take it or leave it." Ngumisi sya.

"Hindi ko alam kung saan mo nahuhugot 'yang kumpiyansa mo sa sarili."

"Duhh. In another level na kasi sya. Gaya ng kagandahan ko." Huminga pa sya ng malalim na parang napapagod na sa kakaulit-ulit sa pinagsasabi nya.

"Alam mo ba kung nasaan si Jaey?"

How dare he ignore what she said. Pero pinatawad nya 'rin ito dahil tungkol sa lalaki ang tinatanong nito.

"Mukha ba akong hanapin ng isang lalaking nawawala?"

"Sino ba ang parang pusang dikit ng dikit sa kanya?"