New Sound

Chapter 50: After the Rain

At last, the final raindrop has fallen. The wind is cold, and the floor is still wet from the storm. In front of Rika's grave Kagurazaka was lying unconscious.

He's been mostly awake this past two days now, and combined with the heavy feeling of leaving his beloved band, the disappointment on not being able to perform on their last show, and the deep sorrow from the sudden recollection of his past, and Rika's accident, a proper rest is simply long overdue for him.

Touma was visiting his sister's grave when he noticed this.

"Is this...."

Touma was stunned, not knowing what to do. A part of him was telling him to just leave and let the man be, but another part of him was urging him to check on the now unconscious Kagurazaka, knowing the fact that it could cause a big trouble if other people saw him in that state. Plus, he still hate this man for causing the fire that killed his sister.

"Salamat naman at wala nang ulan."

"Halina kayo dito." 

Sakto namang namang may mag-anak na parating sa direksyon nila, kaya naalerto si Touma.

"Lintik. Galing ng timing." Sinubukan n'yang i-tap sa balikat si Kagurazaka para gisingin ito. "Oy." Sabi pa nito, na agad din naman n'yang pinagsisihan. Oy? "That doesn't sound right." Hindi parin nagigising ito, kaya kinuha n'ya nalang ang braso nito at ipinatong ito sa kanyang balikat. Sinubukan nalang n'yang alalayan ito para ilipat ng lugar na hindi basa ng ulan. Nakahanap naman ito ng isang sheltered na bench na malayo-layo sa mga puntod, kaya naisipan n'yang doon nalang dalhin ito.

"Huh?" Nagising naman si Zaka sa gainawang ito ni Touma, kaya napadilat ang mga mata nito. Agad na umiwas si Touma dito at nagmamadaling naglakad paalis. "What the hell happened?" Bumangon si Zaka mula sa pagkakahiga n'ya sa bench. Ramdam nito ang panghihina ng katawan, pati na ang bigat ng ulo, pero hindi nalang nito ininda. Tumayo s'ya at nagdisisyon paring lumakad papunta sa kotse nito para umuwi. Iyon lang ang naiisip n'yang gawin sa mga oras na 'yun: Ang umuwi, kung saan may babalikan pa s'ya.

Napalingon naman si Touma sa direksyon ni Zaka nang marinig n'ya itong magsalita. Tanaw nito na pasuray-suray ang lakad nito, at may ilang pagkakataong muntik pa itong matumba, kaya hindi n'ya ito natiis. Binalikan n'ya ito, para alalayan. 

"What the hell am I doing? Just let him be, Touma." Nasa isip-isip nito, pero taliwas parin nito ang naikilos n'ya. Lalo lang s'yang napipikon sa mga nagagawa n'ya, kaya't nagsimulang kumuntot ang noo nito. "Damn it, if you can't even walk straight, then just stay here, will you?" Pikon na sabi nito habang nakaalalay kay Zaka. May isang saglit na napatingin ito sa mga mata ni Zaka, at sa saglit na iyon, pakiramdam n'ya nakikita n'ya ang sarili n'yang mga mata rito. A pair of cold eyes, that was seemingly devoid of any trace of emotion, nor reflection of soul.

"Sorry. I really need to go home now." Malamyang sagot namn ni Zaka. Sinubukan nitong tignan ang taong nakaalalay sakanya at mga ilang saglit lang ay nakilala n'ya ito. "It's you.... Sorry." May lalim ang huling sinabi nito. Dinig sa tono nito na para sa ibang bagay iyon, at hindi para sa pagpupumilit nitong subukang umuwi, pero hindi ito pinansin ni Touma. Gusto n'ya nalang na matapos na ang ginagawa n'yang pagtulong dito, para makaalis na.

"I'll call Raid to pick you up. Stay here." Bumalik silang dalawa sa bench at pinaupo ni Touma si Zaka roon. Kinuha naman n'ya ang cellphone n'ya sa bulsa, at tinawagan si Raid, pero hindi ito sumasagot. Sunod n'yang sinubukang tawagan si Neuzin, pero hindi rin ito sumasagot. 

"Great Just great." Sarkastikong naisip nalang nito. Hiningi n'ya pa ang phone ni Zaka, at sinibukang iyon naman ang ipangtawag sa dalawa, pero hindi talaga ito sumasagot. Pikon na pikon na ito sa mga nangyayari, kaya napabuntong hininga nalang ito. "They wouldn't pick up, even it's from you! You must be a bad father, aren't you?" Of course he knew that was a bit personal, but he don't care anymore. He thinks he needs to say something like that to him anyway.