Part-4

673 40 0
                                    

အလုပ်ခန်းမှ နှာခေါင်းတရှုံရှုံနှင့်ထွက်လာသော blue အား ခန့်သာအအေး‌လေးတစ်ခွက်တိုက်လိုက်သည်။
သေချာပေါက်ဆူခံရမည်ဆိုတာကို သိနှင့်တာကြောင့်လဲဖြစ်သည်။

" Blue "

" ဗျာ "

" အဆင်ပြေရဲ့လား "

ချော့သလိုပြောလာသည်မို့ ပိုငိုချင်လာသည်။

" ခန့်သာ ကလေးချော့ရအောင် မင်းမှာ အချိန်အားနေလား "

နောက်ကျောဘက်မှထွက်လာသည့် အသံကြောင့် blue ရော ခန့်သာပါ ကျောတွေတောင့်တင်းကုန်သည်။ ငိုချင်နေသည့်စိတ်ကလေးမှာလဲ ပျောက်သွားတော့သည်။

" ထမင်းစားမယ် ထမင်းပြင်လိုက်တော့ "

" ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ "

ခန့်သာနောက်က လိုက်သွားဟန်ပြုနေသည့်blue အား ထွန်းထက်အောင် တားထားလိုက်သည်။

" ဘယ်ကို လိုက်သွားမှာလဲ ဒီမှာလာထိုင်စောင့်၊ ပြင်ပြီးရင် လာခေါ်လိမ့်မယ် "

ဘာမှမပြောနိုင်သည်ဖြစ်တာကြောင့် sofa မှာသာ အငြိမ်လေးထိုင်စောင့်နေသည်။

" အအေးတွေ အကုန်မသောက်နဲ့ ခဏနေ ထမင်းစားမှာ "

" ဟုတ်... ကဲ့ "

Blue ကိုပြောပြတာဟာ ဆူတဲ့ အဆင့်ကိုမရောက်ခဲ့ပေ။ သူတကယ်များ ဆူတယ်ဆိုတဲ့ပုံစံသာ မြင်သွားရင် နောက်ကို အိမ်တောင်လာတော့မည် မထင်ဟု ထွန်းထက်အောင်တွေးနေသည်။

" ဆရာ ထမင်းစားလို့ရပါပြီ "

ထွန်းထက်အောင် ထသွားပြီးမှ အနောက်ကနေ blue လိုက်လာခဲ့သည်။ အလုပ်ခန်းထဲမှာ အုန်းထမင်းလို့ ပြောခဲ့တာကြောင့် ထမင်းစားပွဲပေါ်မှာ အုန်းသီးကို အသည်းသန်လိုက်ရှာနေသည်။

" ဘာရှာနေတာလဲ blue"

" ကိုခန့်သာ အုန်းသီးရော "

" ဘာအုန်းသီးလဲ "

" ဦးကပြောတယ် အုန်းထမင်းတဲ့ အခုဒီမှာ ထမင်းပဲတွေ့ပြီး အုန်းသီး မတွေ့လို့ "

" ဟ blue ရေ "

ခန့်သာအမှန်ပဲ စိတ်ညစ်သွားပုံရသည်။ထွန်းထက်အောင်ကတော့ ဘာမှဝင်မပြော မသိမသာလေးတော့ပြုံးလိုက်သည်။

ရင်နင့်နှင်းဆီငယ်Where stories live. Discover now