TESÂDÜF'ÜM

BÖLÜM-9

ARKADAŞLAR ÖNCE BURAYI OKUYALIM LÜTFEN!!

-YENİ KİTABIMI BİRAZDAN YAYIMLAYACAĞIM UMARIM BEĞENİRSİNİZ!

-KİTABIN İSMİ ANNE MEKTUP'TUR.

-BİR KIZIN ANNE SEVGİSİ GÖRMEDEN BÜYÜMESİ, ANNESİNİN ONLARI TERK ETMESİ VS.KONULARI ELE ALINMIŞTIR.

-SİZDEN RİCAM BAKIN FUYURU BİLE ATTIM SİZLERE.OKUYUP OKUYUP OY VERMEYENLER VAR!BİR SALİSE YA,SADECE BİR SALİSENİZİ ALMAYACAĞINA YEMİN EDERİM!

-LÜTFEN O KİTABIMADA ŞANS VERİN.

-ELİNİZDEN GELDİĞİNCE ARKADAŞALRINIZA SEVDİKLERİNİZE VEYA DİĞER YAZARLARIN PANOSUNDA KİYAPALARIMI PAYLAŞALIM!

-LÜTFEN SADECE OYLAYALIM.OKUMAKLA YETİNMEYELİM YAYALIM!!

-SİZLERİ ÇOK SEVİYORUM.SEVGİLERİM VE SAYGULARIMLA❤️🍯

~İyi okumlar dilerim....

Taksiden inip cafeye geçtiğimde Sarp'ın bir koltukta oturduğunu gördüm.Sanırım o da endişeliydi.Ne konuşacağımı merak ediyor olmalıydı.Çünkü geldiğinden beri asla konuşmamıştık.

Derin bir nefes aldım ve dik adımlar atarak Sarp'a ilerledim.Karşısındaki sandalyeye oturacaktım ki içimden ona sarılmak geldiği için sandalyeyi geri itip önünde durdum.

Kollarımı boynuna doladım.Önce bir şaşırdı.Tepki vermeden öylece durdu.Sonra olanları idrak etmiş gibi hemen dikleşip beni göğsüne doğru çekti.

Ayağa kalktı.Saçımı öptü,sırtımı sıvazladı,bel boşluğumu okşadı,saçlarımı sevdi.Bir süre öyle kaldık.Elimi geniş sırtında gezdirdim.Çok değişmişti.Büyümüş,koskocaman olup beni kahramanım olmaya tekrar gelmişti.

Saçlarımı biraz daha okşadı.Unutmamıştı.Saçlarımın okşanmasını küçükken çok severdim.Hem uykumu getirir,hem sakinleştirirdi beni.Oda bunu bile bile küçükken hep saçımı okşayıp benim uyumamı sağlardı.

Kollarımı kendime doğru çektim.Karşıdaki sandalyeye oturduğumda oda karşıma oturdu.Bana öyle bakmaya devam ederse buradan uçarak gidecektim.

En sonunda söze başladım "Nasılsın?"hafiften bir gülümseyerek "Seninleyim ve sayende süperim."bende güldüğümde Sarp tekrar konuştu.Bu sefer gülmüyordu.Gayet ciddi duruyordu karşımda.

"Nefes bak buraya geleli haftalar oldu biliyorsun.Sana bir süre verdim.Düşğn,ne yapacağına karar ver,olayları idrak et,sakinleş diye.Ama bende bir insanım be gülüm.Yıllar sonra çocukluğumun yanına geldim ve o yüzüme bile bakmıyor."haklıydı.Ama gidişini unutamıyorum.Bana veda edişini,dolu gözlerini ve küçük ama bir ömür boyu o öpücüğü...

"Ama cidden ne yapmam,nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum.Çıkmışssın karşıma yıllar sonra!Neden gittin?Neden geldin?Cevap ver!Ben seni bu kadar zor unutmuşken sen yine beni darmaduman etmeye mi geldin!!"elimde olmadan bağırmıştım.Tüm gözler üstümüze dönmesi sonucu biraz gerilmiş ve utanmıştım.

"Nefesim sakin ol.Öyle bir niyetim yok.Gitmem gerekiyordu.Ama bak sözümde durdum geldim,Nefesim?"sesi benim aksine daha ılımlı çıkıyordu.Ayağa kalkıp bana sarıldı ve o lanet olası kozunu kullandı.

Saçlarımı okşadı tekrar...

Ellerim hemen belini buldu.Dudaklarım istemsizce büzülmüştü."Sen sözünde duran bir adamsın Sarp.Şimdi söz ver birdaha gitmeyeceksin!"Pars beni biraz daha karnına çekip başımı sıkı sıkıya sardı.
"Söz, Nefesim söz!"