That's My Juliet | Hyunlix ✓

IV. Bölüm: Düşük Notlar

Bu bölümü okurken Ariana Grande'den The boy is mine şarkısını dinleyebilirsiniz.💅

Romeo'nun beni görmemesini umuyordum. O son sınıftı, bense ikinci sınıftım. Birbirimize rastlama olasılığımız fazla değildi.

Ama yemekhanede ve okul bahçesinde beni görmesinden deli gibi korkuyordum. Bu önemli bir şeydi. Onunda ilk öpüşmesi olabilirdi. Gerçi tavrı ve popülerliği aksini iddia ediyordu. Ancak eğer ilk öpüşmesiyse bu berbat olurdu. Bunu iyi biliyordum çünkü benim ilk öpüşmemdi. Ve bunun bir erkekle olması pek hoş değildi. O öğrenirse eminim o da aynısını düşünürdü.

Üstelik onu kandırmıştım. Perdeler kapandığında ona kız olmadığımı açıklayabilirdim ancak utancım buna el vermemişti. Ona bu okulda okumadığım yalanını ve adımın Veronica olduğunu söylemiştim.

Bir sürü yalan ve kandırmaca vardı işin içinde. Bir kez daha yalan söylemek istemiyordum. Üstelik böylesine saçma bir konu için.
Bu yüzden onu bir daha asla görmemeyi umuyordum.

Ta ki tiyatro kulübünün eğitmeni olan şu yaşlı kadın beni kulübe alana kadar. Klüp seçimi yapmamıştım çünkü zorunlu değildi. Yani notları iyi olan öğrenciler için zorunlu değildi...

İkinci dönemde notlarım fena halde düşüşe geçmişti. Yazılı notlarım hiç olmadığı kadar kötü geliyordu ve artık sınıfta kalacak duruma gelmiştim. İşte bu tarz durumlarda zorunlu kulüpler olurdu. Bir tür puan kazanma oyunu gibi görev yaptıkça size sınav notu veriyorlardı.

Okulumuz dersler kadar sosyal etkinliklere de önem verdiğinden bu şekilde bir yönetim sistemi vardı.

Elbette yaşlı kadın bu fırsatı gözden kaçırmamış, beni kulübüne almıştı. Ancak tek bir sıkıntı vardı. Romeo o klübün başkanıydı.

Ondan kaçmama imkan yoktu. Onunla yüzleşmek zorundaydım. Ya da aylar sürecek bir süreç sonrasında klübümü değiştirme talebinde bulunabilirdim. Üstelik bu talebimin kabul edileceği garantisi dahi yoktu. Onunla yüzleşmekten bu saçmalıkla uğraşacak kadar korkmuyordum.

En fazla benden nefret ederdi...
Ve popüler çocuğun nefret ettiği çocuktan herkes nefret ederdi. Çatlak yurt arkadaşım Minho bile benden nefret ederdi.
Harika!

Yatağımda uzanırken telefonumun kamerasını açtım ve dikkatlice suratımı inceledim.

Sende kız güzelliği var tatlım.

O kadın bana bunu demişti. Ve sanırım üzülerek söylüyorum ki kadın haklıydı. Eğer bir kız olsaydım sanırım güzel olurdum. Belki de saçlarımı kestirmeliydim. Daha önce hiç uzatmadığım kadar çok uzatmıştım bu sefer. Omuzlarımı bile geçmişti neredeyse. Genelde saçımı yukarıdan bağlıyordum, bu yüzden fazla belli olmuyordu.

Duştan çıktığımda ise ben bile saçımın uzunluğuna hayret ediyordum.

Kesinlikle kestirmeliydim.

Ama nedense içime sinmiyordu.
Üstelik saçımı kestirmem hiçbir işe yaramazdı. Saçımı kestirsem bilr Romeo beni kolayca tanımaz mıydı?
Tanrı aşkına, saçlarım maviydi. Beni tanıması zor olmayacaktı.

Belki de Romeo'yu fazla kafama takıyordum.

Evet. Fazla kafama takıyor ve fazla endişe ediyordum.

Peki ya sevgilisini aldattığı için okuldan atılan çocuğa ne demeli. Ben de Romeo'yu bir nevi kandırmış, aldatmıştım. Beni okuldan attırabilir miydi?
İşin bu kadar büyümesi mümkün müydü?
Kafam öylesine karışıktı ki saçlarımı yolmak istedim.

Son kararım ise cinsiyetsiz gibi takılmak oldu.

Nasıl olacaktı bilyorum ama unisex ayakkabı ve unisex kıyafetler giyebilirdim. Günümüzde birçok kıyafet unisexti. Sorun olmayazdı.

Buna rağmen fazla erkeksi görünüyordum. Ben de göz altıma kalem çekmeyi denedim. Ancak pek bir şey değişmedi. Rock yıldızı gibi görünüyordum.

Gözlerimdeki kalemi sildim ve bu sefer saçımı kız gibi bağladım. Önden aldığım iki tutamı arkada birleştirdim. Ancak bu bile fazla kızsı değildi. Pembe bir toka kullandım. Yanaklarıma pembe bir şey sürdüm ve dudaklarıma krem sürdüm. Şimdi ise fazla kıza benziyordum. Ancak çokta fazla değil.

Aynada bir süre kendime baktım.
Saçlarımı saldım ve geriye doğru tarayarak eski haline getirdim. Peki. Bu iyiydi.
Suratım kızı andırıyor, saçım ve giyimim ise erkeği andırıyordu. Kafa karıştırıcı bir görünümdü. Sanırım bu Romeo'nun dikkatini çekmemek için iyiydi.