Aroused Darkkon (Sartori #4)

Kabanata 3

Kabanata 3

Sunday

"Zixuan, puwede ka nang umalis. Ako na riyan," I heard Darkkon ordered someone he's talking from his earpiece.

It's Saturday and he's leaving for his day off tomorrow.

Lalapitan ko sana s'ya para makipag-usap saglit pero naalala ko na may nakalaan na pala na babae para sa kaniya kaya umalis na lang ako.

Sino kaya iyong lagi n'yang kausap sa earpiece n'ya? Bakit n'ya pinapaalis? At s'ya na raw ang papalit? It's his personal business. Hindi na dapat ako mangialam.

Nakakapagtaka dahil sa gabi ng sabado ay hindi bumisita sa akin ang stalker ko. Mas mabuti na rin iyon. Simula noong may Close Protection Officer na ako ay hindi ko na iyon nakausap pa ulit. Huli kong nakita ang stalker ko ay 'yong gabi na may dala s'yang kutsilyo at parang gusto akong patayin.

Morning and Sunday came. Umaga pa lang ay nagsimba na ako. Kakatapos pa lang ng first mass at nakabuntot naman sa akin ang tatlo kong bodyguard palabas ng simbahan.

Parang lagi silang nagsisimba dahil ang lakas ng boses nilang kumanta ng mga worship songs.

Si Gael pa ay dinadama pa 'yong pagkanta sabay hawak sa dibdib n'ya at napapapikit pa minsan. Naririnig ko nga na binibirit pa ni Cecelion ang kanta na para ba'ng nasa isang singing contest s'ya. Si Hiroshi naman ay kulang na lang sumali s'ya sa choir dahil batak mag-second voice sa dalawa.

Nakakahiya. Pinagtitinginan kami at nakakaagaw atensiyon pa. I was wearing my shades and a shawl covering my face. Nang sa gano'n ay hindi ako mamukhaan ng mga tao at baka ay dumugin pa ako rito para magpa-picture at autograph.

I am grateful to have fans, but sometimes I need to be with myself and live like a normal person.

Pagkatapos ay pumunta na kami sa isang mamahaling hotel na may restaurant para mag-almusal.

Habang nakaupo sa mesa ay nakatayo sa likuran at magkabilang gilid ko ang tatlong guwardiya ko. I told them to take a seat and eat with me, but they refused.

May mga tao sa paligid at karamihan ay mayayaman at kilalang-kilala ako. May narinig pa akong mga dalaga at bata na gusto'ng magpa-picture sa akin pero pinigilan sila ng mga magulang nila dahil kumakain pa raw ako. Most of them are used to see me here anyway.

I was just about to eat the last spoonful of my breakfast when a familiar man stood in front of my table.

"Eithne, puwede ba tayong mag-usap?"

Naramdaman ko ang pag-alerto ko ng tatlong bodyguard ko.

"Sure, Mr. Sta. Iglesias," I smiled at the man in the kindest and polite way.

"Privately," dugtong n'ya.

Nabura ang ngiti ko at bumakas ang pagtataka sa aking mukha. My forehead creased.

May kakaiba talaga sa presensya ni Mr. Sta. Iglesias. The way he smirk was something. Ang laswa at manyak pa nito tumingin sa akin. Nagtatagal pa masyado ang tingin sa aking dibdib na hindi naman kalakihan talaga.

I was wearing a plain grey coloured modest church dress. It was elegant and modern Korean style. Wala namang makikita halos na balat ko at natatakpan pa ang dibdib ko.

So, people? Tell me if women really have to adjust their outfits just to earn respect.

Women can wear whatever they want to be confident in their own skin.

Most women get disrespected wearing short clothes, and that's not right. Men should know how to identify if a woman is a whore or not and that can be seen in her attitude from the way she acts.