Twisted Fate (Reid Sierra)

8 - Confused

CHANDRIA LILY LOPEZ

I stared blankly at him. Hindi ko alam kung anong isasagot sa sinabi niya or kailangan ba ng sagot. Nakatitig lang ako sa mga mata niya at hinahanap ang pwedeng makita sa kanya, pero wala akong mahanap sa kanyang mga mata.

Why would he wants me to stay kung meron naman siyang Luxury? Kaya nga niya ako hinila papunta sa kanila dahil gusto niyang makipagbalikan kay Luxury? So, bakit?

I don't get him. He's really confusing me.

Umiwas na ako ng tingin at humiga tsaka tumalikod sa kanya. Rinig kong binubuksan niya ang tupperware na may lamang pagkain sa lamesa.

"You need to eat, Lily." Malambing niyang sabi. Dati, puro galit at inis kung makapagsalita siya saakin, tapos ngayon malambing na siya? Hindi ko talaga siya maintindihan. Mas bipolar pa ata siya kesa saakin kung magkaperiod ako.

Pinikit ko ang mga mata ko dahil sa hapdi kakaiyak. Pero kaagad ding dumilat nang sumagi sa isip ko ang nangyari saakin habang nasa loob ng mansyon ni Donya Gigi.

Nanginginig akong napaupo ulit at nakatitig sa mga pagkain. Kahit hindi pa ako gutom ay sinubukan kong kumain.

Pero nahuhulog lang ang pagkain sa tuwing iaangat ko na ang kamay ko dahil sa sobrang panginginig.

"Akin na," napatingin ako kay Reid nang agawin niya ang kutsara saakin.

"Ilang years ka na dito sa Pinas?" Tanong ko, tumaas naman ang kilay niya.

"I born here," napapoker face naman ako sa sagot niya.

"Years, hindi kung saan ka pinanganak." Sabi ko, lumukot naman ang mukha nito sa inis. Pero ningitian ko lang siya ng pilit at kaagad ding nawala.

"I went home when I started high school, but after graduation, I returned to California to continue my studies, and then went back after college. So, I think it's been about four or five years. Why? I don't really keep count," he replied.

Tinapat niya ang kutsara saakin at handang susubuan na sana ako pero inagaw ko ang kutsara, dahil feel ko okay narin naman ako. Isa pa ang awkward.

"You still have your American accent when speaking in Tagalog," I remarked, and he chuckled. His laughter caught me off guard—it felt genuine. Lagi kasi itong galit saakin kaya nakakapanibago.

"I don't speak much Tagalog. But I'm trying," he replied, I nod before starting to eat.

"I want you to get examine, Lily." Napatigil ako sa pagkain ko nang sabihin niya ulit iyon.

"Nothing really happened, Reid." Sabi ko nang hindi inaangat ang tingin ko sa kanya.

"You're lying," napatingin ako kay Reid ng sabihin niya iyon.

"I'm not, Reid. Totoo. Walang nangyari. Hinawakan lang ako." I insisted. But he clenched his fist, gritted his teeth as anger is consuming him.

"Still, Lily. You need to get examined. If you're afraid, I can ask a friend. Don't worry, she's good and fine." Kahit labag man ay tumango nalang ako para sa ikakatahimik niya.

"Do you need a psychiatrist?" He asked.

"I can managed." Sagot ko. Ayoko nang maging pabigat pa. Kung hindi ko naman kaya, I can ask for a help. But now, kaya ko pa naman.

"Yung phone ko nga pala? Kailangan kong tawagan kapatid ko." Sabi ko nang maalala ko si Violet. "I don't know, baka nasa mansyon." Sagot niya. Speaking.

"Paano mo nga pala ako nahanap?" Tanong ko sa kanya. Napatayo ito at may kinuha sa mini ref, a bottled water, tsaka ito lumapit saakin at pinatong iyon sa lamesa.