Oyun Bozan (Tamamlanmış) Düzenleniyor

10. bölüm

Valizleri alıp apartmana doğru yürüdüm kapıyı babaannem açtı farkındayım gözlerim kızarmış, ağlamış olduğum her halimden belli babaannem ilk önce şaşırdı böyle valizlerle beklemiyordu. Hala annemin etkisini taşıyorum üzerimde o adama inandı ve o saçma sapan bahanesine. İçeriye geçtim dedem ve babam bir koltukta oturuyor Aysel'de karşı koltuktaydı babamı iki yıldır görmüyorum boşandıklarından beri ilk defa ama yine aynı yakışıklı kahramanım duruyor. Kahramanım. Oda şuan aramadığım için yine bana sinirlenmeye başlamıştır.

Gözlerimi silmeye çalıştım beyaz tenimde kızarıklık belli olacaktır bilmiyorum şuan nasıl davranacağımı beni de götürmediği için bağırsammı ona yoksa gittiği için onun adına sevindiğini mi söylesem en iyisini yaptın baba, en doğrusunu.

Yine aynı parfümü hiç değişmemiş birlikte gidip almıştık aslında benim için çıkmıştık ama onada almıştım tşörtünün omzu benim salyalarım sümüklerimle doldu hiç bırakmak istemezce sarıldım ona.

"İyiki gittin iyiki beni düşünmeden gittin."

Öyle bir sarılış ki aradan bırak kağıtı ip bile geçecek yer bulamaz gözlerimi sildikten sonra dedem ve babamın yanına oturdum.

"Dün gece biliyordum zaten bir geceliğine olmadığını."

Dedeme gülmeye çalışsamda olmadı ve sonra koluna baktı iyice baktı bu babamında dikkatini çekmişti.

"Şey ben bir eşyaları odaya götüreyim"

Yorum yapmalarına bile izin vermeden valizleri alıp odaya gittim yatağımın üzerinde bana hediye vardı minicik uyuyan bir pamuk şeker şaka lan şaka Kaan'ıda getirmişler iki aylık bebeğin burada ne işi var? Çok tatlı.

"Sen annenle babanın kıymetini bil ufaklık."

Ben onu izleyip bir yandan yanağını okşuyordum bu çok güzel bir duygu bir kardeşim olması herşeyden farklı ablamı oldum ben şimdi?

"Rahatsız etmiyorum umarım?"

Aysel gelince biraz toparlandım karşımda Arda'nın uyuduğu yatağa oturdu bende ona bakıp olumsuzca başımı salladım ikinci kez görüyorum Aysel'i düğünden sonra görmüştüm ama o zaman kızıl saçları vardı şimdi kahve tonlarına boyatmış ve kısaltmış çok olgun gibi duruyor.

"Hayır bende Kaan'a bakıyordum açıkçası bu kadar küçük beklemiyordum."

"İki aylık daha"

Küçük işte biran kendimi iki aylıkken hayal ettim annesi ve babası hiç başından ayrılmayan gözleri hep üzerinde olan ebeveynleri.

"Çok şanslı o, herkes onun gibi olamıyor. Sanırım sende iyi bir anne olacaksın."

Ben annemin attığı tokadı düşündüm o adama inandı hemde yalanına saf Ecrin ne bekliyordum ki o pislik herşeyini yaptığını anlatacakmıydı? Komik olma hangi kitapta yazıyor onlar.

"Baban biraz endişelendi de sen geldiğinde gözlerin kızarmıştı, ağladığın çok belliydi ve birde bu kolların onlarla alakası yoktur herhalde."

Derin bir nefes aldım Aysel annemden daha anlayışlı olacaktır.

"Aslında var."

* * *

Ardımda kalanları odada bıraktım evet düşündüğüm gibi Aysel annemden daha fazla anlayışlı oldu birine anlatmak rahatlattı herşey geçecek bunu bilmek güzel. Babamların yanına oturduk