Öncelikle herkese çok teşekkür ederim daha şimdiden kitaba gösterdiğiniz ilgi beni çok mutlu ediyor 😶🌫️
Bölüm şarkısı
Barış akarsu - gözlerin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar ⛰️
*******
Bu dünya masumlar ve iyi niyetli insanlar için fazla kötü bir yerdi. Her ne kadar bunu kabul etmek istemesemde bu Dünya'da barınmak istiyorsan sen'de yeri geldiğinde gerekirse acımasız gerekirse gaddar biri olucaksın.
O çocuğun ölümünün üzerinden iki hafta gibi bir süre geçmişti. Bütün tesis diken üstündeydi. O duvarda gördüğüm fotoğrafları benim gibi herkes görmüştü ve o an anlamıştık ki Samet'i öldüren kişi özellikle onu öldürmemişti.
Sırada hepimiz vardık.
Asıl zor olan şey bunun kimin yaptığını bilmiyorduk. Bunu yapan kişi o kadar temiz bir şekilde yapmıştı ki arkasında bir iz bile bırakmamıştı.
Olan Samet'e olmuştu.
Yorgun bir şekilde merkezden dönerken kendimi direk duşa attım.
Tabii ki biz'de her polis gibi günümüzü polis merkezinde geçiriyorduk. Tesis bizim için bir yuva gibiydi. Orda eğitim alıyorduk. Bir görev olduğunda hepimiz orda toplanıyorduk. Çoğu kişi zaten orda yaşıyordu. Ama gün içinde merkezdeydik işte.
Islak saçlarımı kuruturken yine anneme söyleniyordum. Genel'de gece hep giydiğim rahat tişörtümü yine bulamıyordum.
"Anne!" Diye seslenerek odanın çıkışına ilerledim. Islak ayaklarım zeminde şap şap sesleri uyandırırken üstümde sadece bir crop ve şort vardı.
Salona geldiğimde annem yoktu ama evi sarmalayan muhteşem yemek kokuları vardı ve açık televizyonda bir TV programı vardı.
Gözlerim koltuğun kenarına sinmiş bir şekilde sırıtarak telefonuyla ilgilenen Hira'ya kaydı." Annem nerde-" demiştim ki gözlerim üstünde oyalanınca sinirle gözlerimi yumdum.
Sabahtan beri aradığım kırmızı tişörtümü o giymişti.
