9. bölüm

148 5 0
                                    


Geceleri hıç sokak lambasının vurduğu ışığı izlediniz mi? O ıssız,sessiz sokakta ışığın yere vuruşunu peki onu izlerken göz yaşlarınızı tutabildiniz mi? Uyumak istediniz ama o anı kabus olarak görmekten korkup uyuyamadığınız? Bütün gece böyleydim işte dişlerini kendime doğru çekip başımı dizlerine yaslayıp dışarıdaki sokak lambasını izledim gözlerimdeki yaşları durdurmak imkansız ötesiydi.

"Uyumayı düşünmüyormusun?"

Arda'yı da uyutmadım herhalde başımı olumsuzca salladım yataktan kalkıp yanıma geldi ilk önce gözlerimi sildi sonrada beni kendine doğru çekti başımı göğsüne yasladım yavaşça gözlerimi kapattım.

Kaçmaya çalışıyorum arkamdan geliyor ama umursamıyorum yüzünde iğrenç bir gülümseme oluşuyor nefesim dayanmıyor fazla,buna rağmen koşuyorum ciğerlerim ağrıyor bir baskı oluyor ve bu nefes almmı zorlaştırıyor.Merdivenlere koşuyorum bacağımdan tutup çekiyor biraz kendimden geçiyorum nedeni kafamı vurduğum merdiven basamağının kenarı alnımı sıyırıyor çok derin değil ama kanaması telaşlanmama neden oluyor ve kulağıma eğiliyor sesi fısıldar gibi ama kulağımı zonklatıyor.

"Seni küçük cadı. Buraya kadar."

Derin bir nefes alarak uyandım korktuğum şey tam olarak buydu yaşadığım o şeyi bir daha yaşamak yeniden kendimi Arda'nın kollarında buldum

"Sadece kabusu. Geçti."

Geçmeyecek ben ne zaman uyusam yeniden yaşayacağım,ne zaman annemi görsem o aklıma gelecek her an bir yerde saklanacak ve zamanını kollayacak.

"Tamam Ecrin tamam hadi bir yüzünü yıka."

Başımla onayladım yataktan kalkıp odadan çıktım koridorun sonundaki banyoya doğru yürüdüm karanlıktan korkardım hep ama şimdi tek korktuğum kendim. Banyonun ışığını açtım bir süre musluktan akan suyu izledim ve suyun yüzümdeki şok etkisinin geçmesini bekledim aynadaki yansımam çok iğrençti gözlerim kızarmış,uykusuzluk tan altları şişmiş ve birde kollarım var tırnak izleri ve morluklar parmaklarının izleri çıkmış.

Sabah olmuş okul günüm ve ben bütün gün yataktan çıkmamak istiyorum sadece ağlamak düşünüyorum da ya kimse olmasaydı,sesimi duymasalardı herşey için çok geç olsaydı çığlık atmak geliyor içimden.

"Hadi sen hazırlan ben dışardayım on dakikanın var."

Sessizce başımla onayladım dolaptan siyah bir kot pantolon ve mavi tişört çıkarttım onları giydikten sonra gözlerimin altını makyaj malzemeleri ile kapattım kolların geçmiyor ne kadar kapatmaya çalışsamda geçmiyor kapı çaldığ8nı fark ettim.

"Gel."

İçeriye Arda girdi yanıma gelip ne yaptığıma baktı.

"Geçmiyor ne kadar kapatmaya çalışsamda geçmiyor."

Eğilip dizlerinin üzerine çoktu ilk önce ne yaptığını anlamadım elimdeki pudrayı yavaşça aldı ben sinirimi kollarımdan çıkartmaya çalıştığım için kızarmıştı benim yaptığımın aksine sadece acıtmadan sürüyordu.

Oyun Bozan (Tamamlanmış) DüzenleniyorHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin