Genç bir bordo bereli olan Armin, mesleğe ilk girdiğinde tanıştığı timini anlamsız bir şekilde kaybetmesiyle gözlerini aralar. Zihninde dönen yardım çığlıkları, ihanetlerin hançer darbeleri ve daha nicesine cevap ararken gelen emir ile Hakkâri'ye gi...
Okumaya başlamadan önce bölümü oylamayı ve satır arası yorumlarını bana sunmayı unutmayın lütfen.
Kitabın instagram sayfası: olumlebasbasaofficiall
Kendi sayfam: durukurtk
Keyifli okumalar!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
10.BÖLÜM MASKENİN ARDINA SAKLANAN ACILAR
17 Aralık 2018
Odanın içerisine yayılan bağırış sesleri ile gözlerimi aralayarak içeri baktım. Döve döve etrafa akıttığım kanların sahibi olan adam yerde kıvranırken bağırıyordu.
Hâlâ nasıl ölmemişti bu ruh hastası?
İçeriye giren adamlar yerde kanlar içinde kıvrılan ruh hastasına bakarak hızlı kollarından kaldırdılar. İçlerinde bana bakarak sırıtan Lucas ile göz göze geldiğimde onun gibi sırıttım.
Bana göz kırparak, öteki adamlar gibi telaşlı bir hale büründüğünde koşar adımlarla odadan çıktı. Hiçbir şey yapmamışım gibi gözlerimi yumarak yüz üstü yatmaya devam ettim.
Ben buradan çıkardım. Aklıma koyduğum şeyleri imkânım olduğu taktirde kesinlikle yapardım.
Belki buradan çıkmam günlerimi alacaktı...
Belki haftalarımı, belki aylarımı, kim bilebilirdi? Belki de yıllarımı alacaktı. Her ne olursa olsun çıkardım ama zaman alırdı.
Zil ikinci kez çalmaya başladığında elimdeki enjektörü yatağın üzerine fırlatarak ayağa kalktım.
Kapıyı aniden açtığımda paniklemiş bir Âhi bulmayı beklemiyordum. Hızlıca içeri girdiğinde baştan sona üzerimi incelediğinde omuzlarımdan tutarak beni kendine doğru çekti.
Hasar tespiti yapar gibi dikkatle incelediğinde beklemediğim bir şey yaparak bedenime sıkı sıkıya sarıldı. "İyi misiniz? Ben çok endişelendim. Benim dikkatsizliğim yüzünden düştünüz. Bir sorun var mı?" dediğinde başımı olumsuzca sallayacakken, bedenime sıkıca sarıldığını unutmuş olmalıydım. "Yok hayır-"dediklerini reddedecekken dudaklarımın arasından firar eden inilti ile telaşla benden uzaklaştı. "Ne oldu!"
Aniden bağırması irkildim. "Bağırmasana be!"
Yutkunup başını salladı. "Tamam, tamam. Ne oldu?"
Gözlerimi arkasında kalan mutfağa dikerek konuştum. "Bir şey olmadı."
Bana inanamadığına dair bir bakış attığında gözleri içeride dolandı. "Ayakta durma. Bir yere otur." Dediğinde dalgınlıkla başımı sallayarak odama girdim. Bir anda yaşadığım aydınlanma ile dudaklarım aralandı.
