ÖLÜMLE BAŞ BAŞA

7.BÖLÜM- BU DA İNSAN BU DA CAN

Canlar selam!

ÖBB'nin 7.Bölümü ile sizlerleyim. 

Bölüme başlamadan önce, yıldıza basarak bölümü oylamayı ve satır arası yorumlarınızı atarak beni sevindirmeyi unutmayın...

Keyifli okumalar :)))

7.BÖLÜM BU DA İNSAN BU DA CAN

22 Temmuz 2018

Göz kapaklarım yavaşça aralandığında karnıma giren kramp ile yüzüm buruştu. Başımı yere doğru eğdiğimde karnıma saplı duran çakının, olduğu yerde duruyordu.

Ellerimi sertçe ileriye ittiğimde, odanın içerisine yayılan zincir sesi geri dolaşıp bana sarılmıştı.

Kapı aralandığında içeriye giren manyak ile tekrardan baş başa kaldım. "Uyanmışsın yavru."

Kıstığım gözlerimle maskesine baktığımda, acı çeken yüzüme inatla sırıttı. "Uyanman çok uzun sürmedi zaten, merak etme yani... On dakika falan." Dediğinde gözlerimi üzerinden çekip, karnımdaki çakıya çevirerek yutkundum.

Nasıl duruyordum ben böyle? Kan kaybından bayılıp geri ayılmam on dakika mı sürmüştü sadece?

Odanın içerisi her zamankinden daha da karanlıktı. Demek ki geç bir saatti, kim bilir belki de bir sonraki güne atlamıştık. Burada gün, saat veya dakika kavramı yoktu.

Arkasını dönüp duvarın üstünde bir yere bastığında odanın içerisi aydınlandı.

Üzerime doğru gelmeye başladı. Soluğu dibimde aldığında, karnımdaki çakıyı sertçe geriye çekti. Bu hamle vücudumun titremesine ve gözlerimin önünün kararmasına neden olmuştu.

Dada önce de dediğim gibi ben ağlayamazdım. Kanım gözyaşlarımın görevini üstlenir, etrafa yayılarak gözyaşlarımı temsil ederdi.

Kasıklarıma yakın bir alana saplanan çakıyı çıkarmasıyla, sıcak kan kasıklarımın üzerinden bacaklarıma akmaya başlamıştı. Bedenimin tir tir titremeye başladığını gördüğünde, göz bebekleri büyüdü. Bir anda kapıya doğru koşup bağırmaya başladığında içeriye bir sürü adam girmeye başladı. Görüş alanım azalmaya başlamıştı.

"Füsun nerede? Çağırın şu kadını hemen!"

"Durmasanıza gidin getirin kadını!"

"Ölecek, patron!" duyduğum sesle yamukça gülümsedim. Ölecek...

"Patron, Fransızca?"

"Kes sesini! Ölecek geri zekâlı şimdi! Kan kaybediyor!"

"Tampon yapın şuna!"

"Biri baksın! Gidin yanına!"

Sesler birbirine girmeye başladığında gözlerim tam anlamıyla kapanmıştı.

Odada oluşan panik havasına ek, koşar adım sesleri duyduğumda dudaklarımda hafif bir tebessüm oluştu.

Annem gelmişti.

Füsun'um verdiği sözleri tutmak için kızına doğru koşuyordu.

KURTULUŞ

Karnımda hissettiğim keskin acıyla, kısık bir ses tonuyla inledim.

"Şttt, sakin ol bebeğim. Bak buradayım, aç gözlerini." Duyduğun narin ve hoş ses ile göz kapaklarımı yavaşça araladığımda karşımda gördüğüm kadın tebessüm etmeme neden oldu.