Oyun Bozan (Tamamlanmış) Düzenleniyor

2. bölüm

Medyada Ecrin

Tutmayan uykumla başbaşayım Yağmur çok rahat uyuyor ama benim gözüme uyku girdiği söylenemez üzerime uzun bir ceket alıp odadan çıktım. Sahile inip şezlonglardan birine oturdum. Hava çok soğuk değil daha doğrusu soğukluğunu hissetmiyorum saate baktım 01:36 yaz tatillerinde annem ve babam ile geçirirdim herşey güzel gidiyordu yada ben öyle sanıyordum kendi düşüncelerimden sıyrılmamı yanındaki şezlonga oturan sağladı.

"Sanırım uyku tutmadı."

Senden korkmamı sağlayan birşey yok ortada sadece iki sene önce o gün neler oldu bilmiyorum bu canımı acıtıyor.

"Seni de mi tutmadı yoksa hazır yanlızken uyumasamda olur mu dedin?"

Küçük bir gülüş ile bana baktı.

"Ben her an seninleyim. Rüyama girdin yine."

Yine. Senin rüyalarına mı gidiyorum ben? Gözlerine baktım o gece bir an hafızama yığıldı deliriyorum galiba.

"O gece ne oldu. Yani seni sahile çağırdım... Sonra ne oldu? Cenk lütfen neden sürekli kabus görüyorum?"

Gözlerimden yaşlar süzülürken elini elimde hissettim sıcaklığı bütün bedenimi kaplamıştı bu hissi biliyorum nasıl olur bilmiyorum ama onun sıcaklığını hissedebiliyorum diğer eliyle gözlerimi sildi.

"O geceyi ya sen hatırlanmaya çalış yada gerçekten öğrenmek istediğinde odamın numarasını verdim. O korkuyu sadece ben yaşadım. Sana sarılmayı özledim, saçlarını koklamayı, seninle uyuymayı... İyi geceler."

Kalktı ve gitti bir süre denizin sesini yada içimdeki sesi dinledim üşümeye başlamıştım odaya çıktığımda Yağmur uyuyordu hala bende yatağa yattım uyumaya çalışıyordum ama aklımdan çıkmıyordu.

"Ecrin"

Gelmişti ona ihtiyacım vardı herkes giderken o yanımdaydı ayağa kalkıp boynuna sarıldım elini belime doladı kokusunu içime çekmeye başladım gözyaşlarım artık serbestti.

"Beni götür."

Elimi tutup kendine çekti birlikte arabaya doğru yürüdük başım dönüyordu ama bu herşey için en doğrusuydu. İkimizde yol boyunca konuşmuyorduk halim yoktu konuşmaya birlikte bir dağ evine geldik ormanın içinde. Sana bunu yapmamalıyım ama daha fazla katlanamam Cenk.

"Burada kimse bulamnaz bizi. Merak etme."

Başımı göğsüne yasladım gözlerim açılmıyordu neredeyse daha değil Ecrin daha değil başımı kaldırdım ve onu öpmeye başladım kafamın içinde birşeyler ölüyor gibiydi onlara inat dahada devam ettim. Son gücümü kullanıyordum ve birden kollarındaydım.

İstemiyorum hatırlamak istemiyorum canımı yakıyor o hapları içtim evet içtim kutuları çöpe atmıştım onun kollarında yığıldım peki sonra. Nasıl oldu da o dağ evinde yaşarım. Telefon çekmiyordu ve ben... Ben onun kollarındaydım.

"Ecrin gelmiyormusun?"

Başımı olumsuz şekilde salladım uyumak ve bir daha uyanmamak istiyordum.

"Sen git işim var benim gelirim sonra."

Odadan çıktı bende üzerimi değiştirip çantamı aldım ve çıktım oda numarasını mesaj atmıştı 376 numaralı odayı buldum derin bir nefes alıp kapıyı tıktıklattım biraz sonra Cenk kapıyı açtı.

"Geleceğini tahmin etmiştim."

Ellerimi boynuna dolaşım bu his gerçekten çok farklıydı kalbimin atışı beni deli ediyordu içeriye geçtiğimizde evet oda arkadaşıyla kalıyordu bana gülümseyerek odadan çıktı. Cebimdeki telefonum çalmaya başladı babam.

"Efendim baba."

Beni durduk yere aramazdı tatilde olduğumu biliyordu.

"Ecrin sana birşey söylemek istiyorum. Aysel dün gece doğum yaptı yani bir kardeşin oldu kızım."

Herkes hayatına devam edebiliyormuş işte bu kadar kolay o bebek mutlu bir ailede büyüyecek ama ben hep onun için öz olmayan olacağım.

"Aysel'in hamile olduğunu bile söylememişken doğum yaptığını neden söylüyorsun ki."

Telefonu kapatıp Cenk'e baktım bunlar senin yüzünden eğer beni kurtarmasaydın belki de simdi bunları yaşamış olmayacatım.

"Bir daha ne yaparsam yapayım beni kurtarma."

Arkamı dönüp odadan çıkacakken kolumu tuttu.

"Sakın bir delilik yapma."

Ona sadece gülümsemekle yetindi bu yeterdi bence.

"Artık çok geç yapsamda işe yaramayacak."

Odadan çıktım hıçkırıklarımı tutamayarak merdivenlere koştum odaya girdiğimde banyoya girip kilitledim ağlamama eşlik olarak musluktan akan su oldu. Senden nefret ediyorum bana söyleyebilirdin Aysel hamile diyebilirdin ben hiçbir zaman kardeşim olmamasını istemedim bu günün olacağını biliyordum ama böyle olmasını istemedim allah seni kahretsin. Sen pislik adamın tekisin sen benim babam olamazsın annemi düşünmedin peki beni neden düşünmüyorsun bukadarmı 'hiç'im senin için.

"Ecrin aç kapıyı."

Yağmur'un sesi beni kendime getirdi dünya başıına yıkılmıştı sanki. Canım arkadaşım yada kardeşim.

"Ecrin bak aç konuşalım."

Bu ses Cenk'in sesiydi sende en az babam kadar suçlusun neden o gün bırakmadın ölseydim bir daha acı çekmezdim.

"Kapat lan çeneni sana bu kıza yaklaşma demedimmi? "

"Yeteeeeeeeerrr... Susun susun lütfen susun..."

İçimden anneme sarılmak geliyor başımı omzuna yaslamak saçımı okşayışını hissetmek herşey geçecek diye beni teselli etmesini istiyorum hıçkırıklarımın arasında boğuluyordum çünkü astım kırizim tutuyordu ve yanımda değil valizin içindeydi.

"Ecrin aç su kapıyı"

Nefesim daralırken ayağa bile kalkamıyorum biri kapıyı zorluyordu gözlerim kapanmaya başladı kapı bir an yerdeydi Cenk yanıma gelip beni kucağına aldı bir andan ilacı sıkıyor bir yandan balkona çıkartmaya çalışıyordu.

"Deli bir şey yapmama gerek yok ben zaten deliyim"

Birazda olsa nefes almaya başlayınca hala onun kucağında olduğumu fark ettim kollarımı boynuna dolayıp başımı göğsüne yasladım.