Oyun Bozan (Tamamlanmış) Düzenleniyor

27.bölüm

Bu bòlüm Yağmur'dan iyi okumala dilerim

medyada giydiği elbise var

Dün geceden beri uyku tutmuyor içimde bir kararsızlık ve mutluluk karışımı bir duygu var belkide herşeyin yolunda gitmesini istediğim için böyleyimdir.

Gökhan'ın ailesiyle tanışırken böyle değildim çünkü herşeyin bu noktaya geleceği aklımın ucundan bile geçmiyordu.

Yataktan kalkıp mutfağa gittim saat sabahın beşi ve uykudan geriye hiçbirşey kalmadı mutfak balkonundan yukarıya Nert'in odasına baktım bu saatte ışığı yanmazdı onu çok iyi tanıyorum.

Telefonunu aradım ama meşguldü bu saatte biriyle mi konuşuyor? Elime saksıların içnden taş aldım çapraz yukarıdaki cama attım saniyeler içinde perdeyi açıp bana baktı evet biriyle konuşuyordu. Telefonu kapatıp bana baktı.

"Ne var kız bu saatte?"

Bana diyene bak bu saatte kimle konuşuyordun acaba.

"Uyku tutmadı sen napıyordun bu saatte elinde telefon kimle konuşuyordun söyle çabuk?"

Derin bir nefes verdikten sonra sırtını pencerenin kenarına yasladı.

"Sera'yla konuşuyordum?"

Mert bana hiç yalan söylemezdi bunu biliyordum ama Sera ile aralarında ne var daha çözemedim.

"Sera'yla mı? Aranızda birşeymi var Mert bana söylemedigin?'

Gözlerine sinir sığmıyordu bana karşı hassas olduğunu biliyorum ne yazık ki farkındayım benden büyük olması abilik yapmasını gerektirmiyor.

"Senin benden sakladıklarının yanında brnimkiler ne ki"

Yine aynısını yapıyor yine en başa sarıyor ben onun tepkisini bilmediğim için sakladım

"Söylesene Yağmur ben herkesten önce senin biriyle olan ilişkini bana söylemeyecek kadar senin gözünde değersizmiyim?"

Ben hata yapmadım sadece...

"Hayır ben öyle birşey kastetmedim tabikide sen benim için herkesten değerlisin"

Kısa bir sesli gülüşten sonra başinı sağa dola salladı.

"Boşversene...Uykum geldi benim sende üşüme geç içeri"

Hiçbirşey diyemeden içeriye geçti böyle olmasın Mert sen benim herşeyimken şimdi bana yabancı gibi davranma lütfen bunu yapma.

Ecrin'in yoklugunu hissedebiliyorum sornları çözmeye çalışan biri yok, kimsenin kırılmasını düşünmeden doğruları ve gerçekleri... acı veren gerçekleri söyleyen bir eksik, kimseyi görmedim ondan daha güçlü olan... bu yüzden kaybediyoruz onun gibi pes etmemeye cesaretimiz olmadığı için.

Yatağıma geri giderken koridorda annem ve babamın fısıltılarını duydum bu saatte onlarıda mı uyku tutmadı acana

"Buda onun ömrü kadardı birtanem çektiği acılar bir yana günden güne tükendiğini bile hissettirmiyordu en son Aras bize yemeğe geldiğinde gülüşünü görmüştüm gözlerinin içine kadar gülüyordu oysa ki"

Aslı'dan bahsediyorlardı keşke şuan yanımda olsaydın abla belki daha kolay atlatırdım.

"Sevilay, Aras evladımız gibiydi çocuğun o son günlerde halini gördükçe ben bile dayanamıyordum."

Aras'ın, Aslı'dan sonra bir nirlikteliği olmadı diye biliyorum kaç yıl geçti ama hala acısı tazeymiş gibi içne hapsediyor.

"Ahh sevgilim ne yapalım ikisininde yaşayacağı varmış ogün Aslı'nın yüzündeki gülüşü bugun Yağmur'da hissedeceğiz."