ELMA ÇEKİRDEĞİ (Tamamlandı)

37.Bölüm

                  

Resim Emir ve video şu aralar en çok dinlediğim şarkı (İlyas Yalçıntaş-Dönebilsen), sizinde dinlemenizi öneririm. :)

Keyifli Okumalar! :)

Eda'dan

Artık tamamen ayakta durmanın verdiği sevinç tarifi imkansızdı. Tıpkı eskisi gibi yürüyebilecek, tıpkı eskisi gibi koşabilecek dünyanın bir birinden güzel yerlerini gezecektim. Yürüdüğümü görmesi gerekenin ilk ağabeyim olduğunu düşünerek ayağa kalktım ve evdeki herkesin görebileceği şekilde merdivenlerden sekerek indim. Beni gören Sema Abla, Güliş Sultan, Miray, Ali ağabey ve diğerleri şaşkınlıkla bana bakarken hepsine bir öpücük yolladım ve Ali Ağabeyin elindeki anahtarı alıp arabaya yerleştim. Direk Emir'in evine sürerken gülümsemeden edemiyordum. Beni karşısında görünceki hal hareketlerini önceden zihnimde hayal ediyor sonra beğenmeyip başka bir şey yapıyordum. Yaklaşık 20 dakikanın ardından arabadan indim ve yavaşça bahçeden geçip kapıyı çaldım. Birkaç dakika sonra gözlerini ovuşturarak çıkan ağabeyimi görünce gülmeden edemedim. Bir anda gözümdeki eli durdu ve sonra gözlerini birden açtı. Yanıma gelip elimi tutarken şu an ki anı bozmak istemesem kahkahalarla gülerdim.

''Eda?'' dedi inanmaz bir ses tonuyla. ''Sen gerçekten-?''

''Evet ağabeyciğim,'' dedim gülüp boynuna atlarken. ''Artık yürüyorum.''

***

Nasıl olduğunu, nasıl tekrar hayata bağlandığımı anlattığımda yüzündeki sevinç benim bile içimi kavuruyordu. Sonunda bana yaşama ümidi verenin adını söylediğimde ağabeyimin gülüşü yüzünde dondu kaldı.

''Ne dedin sen?'' dedi sonra ciddiyete bürünerek.

''Semih,'' dedim. ''Semih Sancar.'' Bir anda ayağa kalkıp odada tur atmaya başladı. Bu hali beni korkuturken bende ayağa kalktım. ''Emir, neler oluyor?''

''O adamla bir daha görüşmeyeceksin Eda.'' Bu söylediği kaşlarımı çatmama neden olurdu.

Derin bir nefes alıp ''Neden,'' diye sordum. ''Ne yaptı bu adam sana?''

Bir anda ''Bana değil,'' diye kükredi. Sonra ellerini saçlarından geçirip derin bir nefes aldı. Bir adımda bana yaklaşıp ''Bak, o adam-'' Gözlerini kaçırdı. ''Bak o adam güvenilir biri değil tamam mı? Beni dinle ve o adamla görüşme.''

Bana nedenini söylemeyişi sinirimi bozuyordu. Hızlıca koltuktan çantamı aldım ve ''Çok beklersin ağabeyciğim.'' Deyip kendimi evden dışarı çıktım. Arkamdan Eda, diye bağırması umurumda bile değildi. Belki de bunun pişmanlığına çok ileride varacaktım.

Bugün bir arkadaş grubumla buluşacaktım ve şans eseri Semih'in de orada olduğunu öğrenmiştim. Arabama binip kısa bir süre kafeye girdiğimde birkaç erkeğin ve birkaç kızın orada oturduğunu gördüm. Derin bir nefes aldım ve masaya doğru yürüdüm. Masadakilerin hepsi beni sevinçle karşılayıp sarılırken Semih ile en son sarıldık, gülümsemesi öylesine güzel geliyordu ki... Belki yanlış yapıyordum, belki çok üzülecektim ama, şu an mutlu olmak istiyordum. Oturduğumuz sürece en çok ikimiz sohbet etmiş birbirimize telefon numaralarımızı vermiştik.

Bundan sonrası ise, ya çok mutlu olacağım bir birliktelik ya da beni sonsuza kadar mutsuzluğa sürükleyecek yaşanacaklardı.

Emir'den

''Hazır mısın Emir?''

Papyonumu ve kol düğmelerimi düzeltirken ''Hazırım baba,'' dedim bıkkınlıkla. ''Hazırım.''