Aroused Darkkon (Sartori #4)

Kabanata 35

Kabanata 35

"Gael, Cecelion, Hiroshi, you three will face the consequences of trying to help them escape—"

"Wala silang kasalanan. It was my plan after all and we blackmailed the consigliere. Why don't you punish me instead, Darkkon?" Umasim ang aking ekspresyon sa disgusto.

Darkkon leaned down to whisper over my ear. His voice was so deep and hard it made my core turn hot.

"You will have your punishment later, Eithne. You know what I mean."

Hindi ko natuloy ang pag-alis kanina dahil narinig ko ang pag-iyak ni Baby Lilith. Hindi ko rin kayang pabayaan si Darkkon.

Lumabas din ang mga kapatid n'ya kanina dahil sa kaguluhan naming dalawa ay nagising sila. Hinanap nila ang kanilang mga asawa.

Naaawa ako sa mga bata na nagising at sabay umiyak. Ang lakas ng pag-iyak ng kambal habang hinahanap ang mga magulang nila sa koridor kaya nagising din ang triplets na sabay-sabay umiyak sa loob ng silid. Si Luzius lang ang hindi umiyak pero bakas sa mukha ng bata ang pag-aalala habang nakasilip sa may pinto ng kuwarto nila.

I don't know what to do first at that moment. Tulungan si Darkkon makatayo? Puntahan ang anak ko? Patahanin 'yong kambal at triplets? Kausapin si Luzius na magiging maayos din ang lahat?

Mabuti na lang at bumalik din sila Drugo, Diablos, at Damien. Buhat ni Drugo si Aine sa balikat habang nagpupumiglas ito. Diablos was dragging Aoife, kalaunan ay binuhat n'ya na rin para sumunod. Si Saoirse lang iyong naglalakad habang nakayuko at mahigpit na hawak ni Damien sa baywang.

Sinalubong sila ni Luzius at 'yong kambal. Si Diablos at Aoife lang iyong dumiretso sa kuwarto nila. Kaya nilapitan ko na kaagad si Darkkon para tulungan itong makatayo at pumasok sa silid namin para patahanin si Baby Lilith.

Ngayong katatapos lang ng almusal namin ay nagtipon kami sa isang silid. We're in the Living Room, still located in the private floor of the headquarters.

Our husbands and even the children were scolding us. Sabay tama naman ang mga consigliere. 'Yong mga underboss ay nasa iisang sulok nagmumukmok, at may sariling mundo.

"Saoirse. . ." Narinig kong sambit ni Damien sa malamig na boses.

"Mommy, you always make us worried," Luzius said as cold as his father.

"D-Damien, baby. . ." Saoirse bit her lip and looked away with guilt in her eyes before she kneeled to face her son. "Luzius baby, I'm so sorry."

Nanlalambot ang puso ko. Saoirse is such a softie.

"Luzius, son. Do you want a baby brother? Or a baby sister?"

Wala sa oras na napatayo si Saoirse. "Oh my God, Damien—"

"How, Daddy?" Luzius asked innocently.

"Mommy and Daddy needs to be alone for at least twelve hours, son," Damien's charcoal grey eyes darkened. He never tore his gaze off his lovely wife.

"T-Twelve what?" Saoirse stuttered.

"How are you going to make a baby, Daddy? Is it hard?" Luzius was curious.

"U-Uh. . . baby, you'll know when you grow up. But you're still a baby too, you won't understand," nataranta si Saoirse sa pagpapaliwanag.

Nang tumango ang bata at hindi na nagtanong ay tinapunan n'ya ng isang masamang tingin ang kaniyang asawa.

"Damien!" sabay hampas n'ya sa maskuladong braso nito.

"What, Saoirse?" masungit na tugon ni Damien.

"You're mad at me," Saoirse looked like she was about to cry.