♥GözBebeğim♥

♥OTUZ BEŞ♥

Zeynep, hediyelerine baktı. Duştan yeni çıkmış, ne giyeceğine karar vermeye çalışıyordu. İçlerinden en sade olanında karar kıldı. Gülkurusu bir takımdı. Sütyenin önünde, askılara uzanan iki ek ip detayı vardı. Altı ise normaldi, sadece bariz bir lastik yoktu. Ön ve arkayı birbirine bağlayan kenarlar incecik bir ip şeklindeydi. Giydi. Beklediğinden daha rahattı. Üzerine de pudra pembe, bol, v yaka geceliği giydi. Sütyenin detayları yakadan görünüyordu. Eşyalarını topladı. Saçını açtı. Taramak üzere aynanın karşısına geçti. O sırada odanın kapısı açıldı.

Cüneyd, etrafa baktı. Karısını gördüğünde gülümsedi.

" Ben de diyorum, bu mis kokunun kaynağı nedir?"

Zeynep, onun dediğine güldü. Saçlarını taramaya devam ederken kocası arkasına geçti. Aynadan karısına baktı. Yaklaşıp ellerini onun yanağına koydu, sevdi. Saçlarını koklayarak öptü. Sonra yatağa uzandı.

" Tara da gel şöyle."

Zeynep, aynadan ona baktı.

" Ne olacakmış gelince?"

Cüneyd, nefes verdi.

" Ne olsun istersin hatun?"

Zeynep düşünür gibi yaptı.

" Mesleğime hemencecik kavuşmak isterim. Bir de yemek isterim, zira kahvaltının üzerinden epey saat geçti."

" Bunu mu istersin sadece?"

" Evet. Ha bir de..."

Saçlarını geriye atıp kocasına dönerken konuştu.

" Cüneyd Efendiyi isterim."

Cüneyd, güldü.

" Kimmiş bu Cüneyd Efendi?"

" Kocam olur."

" Sever misin kocanı?"

" Severim, sevmem mi?"

" O sever mi seni?"

" Sever. Zira biz birbirimizin ilkiyizdir. İlk aşkıyız birbirimizin."

" Sen dediğine göre senin öyle. Lakin onun da öyle midir?"

" Öyle tabi."

" Sordun mu hiç ona? Belki daha önce düşmüştür gönlüne başka bir ateş."

Zeynep'in gülen yüzü soldu. Kaşlarını çattı. Oturduğu yerden kalkıp kapıya doğru ilerlemeye başladığı an Cüneyd, koşar adım gitti yanına.

" Şaka yaptım, vallahi de billahi de şaka yaptım."

" Bırak Cüneyd ya!"

" Yemin, billah olsun şakadan dedim ya. Senden öncem mi var benim? Senden öncem hem bu yaşıma kadar, senden sonram bu hayattan kopana kadar. Gerçekten şaka yaptım."

Zeynep ona döndü.

" Böyle şaka olmaz. Ben sana yapsam hoş mu Efendi?"

Cüneyd, anlık düşüncesi ile pişman oldu.

" Haklısın, hiç hoş değil. Ama efendi olmayayım yine, kocan olayım. Deme öyle, özür dilerim."

Zeynep, omuz silkti.

" Affet beni Zeynep'im ya? Ne olursun?"

" Böyle şakalar sen de ben de yapmayalım bir daha. Hoş değil."

" Vallahi de billahi de özür dilerim, pişmanım ya."

" Tamam, bir daha olmazsa daha mutlu olurum."