Love Game (Book 1)

XI

*****

EPILOGUE

AUSTIN'S POV:
[after the hotel scene]

"Let's never meet again!"

Those words echoed in my head, torturing my mind. Naiisip ko palang na hindi ko na sya makikita pa kahit kailan ay parang mababaliw na ako. Pakiramdam ko ay parang pinipiga yung puso ko sa sobrang sakit at sa unang pagkakataon ay umiyak ako dahil sa isang babae. Naiwan akong mukhang tanga sa hotel na yun. Crying my heart out.

Everything fell apart after Malorie rejected me. I was so lost and broken. First time kong maranasan ang pakiramdam na ito kaya naman to the rescue ang mga kaibigan ko. Dinala nila 'ko sa bar kung saan kami madalas tumambay. Ngayon na nga lang kami nakapunta ulit dito dahil matagal din talaga akong naging busy sa love life ko.

"Binalaan ka naman namin di ba?"

"Don't blame him Dylan. You can never control someone's feelings."

"Alam mo kung anong dapat mong gawin? Iinom mo na lang yan!"

"That wouldn't change a thing Sevi. Kahit lunurin pa natin sya sa alak, he would still feel the pain inside."

"So, what will you suggest him to do now, Leo?"

"Nothing. There's nothing to do about it. Just feel the pain then let it all out. Umiyak ka hanggang wala ka nang mailuha pa or you can curse at her all you want."

"Seryoso ka ba dyan sa mga payo mo?"

"Sevi, what I'm trying to say is, okay lang na magpakalugmok sya hanggat gusto nya but he must remember to get up."

Wala na 'kong naisagot pa sa kanilang tatlo dahil lahat naman sila ay tama. Dylan was right, they've warned me about this pero hindi ako nakinig. Sevi was the most chill among us so maybe makakatulong nga din yung suggestion nya na magpakalasing na lang but Leo, he's always been straightforward and every single thing he says was true. Malas man ako sa pagibig, swerte naman ako sa tatlong mokong na 'to 'cause I know that they always got my back.

Gaya ng sinabi ni Sevi ay nagpakalunod ako sa alak. I also cursed a lot until I cried. I even drunk called Malorie while crying at hinalbot agad ni Leo ang phone ko dahil dun.

"What the...Austin! It's time to get up!"

Hindi ko na namalayan ang paghatid nila sakin sa bahay. The next day I stayed in my room, feeling depressed. Inabot pa ng ilang araw ang pagmumumok ko until one morning nagising na lang ako nang biglang pumasok si Daddy sa kwarto ko, hinawi nya ang kurtina kaya nasilaw ako sa liwanag.

"Dad!"

"Get up! Hanggang kailan mo balak magmukmok dito sa kwarto mo? It's your graduation day! Magbihis ka na."

"I'm not going."

"Are you out of your mind? Graduation mo yun! Pinaghirapan mo ng apat na taon tapos hindi mo man lang tatapusin hanggang dulo?"

Hindi ako sumagot at nagtakip lang ako ng kumot.