Opia

Acı Hatıralar

Annem çok geçmeden geldi. Kapıyı benim için açtı.

"Mira."

"Anne?"

"Seninle ne yapacağım ben?"

Bir şey diyemedim.
Yüzüme uzun uzun baktı.

"Seni sadece korumaya çalışıyorum. Benim senden başka hiçkimsem yok , seni kaybedemem. Senin için çok fazla şeyi göze aldım , çok fazla kişiyi karşıma aldım."

Eliyle  çenemi tutup , yüzümü kendine doğru çevirdi.

"Beni anladın mı? Sakın bir daha bu kadar vurdum duymaz davranma. Bende bu kadar sakin kalmam. "

Sadece kafamı salladım.

Kafamı cama doğru çevirip manzarayı izledim. Bazen boğuyor bu korumacılığı. Ama ne diyebilirim? O benim annem.

•

Sonunda eve gelmiştik.
Ceketimi çıkarıp askıya astım, kapının önündeki  terliklerimi geçirdim ayağıma. Annem evin ışıklarını açtığında şoka girdim.
Ev dağılmış ; kırık camlar ,düşmüş tablolar , parçalanmış perdeler...
Evde sanki bir izdiham yaşanmıştı. Burada neler oldu böyle?

" Anne ! Burada neler oldu ?"

Yorgun gözlerle bana bakıp odasına gitti , burasıda dağılmıştı. Bana sırtını dönecek bir şekilde uzandı.

"Odana git Mira , yorgunum. Başım ağrıyor. "

"Anne-"

"Mira, odana git."

Eve biri mi girmişti? Bu kargaşanın bir açıklaması olmalı , olmak zorunda.

"Polisi arayacağım. "

Bir hışımla yatağından kalkıp telefonumu aldı. Elimden kapmasıyla beraber yere fırlattı.

"MİRA SANA ODANA GİT DEDİM !"

"Bana burada neler olduğunu açıklayacaksın anne ! Yoksa şurdan şuraya adımımı atmayacağım."

Elleriyle yüzünü ovuşturdu.

"İyi."

Bana çarparak yanımdan geçti ,  paltosunu alıp evde çıktı.

"ANNE!"

Ev terlikleriyle hızlıca merdivenden peşine doğru gittim.

"ANNE BENİ BEKLE."

İndiğimde çoktan arabaya binmişti. Şoför camına doğru koşup cama vurarak bana bakmasını sağlamaya çalıştım.

"ANNE NEREYE GİDİYORSUN?!"

Cama her ne kadar vursamda beni duymazdan geliyor.
Hızlıca geri geri gidip son sürat ilerledi.
Peşinden koşmaya çalıştığım sırada tökezleyip yere düştüm. Başımı kaldırıp gidişini izledim öylece.

Avuç içlerim yanıyordu.

"Acıyor..."

Ayağa kalkıp dizlerimi sirkeledim. Kaldırıma oturup kafamı bacaklarımın arasına gömdüm.

Neden üzerimde bu kadar kontrol kurmaya çalışıyor?
Kendimi kukla gibi hissediyorum. Bu hayat , bana ait değil...

Hava çok soğuk. Karanlık çöktü bile ama annem hala dönmedi.
Verdiğim nefes buhar olarak çıkıyordu.

Kendime doğru kapandım ısınabilmek için.
Ayak seslerinin yanıma doğru geldiğini duydum.
Kafamı kaldırdığımda üşüyen yanaklarımı ateş bastı.