Küllenen Aşk (+18 )

18. BÖLÜM

Arkadaşlar bu bölüm birazcık +18 olduuu. Rahatsız olacaklar lütfen okumasın. 💓🧿🌜🐣✨

Gözlerimi açtığımda Gökdeniz'in yatağındaydım. Camdan içeriye doğan güneşin ışıkları giriyordu. Yanımda hiç kimse yoktu. En son olanları hatırlayıp ürperdim. Yavaş yavaş yataktan kalktım. Gökdeniz'in odasındaki ebeveyn banyosuna girip bi elimi yüzümü yıkayacaktım. Kapıyı açınca elim direkt ışığa gitti. Yanmadı. Birkaç kez denedim ama ışık yanmadı. Sanırım lamba patlamıştı. Kapıyı aralık bırakarak lavabonun önüne geçtim. Ev çok hafif aydınlık olduğu için banyoya hiç ışık gelmiyordu. Karanlıktı. Musluğu açıp ilk önce ellerimi yıkadım. Daha sonrasında başımı eğip tam da yüzümü yıkayacakken banyonun kapısı sert bir şekilde kapandı. Kafam direkt kapıya doğru kaydı. Tüylerim diken diken olmuştu. Hızlı bir şekilde yüzümü de yıkayıp doğruldum. Doğrulur doğrulamaz ensemde bi nefes hissettim. Sanki birisi nefes alıp boynuma üflüyordu. O anki panikle hemen kapıyı açıp oradan çıktım. Odanın kapısını da açıp merdivenlerden koşarak indim. Direkt gözüm koltuğa kaydı. Kimse yoktu. Kaan'ı nereye getirmişlerdi? Ona bir şey olmuş muydu? Ne yapacağımı bilmiyordum. Evde biri var mıydı onu da bilmiyordum. Orda öylece beklerken salonun arka bahçeye geçilen camlı kapısı açıldı. Direkt oraya döndüm. İçeriye giren Gökdenizdi. Şaşkınlıkla ona baktım. Çünkü bir gece hastanede kalması lazımdı ve burda ne işi vardı? Kapıyı kapatıp yanıma doğru yaklaştı. Yüzünde tuhaf bir ifade vardı. Sanki eski Gökdeniz gitmiş yerine onun taklidini yapmaya çalışan ama yapamayan birisi gelmişti.

- Gökdeniz, sen nasıl çıktın hastaneden? Ömer nerde?

- Ömer'i eve yolladım. Erken uyanınca orda durmak istemedim. Bir sorun yok zaten. İyiyim.

- İyi gibi durmuyorsun.

- Buna ben karar veririm.

- Biliyorum. Nisalardan bir haber alabildin mi?

- Hayır.

- Polise gidelim.

- Gittik. Arıyorlar onlar da.

Yanımdan geçip merdivenlere yöneldi. Hızlı hızlı çıkmaya başladı. Ben de peşinden gittim. Niye yaptım bilmiyorum. Bana böyle davranmasını istemiyordum. Odasına girince bende peşinden girip kapıyı kapattım. Kapının kapanma sesini duyunca arkasını dönüp bana baktı.

- Sen niye geldin?

- Gelmek istedim.

- Duşa girip uyicam.

- Duşa giremezsin.

- Nedenmiş o?

- Lamba patlamış. Gökdeniz hatta banyoda biri var. Benim enseme üfledi.

- Ne?

- Evet. Uyanınca banyona girdim elimi yüzümü yıkamak için ama ışığı falan açamadım. Ben girince de kapı sert bir şekilde kapandı ve birisi üfledi enseme.

- Psikolojiktir o. Şu Kaan olayını kafana taktıysan.

- Kapının kapanması da mı psikolojik Gökdeniz?

Gökdeniz banyoya doğru yürümeye başladı. Ben de tabiki onu takip ettim yine. Kapıyı açtı ve ışık tuşuna bastı. Işığın açılmasıyla beraber şoka döndüm. Işık açılınca etrafa iyice baktı. Ama hiçbir şey yoktu. Hiçbir iz yoktu.

- Gökdeniz yemin ederim oldu ya. Işık bile açılmadı. Bak yemin ederim yalan söylemiyorum.

Gökdeniz bana doğru gelip tam önümde durdu. Nefeslerimiz birbirine çarpıyordu. Elini belime dolayıp kendine çekti. Vücudumuz iyice birbirine yapıştı.