Dr. Strange - Daughter of the Arts - ÇEVİRİ [TAMAMLANDI]

17.

Beşimiz portaldan dışarı çıktığımızda Tony'nin Morgan'ı tuttuğunu gördük. Dee sırıttı ve arkadaşının yanına koştu, Tony onu yere bıraktı.

"Kızlar neden içeri girmiyorsunuz?" Tony teklif etti ve kaçtılar. "Burada ne yapıyorsun?" Biz verandaya geçerken Scott ve Nat hızla her şeyi anlattılar. "Şaka yapıyorsun değil mi?"

"Hayır, güven bana, kulağa nasıl geldiğini biliyoruz-"

"Tony, gördüğün onca şeyden sonra, gerçekten imkansız gelen bir şey var mı?" diye sordu Steve.

"Kuantum dalgalanması Planck Ölçeği'ni bozar ve bu da Doich edatını tetikler; bu konuda anlaşabilir miyiz?" Tony içini çekti. "Başkalarının deyimiyle bu, geri dönmeyeceğiniz anlamına geliyor."

Scott omuz silkti. "Ben döndüm."

"Hayır, kazara hayatta kaldın... milyarda bir kozmik şans bu. Şimdi de yine yapmak istiyorsun... buna ne diyorsun?" diye sordu Tony.

"Zaman soygunu?" diye önerdi Scott ve ben de gözlerimi devirdim.

"Evet, bir zaman soygunu." Tony kıkırdadı. "Sessizdin Lenora, bu hiç senin tarzına benzemiyor. Elbette bunu düşünüyor olamazsın?"

"Elbette bunu düşünmüyorum!" diye alay ettim. "Gülünç. Buradayım çünkü bunun berbat bir fikir olduğunu söyleyerek beni destekleyeceğini biliyordum."

"Taşlar geçmişte kaldı." Steve içini çekti. "Geri dönebiliriz, onları alabiliriz."

"Kendi parmaklarımızı şıklatabiliriz, herkesi geri getirebiliriz." Nat bana baktı.

"Ya da durumu daha da kötü hale getirebiliriz , değil mi?" diye sordu Tony

Steve inatla cevapladı. "Öyle olacağına inanmıyorum."

"Tanrım, söylemeliyim ki bazen o baş döndürücü iyimserliği özlüyorum." Tony Steve'e baktı. "Ancak, söz konusu zaman soygununu güvenli bir şekilde gerçekleştirmemin mantıklı, somut bir yolu yoksa büyük umutların bir faydası olmayacak. En olası sonucumuzun toplu ölümümüz olacağına inanıyorum."

"Zamanda yolculuğun kurallarına sıkı sıkıya uyarsak hayır." diye dikkat çekti Scott. "Pekala, bunun anlamı; geçmişteki benliğimizle konuşmak yok, spor etkinlikleri üzerine bahis oynamak yok-"

"Gerçekten bana evreni kurtarma planınızın Geleceğe Dönüş'e dayandığını mı söylüyorsunuz?" İnanamayarak sordum ve Scott bana garip bir şekilde baktı. "Bu mu?"

"Hayır." Başını salladı.

"Güzel, orada bizi endişelendirdin." Tony içini çekti. "Çünkü bu saçmalık olurdu. Kuantum fiziği böyle işlemez."

"Tony." Nat konuştu. "Bir tavır sergilememiz gerekiyor.

"Daha önce sergiledik ve yine de buradayız."

"İkinizin de kaybedecek şeylerinizin olduğunu biliyorum." Scott ikimizin arasına baktı. "İkinizin de birer çocuğu var, Tony, senin bir karın var, ama ben benim için çok önemli birini kaybettim. Pek çok insan kaybetti ve şimdi onu geri getirme şansımız var. Herkesi ve seni geri getirmek için şansımız var ama bana bunu bile yapmayacağını söylüyorsun-"

"Doğru Scott, yapmayacağım." Tony başını salladı. "Yapamam." Kapı açıldı, Dee ve Morgan dışarı çıktılar.

"Annem bize gelip ikinizi de kurtarmamızı söyledi." Morgan yumuşak bir sesle konuştu ve ben de kızımı kucağıma aldım.

Dee'ye hafifçe gülümsedim. "İyi iş, kurtulduk."

"Keşke buraya bana başka bir şey sormak için gelseydiniz - başka bir şey. Gerçekten sizi gördüğüme çok sevindim çocuklar, öyleydi... ah, bakın, masa 6 kişilik ayarlandı, kalabilirsiniz."

"Tony." Steve adamın sözünü kesti. "Anladım bak, senin adına sevindim, gerçekten ama bu ikinci bir şans."

"Burada ikinci şansımı yakaladım Yüzbaşı. Bu konuda zar atamam." Tony içini çekti. "Eğer iş konuşmayacaksan öğle yemeğine kalabilirsin." Tony içeri girmek için harekete geçti ama önümde durdu.

"Teşekkür ederim." İç çektim. "Bu konuda arkamı kolladığın için."

"Ne zaman istersen, Lenora."

~

"Anne?" Okuduğum kitaptan başımı kaldırdığımda Dee'yi kapı eşiğinde omuzlarına bir battaniye sarılmış halde gördüm.

"Ne yapıyorsun, hey?" diye sordum, kendimi kanepeden çekip yanına giderek. "Çok geç oldu bebeğim, sorun ne?"

"Tony Amca'nın evine gittiğimizde... Morgan ve ben senin neden bahsettiğini duyduk." Bunun üzerine biraz kaşlarımı çattım. "Gerçekten herkesi geri getirebilir misin? Babamı geri getirebilir misin?"

"Bu çok karmaşık, Dee." İç çektim. "Anlamana şaşırdım, ben bile söylenenlerin çoğunu zar zor anlıyorum." Durumu hafifletmeye çalışarak güldüm ama gözlerindeki üzgün bakış kaldı.

"Yapabilir misin? Babamı eve getirebilir misin?" Elimi saçlarımın arasından geçirip uzun bir iç çektim.

"Bilmiyorum Dee. Öğrenmek istemiyorum çünkü seni de kaybedebilirim." Kızımı kaldırdım. "Hadi, seni yatağına götürelim."

"Bana babamla ilgili bir sürü hikaye anlattın." Onu yatağına yatırdığımda Dee yavaşça konuştu. Mırıldandım ve onu içeri sokmaya başladım. "Bence o burada olsaydı ve sen olmasaydın, seni eve getirmeye çalışırdı."