To Take Every Chance (Sta. Maria Series)

Chapter 7

Cousin

"We want everything to remain private. That's what the family wants."

I saw my Daddy's several news interview about what happend. My Lolo Axus is known for being a Profesional Car Racer. He's kilala din because of several family businesses. He's well known because of our family name.

But Tito Alec insisted na mas nakilala ang family name namin because of Lolo Axus. He started it all.

I'm super pagod na kaka-iyak. Nasa byahe pa lang kami ay iyak na kami ng iyak ni Mommy. It's mahirap tanggapin, everyone was shocked about the news. Super healthy pa ng Lolo Axus ko, nasa spain sila ni Lola Elaine when this incident happend.

Mas lalong nag-alala ang buong family for Lola dahil mag-isa siyang umuwi. Though sabay silang umuwi but wala na si Lolo, he's just a body na lang na hindi na gumagalaw. Tulog na siya forever.

"Pauwi na sila..." marahang sabi ni Daddy kay Mommy.

I remained silent and nag-observed na lang sa buong paligid. Nakita ko na ang iba kong cousins, pati na din ang mga Tito ko. But no one has the strength to socialized and even magpansinan.

Everyone is so shocked na even ang mag-usap usap ay hindi na magawa. We are waiting kina Lolo and Lola.

"Love, do you want something to eat?" tanong ni Mommy sa akin.

Even her ay kanina pa tahimik. I'm sad din naman, super sad. I can't imagine na iiwanan na kami ni Lolo Axus. Hindi ko din ma-imagine kung paano si Lola Elaine now that he left her na.

"Mommy..." tawag ko sa kanya.

Kaagad niya akong nilingon.

"Paano na si Lola Elaine? Sino na ang magsasayaw sa kanya?" tanong ko.

Mas lalong naging emotional si Mommy because of my question. It also breaks may heart even more. I'm tahimik lang pero super heavy ng heart ko.

She's busy wiping her tears pa ng magkaroon ng commotion sa labas. My grandparents arrived na from the airport. Magbabakasyon lang sana sila sa spain ni Lola. Walang may idea na uuwi si Lolo at Lola sa ganitong sitwasyon.

Tahimik at kalmado na ang paligid kanina, but naging super emotional ang lahat when Lola Elaine entered the room. She's crying and wala sa sarili, she keeps on calling my Lolo Axus name na para bang she's begging for him na bumalik.

"Hindi ko kaya..." she said pa.

Muling tumulo ang tears from my eyes. I sobbed hard kagaya ni Mommy. Even ang mga cousins ko and ibang family member. Some of them ay first time ko lang makitang umiyak.

Mas lalong naging heavy ang atmosphere sa loob nang ipasok na ang coffin ni Lolo Axus sa loob ng room para ayusin ang kanyang magiging burial.

Some of the people form media was prohibited to enter the premises. Ayaw ng family na maging public ito. As much as possible they want them to respect our privacy.

Nagulat ang lahat dahil sa pag burst out ni Tito Piero, he even cursed pa nga ng malakas na narinig naming lahat. Dahil sa pagiging emotional niya ay nilingon ko ang tahimik na si Daddy.

"Daddy..." tawag ko sa kanya.

I even hold his hands pa. I saw how painful it was for him, pero wala akong makitang tears sa mga mata niya. Tahimik lang siyang nakatingin sa harapan, habang inaayos ang coffin ni Lolo Axus.

Hindi din siya makalapit kay Lola, pareho silang umiiyak ni Tita Xalaine accompanied by other family member.

"Daddy, it's ok lang po to cry..." sabi ko sa kanya.