Hafızasını kaybeden Mira ve onu tekrar kendine aşık etmeye çalışan unutulmuş aşkı...
Peki ya unutulmuş hatıraların perdeleri aralandığında Mira ne yapacak?
Kendini hatırlatmaya aşkının diğer hayatını ,sırlarını öğrendiğinde ne yapacak?
Yollarına çı...
Mira amansızca koşuyordu ; nefes alamıyor , alamadıkça daha da hızlanıyordu. Bacakları onu daha fazla taşıyamayıp yere çöktü. Hızlı hızlı nefes alıyordu ama nefesini geri veremiyordu, elleriyle boğazını tuttu:
"Nefes... Nefes alamıyorum."
Vücudu onun kontrolünden çoktan çıkmıştı.
"MİRA!"
Yankı'nın sesini duyduğu an kas katı kesildi.
"MİRA NEREDESİN?!"
Mira hızlıca ayağa kalkıp koşmaya başladı, nereye gittiği önemsizdi. Sadece burada olmak istemiyordu.
Kafasında ki sesler susmak bilmiyordu .
Benim güzel sevgilim... Sus! Korkma ben yanındayım bebeğim... SUS! Güzel kızım , küçüğüm... KES SESİNİ!
Yere diz çöktü, ellerini kafasının arasına alıp ağlamaya başladı.
Orada ne kadar kaldı bilmiyordu ama karanlık , sokakları ele geçirmeye başlamıştı. Göz yaşları içerisinde kaldırdı kafasını. Üzerini sirkeleyip ,güçlükle ayağa kalktı.
Mira'nın anlatımıyla:
Ben... neredeyim? Başım çok ağrıyor... İşlek bir caddeye girip taksi çevirdim.
"Hanımefendi iyi misiniz?"
Ağır ağır , dikiz aynasından bana bakan taksiciye çevirdim gözlerimi.
"Ben iyiyim... ***sokağına lütfen."
Camı indirdim, yüzüme vuran soğuk rüzgar ıslanmış yanaklarımın üşümesine sebep oluyordu.
Sonunda... Nefes alabiliyorum. Ne yapıyorum ben? Nasıl bu hale geldim? Neler oldu? Gözlerimi kapatıp boşluğa teslim ettim kendimi.
"Geldik efendim ."
Sayaca bakıp ücreti ödedim.
"Ah... teşekkürler , buyurun."
Arabadan indiğimde bacaklarım beni taşımakta güçlük çekiyordu. Ayakta zar zor kaldım.Dizlerim titriyor, eve nereden gidiyordum ben ?
Ağır adımlarla yürümeye başladım.
"Mira?"
Kafamı çevirdiğimde artık tüm gücüm bedenimi terk etmişti.
"Erdem..."
Erdem'in kollarına tutunup ayakta kalmaya çalıştım. Göz yaşlarım bir anda firar etmeye başladı.
"Mira sen iyi misin?!"
Elleriyle yanaklarımı tutup yüzümü yüzüne sabitledi:
"Erdem..." İyi miyim? "Erdem ben hiç iyi değilim..."
Yavaşça beni kendine çekip sarıldı.
"Şhhh... tutma kendini, ben buradayım."
Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım, yok olmak istiyorum.
Nefes almak bu kadar acı verici miydi?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
