Ansızın (Asker Kurgu)

1.5 : Ödenmesi Gereken Bedel

men gelmişem hoğş gelmişem.

nasılzınız keyifler nasıııııı

.

.

.

Beril'den

Aslında amacım benim dinlemem ve Göktuğ'un anlatmasıydı ama öyle olmadı. Yaşadıklarımı ,kimseye anlatamadıklarımı Göktuğ'a anlatırken buldum kendimi. Beni büyük bir ilgi ile dinlemişti. Üstelemedi ama gözlerinde alevlenen o öfkeyi birebir görmüştüm. Bundan sonra ne olurdu bilmem ama artık bu yönüme değil de normla rolüne devam etmem gerekiyordu.

Arabaya bindiğimde koltukta bıraktığım telefon kucağımdaydı. Baktığım da gelen onlarca arama vardı. Çoğu abimdendi bilmediğim bir kaç numara da vardı. Onları çok umursamadan abimi aradım.

B:Efendim .

Y:Nerdesin çiçeğim, lütfen bir şey yapmamış ol.

B:Eve gideceğim, iyiyim yarın askeriyede görüşürüz .

Y:Hangi eve bir dakika, yanında kim var senin?

B:Göktuğ var, görüşürüz.

Ne demek istediğini biliyordum. Benim o lanet eve gideceğimi düşünecek kadar mı beni görmüyordu? Gözlerim Arabayı çalıştırmak için bekleyen Göktuğ'a takıldı . Ay ışığının vurduğu camdan sızan ışıklar çekiciliğine çekicilik katıyor, ona olan hayranlığımı her geçen dakika daha da artıyordu. Uzun süredir sevdiğim adama elimi uzatsam dokunabilecekken ondan uzak duruyor ve olabildiğince kendimden koruyordum onu.

Yaptığım doğru mudur bilmem ama şimdilik en doğrusu bu gibi geliyor. Beni sevebileceği olasılık bile değilken umut etmek ne kadar doğru?

Benim onu izlediğimi daha doğrusu ona bakarken düşüncelere daldığımı anlamış olacak ki bana döndü ve yüzlerimizi aynı hizaya getirdi. Aramızda bulunan mesafe çok yakın olmasa da normal değildi. "Evden kastınız nedir küçük hanım?"

"Ev,ev etrafı dört duvarla çevrili üstünde çatısı olan ve insanların huzur bulduğu yerdir. Ama ev bazen insanlar da olabilir. Sahi evim diyebileceğimiz kaç kişi var hayatımızda. " Aslında amacım biraz konuyu değiştirmeki ama sanırım başarılı olamadım.

"Sana söz veriyorum, o bedel ödenecek 'kutup yıldızı' ,söz ."

Bahsettiği şeyler bana uzaktı, bedel ödenecekten kastı babam ve yandaşlarının cezalarıydı. Aptal değildim. Ama bunu söylerken 'kutup yıldızı' demişti bana. Sahiden yaralı bir kız sevdiği adamın 'kutup yıldızı' olabilir miydi gerçekten.

-GÖKTUĞ'DAN -

Arabada yolda giderken Beril'in açtığı müziklerle beraber eve yaklasmiştık. "Eeee şey Beril, ablama ne diyeceksin senin lojmanda kaldığını biliyor."

"Ne mi diyeceğim? Sanırım kitapcidan istifa ettiğimi ve artık askeriye de çalışacağımı söyleyeceğim. Lojman konusuna gelirsek orsı unuurmda bile değil . Abim zaten istesem de istemesem de beni yanında kalmaya ikna edecek."

"Abin neden senin bu hikayeni bilmiyor kutup yıldızı?"

"Çünkü o hep kaçtı, ben can çekişirken, o kapıdan çıkıp gitti bir gece yarısı. Beni de yanına alması için uğraştım ama yapmadı." hafif bir tebessüm ederek devam etti."Aslında o da haklıydı , bu sebeple ona hiç bir zaman kızmadım."

Başımı anladım dercesine sallamakla yetinebildim sadece . Sonbaharın son ayı Kasım ayında yolda dökülen yaprakları ezen tekerlekler bu olayların tanığı gibiydi.