Captured Their Hearts (Boyslove)

Chapter 14

𝙀𝙕𝙀𝙆𝙄𝘼𝙃 𝘾𝘼𝙎𝙋𝙄𝘼𝙉'𝙎 𝙋𝙊𝙑.....

Gabi na at sabay-sabay kaming limang kumakain sa lamesa. Tahimik lang silang kumakain. Kanina pa sila tahimik. I don't know what is their problem. Simula kasi na tinawag ko na baby si shiloh tumahimik na sila bigla.

"𝗔𝗵𝗲𝗺!" I cough, i got their attention. "𝗡𝗮𝘀𝗮'𝗻 𝘀𝗶 𝘀𝗵𝗶𝗹𝗼𝗵? 𝗞𝗮𝗻𝗶𝗻𝗮 𝗽𝗮 𝘀𝘆𝗮 𝘄𝗮𝗹𝗮 𝗱𝗶𝘁𝗼 𝗮𝗸𝗶? 𝗢𝗸𝗮𝘆 𝗹𝗮𝗻𝗴 𝗯𝗮 𝘀𝘆𝗮? 𝗕𝗮'𝘁 𝗮𝗻𝘁𝗮𝗴𝗮𝗹 𝗻𝘆𝗮𝗻𝗴 𝘂𝗺𝘂𝘄𝗶? 𝗕𝗮𝗸𝗮 𝗺𝗮𝘆 𝗺𝗮𝗻𝗴 𝘆𝗮𝗿𝗶𝗻𝗴 𝗺𝗮𝘀𝗮𝗺𝗮 𝘀𝗮𝗸𝗮𝗻𝘆𝗮! 𝗧𝗮𝘄𝗮𝗴𝗮𝗻 𝗸𝗼 𝗸𝗮𝘆𝗮? 𝗣𝘂𝗻𝘁𝗮𝗵𝗮𝗻 𝗸𝗮𝘆𝗮 𝗻𝗮𝘁𝗶𝗻 𝘀𝗶—" hindi ko na natuloy ang sasabihin ko ng sumigaw si duke.

"𝗤𝗨𝗜𝗧𝗘 𝗘𝗭𝗘!" Agad natikom ang bunganga ko. Madilim ang expression ni aki at duke, habang si lovell naman ay nagngingitngit ang ipin sa galit? Tahimik lang si Sydney at halatang natatakot narin sa tatlo.

"𝗔𝗻𝗼 𝗯𝗮𝗻𝗴 𝗽𝗿𝗼𝗯𝗹𝗲𝗺𝗮 𝗻𝘆𝗼? 𝗡𝗮𝗴 𝗮𝗮𝗹𝗮𝗹𝗮 𝗹𝗮𝗻𝗴 𝗻𝗮𝗺𝗮𝗻 𝗮𝗸𝗼 𝘀𝗮 𝗯𝗮𝘁𝗮!" Sigaw ko at tumayo.

"𝗛𝗶𝗻𝗱𝗶 𝗻𝗮 𝗯𝗮𝘁𝗮 𝘀𝗶 𝘀𝗵𝗶𝗹𝗼𝗵 𝗲𝘇𝗲!" Madiing sigaw ni aki. Napalunok ako. Nakakatakot ang boses nya.

"𝗦𝗵𝗶𝗹𝗼𝗵 𝗶𝘀 𝘃𝗲𝗿𝘆 𝗶𝗺𝗽𝗼𝗿𝘁𝗮𝗻𝘁 𝘁𝗼 𝗺—"

"𝗜 𝘀𝗮𝗶𝗱 𝗾𝘂𝗶𝘁𝗲!" Nag igting ang panga ni duke. Nilapitan nya ako at hinila ang kamay ko.

Nanggigigil ko syang tinulak, pero anlakas nya dahil hindi manlang sya natinag.

"𝗦𝘁𝗼𝗽 𝗺𝗲𝗻𝘁𝗶𝗼𝗻𝗶𝗻𝗴 𝗵𝗶𝘀 𝗻𝗮𝗺𝗲! 𝗦𝘁𝗼𝗽!" Paulit-ulit nyang sigaw.

"𝗦𝘁𝗼𝗽 𝗱𝘂𝗸𝗲! 𝗬𝗼𝘂'𝗿𝗲 𝗵𝘂𝗿𝘁𝗶𝗻𝗴 𝗵𝗶𝗺!" Awat ni Sydney at lumapit samin. Hinawakan nya ang kamay ni duke na nakahawak sakin. Agad namang bumitaw si duke.

"𝗔𝗿𝗲 𝘆𝗼𝘂 𝗼𝗸𝗮𝘆?" Hinaplos ni Sydney ang kamay ko at nag aalala akong tinignan. Tumango lang ako.

"𝗞𝘂𝗻𝗴 𝗮𝘆𝗮𝘄 𝗻𝘆𝗼𝗻𝗴 𝗵𝗮𝗻𝗮𝗽𝗶𝗻 𝘀𝗶 𝘀𝗵𝗶𝗹𝗼𝗵, 𝗽𝘄𝗲𝘀 𝗮𝗸𝗼 𝗻𝗮𝗹𝗮𝗻𝗴!" I was about to leave, but duke pulled me back again.

"𝗡𝗼 𝘆𝗼𝘂𝗿 𝗻𝗼𝘁 𝗹𝗲𝗮𝘃𝗶𝗻𝗴!" His expression is dark and his jaw is clenched in anger. I don't know why he is so furious at me.

"𝗕𝗮𝗸𝗶𝘁 𝗸𝗮 𝗯𝗮 𝗻𝗮𝗴𝗮𝗴𝗮𝗹𝗶𝘁 𝘀𝗮𝗸𝗶𝗻 𝗱𝘂𝗸𝗲? 𝗪𝗮𝗹𝗮 𝗻𝗮𝗺𝗮𝗻 𝗮𝗸𝗼𝗻𝗴 𝗴𝗶𝗻𝗮𝘄𝗮𝗻𝗴 𝗺𝗮𝘀𝗮𝗺𝗮 𝘀𝗮𝘆𝗼...." Hindi ko mapigilang maging emotional. I feel so frustrated. I want to find shiloh.

"𝗦𝗼𝗿𝗿𝘆." Nagulat ako ng yakapin ako ni duke. Naramdaman ko rin ang pagyakap ni Sydney sa likod ko. Napangiti ako ng maliit.

"𝗞𝘂𝗺𝗮𝗶𝗻 𝗻𝗮 𝘁𝗮𝘆𝗼, 𝗮𝗻𝗱 𝗽𝗹𝗲𝗮𝘀𝗲 𝗲𝘇𝗲 𝗯𝗲 𝗾𝘂𝗶𝘁𝗲." Madiin na wika ni aki. Walang emotion ang muka nya at malamig ang matang nakatingin saamin. Tumango lang ako at bumalik sa kinauupuan ko.
.
.
.
.
.
"𝗛𝗶𝗻𝗱𝗶 𝗸𝗮 𝗽𝗮 𝗮𝗮𝗸𝘆𝗮𝘁 𝘀𝗮 𝘁𝗮𝗮𝘀 𝗲𝘇𝗲? 𝗜𝘁'𝘀 𝗮𝗹𝗿𝗲𝗮𝗱𝘆 𝟭𝟬:𝟯𝟬 𝗽𝗺." Nilingon ko si duke at umiling. Umakyat na kasi si Sydney, lovell at aki sa taas, kami nalang ni duke ang naiwan sa sala. Mukang masama ang loob saakin ni aki at lovell.