ELMA ÇEKİRDEĞİ (Tamamlandı)

27.Bölüm

Multimedya= Toygar Işıklı-Sen Yanımdayken (Emir'in sesine benzetebilirsiniz)

Keyifli Okumalar! :)

Emir'in okul hoparlöründen ilan-ı aşk etmesinden sonra ders girmek yerine soğuk havaya rağmen her zamanki yerimize birlikte bağırıp çağırdığımız, hatta yolda kaldığımız, sessiz sedasız sakin doğa yaşamımıza geçtik. İşte benim gizli yerimi artık Emir'de biliyordu.

Açıkçası aramızda gizli bir şeylerin olmasını sevmiyordum. Ama Emir'in bir şey sakladığı ortadaydı.

Kar ile kaplanmış toprağın üzerinde botlarımızın izi çıkmışken, kollarımı bedeni sardım. Üşümüyordum, Emir ile birlikteyken üşümüyordum. İçim hiç olmadığı kadar rahattı.

O manzarayı izlediği sıralarda, ben de onun kusursuz yüzünü izliyordum. Yandan profili dahi o kadar yakışıklıydı ki. Ondan etkilenmemek elde değildi.

''Emir?'' dedim seslenircesine.

''Hı?'' İşte romantik adam gitmiş odun geri gelmişti. Aslında şu soğukta seni yakmak iyi olurdu ya neyse.

İç sesimle hesaplaşmalarımı bırakıp yeniden konuştum. ''Benden neden nefret etmeye çalışıyordun? Yani ben sana ne yapmıştım ki?''

Baktığı yerden gözlerini bana çevirdi. Gözlerindeki o sert ifade korkulacak türdendi. Cevap vermedi ve birkaç saniye sonra gözlerini yeniden önüne çevirdi.

''Aramızda gizli bir şeylerin olmasını sevmiyorum'' diye itiraf ettim.

Bu kez kafasını dahi çevirmeyip sessiz kaldı. Bu şekilde öğrenemeyeceğimi düşünüp ben de onu izlemeyi bıraktım ve önüme döndüm.

Bir süre sonra konuşmaya başladı. ''Kardeşim...'' Kafamı ona çevirdim ama o hala önüne bakıyordu. ''Zor günler yaşadı. Ve bunun sorumlusu...'' Konuşmakta zorlanıyor gibiydi. ''Kenan Akgül''

''Ne?'' dedim bir anlık şaşkınlıkla.

Bu kez bana kısa bir bakış attı ve önüne dönüp tekrar konuşmaya devam etti. ''Senin amcan... Benim kardeşime çok kötü şeyler yaptı. Bundan sadece bir hafta önce bu konuyla alakalı Eda'ya kötü mesajlar geliyor ve akıl sağlığını bozacak dereceye getiriyordu. Ayrıca, bir korumamızda öldürüldü. Ben bunları senin yaptırdığını, amcanın tarafına geçtiğini düşünüyordum.''

Bu mümkün değildi. Ben ve amcam böyle bir şey yapacak insanlar değildik. Evet, amcamın tehlikeli biri olduğunu biliyordum ama bu kadarı fazlaydı sanki. Yine de bir şey demedim.

Devam etti.''Ve ben... Yıllarca intikam tutkusuyla yaşadım. Kardeşim, Eda'm benim en değerlimdi. Kenan'ın yani amcanın bunları yapması benim yüzümden. Eda'nın başına gelenler benim yüzünden. Kenan'ın asıl derdi benimleydi.'' Acı çekmesi kalbimi acıtıyordu. O her daim neşeli gibi gözüken yüzünün altında neler de taşıyormuş. ''O gün Eda'nın üniversite sınavı vardı sanırım. Yanında olmamı ve ona güç vermemi istedi. Ama ben... Salak ben... Onun yanında olmak yerine arkadaşlarımla buluştum ve gezip tozdum. Eda, önceden böyle değildi. Şen şakrak, ağlayanı güldüren türdendi. Ama o gün...''

Daha fazla anlatıp, kendisini üzmek istemiyordum. Gözleri kızarmış, ve dolmuştu. Yanına yaklaşıp göğsüne sokuldum. Kafamı kaldırıp ayaklarımın üzerinden dudaklarına ulaştım ve minik bir öpücük koydum. Kıpkırmızı olduğuma emindim. Ben ne ara bu kadar cesaret bulmuştum. Onu da bilmiyordum. Emir, bana şaşkın şaşkın bakarken, bakışlarımı yere indirdim.

Çenemden tutup kafamı kaldırdı ve gözlerimin içine baktı. ''Özür dilerim... Hiç biri senin hatan değildi ama ben sana çok kötü davrandım. Şu 3-4 ay da ne çok şey yaşandı.''