♥GözBebeğim♥

♥OTUZ SEKiZ♥

Birkaç Hafta Sonra;

Zeynep, okulun bahçesinde kitap okuyordu. Teneffüstü. Mira, hasta olduğu için gelmemişti. Zeynep de onsuzluğu hissetmemeye çalışıyordu.

Kitabının en heyecanlı yerindeydi ki karşısına biri oturdu.

" Naber Zeynep, nasılsın?"

Zeynep, kitabına ara vermek durumunda kaldı.

" Teşekkürler, sen?"

" Ben de iyiyim. Bir şeyler yemek ister misin?"

Zeynep, göz ucuyla baktı ona.

" Hayır."

" Eğer vaktin varsa çıkışta kafeye gidelim mi?"

" Sanmıyorum."

" Olsun, ben yine de bekleyeceğim."

Çocuk, karşısından kalkıp giderken Zeynep nefes verdi. Kitabına döndü.

Zeynep, okul kapısından çıktı. İlerideki arabada, onu bekleyen kocasının yanına gitmek için sabırsızlanıyordu ki biri onu kolundan tuttu.

" Zeynep, gidelim mi?"

Zeynep, çatık kaşlarla baktı ona. Kolunu elinden kurtardı.

" Hayır."

" Neden ama? Başkası mı var? Kim o? O Çağan mı, yan sınıftaki?"

Zeynep kaşlarını çattı.

" O kim ya? Seninle kafeye gitmek istemiyorum sadece, illa bir sebep mi olmalı?"

" Evet!"

" Bak, beni rahat bırak. Senin iyiliğin için söylüyorum."

" Ama Zeynep..."

Tam bir şey daha diyecekti ki ileriden o tok sesi duydu.

" Zeynep!"

Kızar gibi değildi, daha çok kendinin orada olduğunu hatırlatır gibiydi. Bir de Zeynep'in bekleyeni olduğunu gösterir gibi. Çocuk hemen sordu.

" O kim, abin mi?"

Zeynep, ona baktı.

" Hayır."

" Kim o zaman?"

Zeynep ona güldü. Koşarak gitti yanına kocasının. Cüneyd, gülümseyerek aldı çantasını. Arka koltuğa bıraktığında sevdiğine baktı. Çenesini hafifçe tutup alnını öptüğünde Zeynep, ona sıkı sıkı sarıldı. Sonra arabaya geçtiler. Cüneyd, arabanın içinde elini öptü sevdiğinin. Sonra evlerine doğru yola çıktılar.

" Eee, ders nasıldı?"

" Güzeldi. Mira yoktu, hasta hâlâ."

" O çocuk..."

Zeynep sinirle nefes verdi.

" Sınıftan, Serkan. Ben kitap okurken geldi. Çıkışta bir şeyler yapıp yapamayacağımızı sordu, ben de sanmadığımı söyledim. Çıkışta da yine geldi. Biri olup olmadığını sordu. Sonra da sen seslendin zaten."