Beni Wattpad ve Instagram üzerinden takip etmeyi unutmayın. Instagram'da bölümler gelmeden birkaç gün önce yeni bölümlerden kesitler paylaşıyorum.
Instagram: liliesyss
Wattpad: liliesys (Artık 2.000 mi yapsanız beniii, ne yapsanız. Takıldık aynı yerde ilerlemiyoruzzz. Yeterrrrrrrrrr diye bağırmama az kaldı)
28/05/2024
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ve çok geçten daha kötüsü yoktur hayatta." -Sebahattin Ali
Kalbim o kadar hızlı çarpıyordu ki, o çarpmanın şiddeti bütün bedenimi titretiyordu. Elimde duran telefonun mesaj kısmından çıkmam, rehbere girip Çisem'in numarasını bularak üzerine basmam asırlar sürmüştü sanki. Üç saniyelik işlem benim için birkaç asır almıştı. Telefonu kulağıma yasladığımda açılmasını beklemek ise daha uzundu. O saniyelerde gözümün önünden onlarca değil, binlerce ihtimal geçti, tek seferde binlerce can yakan görüntü yokladı zihnimi.
Telefonun arkasına değen parmaklarım terliyordu. "Efendim Çilem?" Diyerek açıldı telefonum, o an fark bile etmeden tuttuğum nefesi dışarıya üfleyip derin bir soluk çektim icime.
"N-ne yapıyorsun, neredesin?"
"Dedim ya, hastanedeyim. Nöbetçiyim."
"Evet, doğru." Diye saçmaladım. "Tibet ne yapıyor, yanında mı?"
"Evet, yanımda. Beş dakika dışarıya çıkmıştık ama şimdi içeriye gireceğiz, sonra ararım seni. Olur mu?"
"Tabii, tamam. Dikkat et kendine." Derken Ufuk'un 'ne oldu' sorularını o an için duymazdan gelerek ayakkabılarımı çıkartıp içeriye girdim. Telefonumu kapatır kapatmaz cebime koyarak, Çimen'e bakındım. "Anne, Çimen nerede?"
