♥GözBebeğim♥

♥ON DöRT♥

Cüneyd önden, Zeynep arkasından eve girdiler. Cüneyd kapıyı kapatıp kilitlerken Zeynep sabahtan beri yüzünden silinmeyen gülümsemesi ile astı çantasını. Sonra direkt mutfağa yöneldi Cüneyd'e bakmadan. Yemekleri hazırlamaya koyuldu. Cüneyd mutfakta hızlı hızlı yemek yapmaya koyulan Zeynep'e baktı.

" Hayırdır Zeynep hanım, ne bu acele? Çok acıktınız herhalde!"

Zeynep ona döndü, gülerek konuştu.

" Yemeği aradan çıkaralım, sonra da..."

Cüneyd ne diyeceğini merak edercesine tek kaşını kaldırdığında Zeynep güldü.

" Kitaba devam ederiz diye düşündüm."

Cüneyd gülümsedi.

" Ederiz tabi."

Zeynep gülümseyerek yemeklerine döndü.

Yemeklerini yerken ikisinden de ses seda çıkmıyordu. Cüneyd, bozdu sessizliği.

" Çiçeklerine su verdin mi?"

Zeynep gülümsedi.

" Sabah verdim, yarın sabaha kadar idare eder onları."

" İsim verdin mi?"

Zeynep güldü.

" Vermedim."

" Neden?"

" Düşünmedim henüz."

" Dikkat et de küsmesinler."

" Küstürmem."

Zeynep gülerek yemeğine döndü.

Zeynep bulaşıkları kaldırırken Cüneyd geldi yanına.

" Bitirdin mi?"

Zeynep ellerini kurularken gülümsedi.

" Bitti."

" O zaman devam edebiliriz kitaplara."

Zeynep gülümsedi.

" Evet."

Cüneyd gülerek arkasını döndü, kütüphaneye ilerlemeye başladığında Zeynep de peşine takıldı. Birlikte kitaplarını alıp koltuğa geçtiler.

İkisi de tek elleriyle tutuyordu kitaplarını. Elleri yan yana, yakın ama temassız duruyordu. Cüneyd, yeniden parmağıyla dürttü onun elini. Ardından aynı sınıfta yaptığı gibi tuttu. Zeynep'in yüzünde yeniden beliren gülümseme okuduğuna odaklanmasını engelliyordu. Kalbi yeniden deli gibi çarparken derin bir nefes alıp sakinleşmeye çalıştı. Cüneyd ise sanki hasta olan o değilmişcesine okşadı kızın elini baş parmağıyla. Zeynep sesli bir şekilde nefes aldığında Cüneyd ona döndü. Zeynep de nefesini verip ona baktı. Cüneyd kitabını kapattı ve kenara bıraktı.

" Ne güzel demiş Mevlana: Yarım nefeslik bu hayatta, sevgiden başka hiçbir şey planlama. Sevgi; Allah tarafından insana verilen büyük bir nimettir. Kiminin elinde heba, kiminin kalbinde vefa olur. Bir çiçeği büyüten sevgi insanı güzelleştirmez mi sanıyorsun? Bir insanı ancak sevgi iyileştirir, hastaya sevgi şifa olur, kötü kalbi sevgi törpüler, ancak sevgiyle güzelleşir her şey... Herkesin düştüğü yerler var kimse sana yararsız gelemiyor ama içten bakışlarınz sabırla çabalamanın, anlayışlı ses tonunun, davranışa yansıyan saygının ve sevginin onaramayacağı hiçbir şey yok. Birini sevgiyle iyileştirip sana güven dolu baktığını görmek dünyadaki en güzel hediye."

Zeynep gülümsedi.

" Levent hocanın işini elinden mi aldım?"

Cüneyd güldü.