එක දිගට දවස් හතරක්ම ගෙවිලා ගියා. අද නිවාඩු දවසක්. ගෙව්න දවස් ටිකේම මම කරෙ ඉන්න තැනක් හොයපු එක. මස්සිනාගෙ පුතා මම එහෙ ඉන්නවට කැමති වෙලා තිබ්බා. එත් මම තව තැනක් හොයන්න හිතුවේ කොකටත් හොදයි කියලා හිතන්.
එත් මගෙ වෙලාවටමද මන්දා මට ස්කොලේට ලග තැනක් හොයා ගන්න හම්බුනේ නැ. හම්බුන හැම තැනක්ම වගෙ ඉදලා ස්කොලේට එන්න සැහෙන්න වෙලාවක් යනවා. ඒ නිසාම අන්තිමට අර දරුවා එක්ක නවතින්න හිතන් මම අද යනවා කියලා තිරණය කරා.
අරන් යන්න කියලත් වැඩි දෙකුත් නැ මගෙ ඇදුම් ටික ඇරෙන්න. මොකද මේ ගෙදර තිබ්බ අපි පාවිච්චි කරපු හැම බඩුවක්ම වගෙ අංකල්ලගෙ.
ඉතින් මට අරන් යන්න තියෙන එකම දෙ මගෙ ඇදුම් අනම් මනම් වගෙම පොත් ටික විතරක් නිසා මම ඒ ටිකත් පැක් කරලා ලැස්ති උනේ නිශාන්ත අංකල්ලගෙ ගෙදර යන්න.
"හලෝ ජුඩ් අයියේ.... මම දනුක මල්ලි..... ඔයා පාර්ක් එකෙනම් ඉන්නේ අපේ ගෙවල් පැත්තට එනවද....."
"හරි මල්ලි හයර් එකක්ද....."
"ඔව් ඔව්....."
"හරි එහෙනම් කොල්ලා සැනින් ඔතන හොදේ....."
විල් එකටත් එන්න කියලා කොල් එකක් දිලා බැග් ටික එළියෙන් තිබ්බ මම ආපහු දොර වහන්න කලින් ගේ දිහා ටිකක් බලන් හිටියා.
අපේම ගෙදරක් නොව්නත් මායි අක්කයි මේ ගෙදර සතුටින් නිදහසේ හිටියා. අපේ මතක ගොඩකින් පිරුන මේ තැන දලා යන්න ලෝබ හිතුනත් අයිතියක් නැති නිසාම හිත හදා ගන්න වෙනවා.
වෙන දවසකනම් මම මේ දොර ලොක් කරන්නෙ ආපහු හවසට ඇවිත් අරින්න බලා ගෙන උනත් අද එක එහෙම නෙවෙයි. මම දැන් මේ දොර ලොක් කරලා යතුර බාර දිලා ගියාම ආපහු මෙහෙට එවෙන එකක් නැ. මම එක හොදටම දන්නවා.
අපි ආදරෙ කරන දෙයක් අපෙන් දුරස් වෙනවා කියන හැගිමෙන් හිත පිරිලා තියෙද්දි මම ගේ දිහාම බලන් හිටියා. එත් එක්කම වගෙ ගෙට් එක ලගින් විල් එකෙ හොන් කරන සද්දෙ ඇහුන නිසා ඉක්මනට දොර ලොක් කෙරුවම මම ආපහු වතාවක් ගේ දිහා බලන් ඉදලා බැග් දෙකත් අරන් එන්න ආවා.
"නිශාන්ත අංකල්ලගෙ ගෙදරට යමු අයියේ....."
බැග් දෙකත් වික් එකට දලා මම නගින ගමන් එහෙම කිව්වම ජුඩ් අයියා හා කියලා ඔලුව හොල්ලලා යන්න ගත්තා.
YOU ARE READING
මාගේ සද නුඹදෝ ✔
Fanfictionමට ඔනි නැ බන් උබට හදක් වෙන්න..... මට ඔනි හදක් වගෙ ඉන්න උබව දරා ගන්න අර විසල් අහස වෙන්න......... 🚫 කතෘ අවසරකින් තොරව උපුටා ගැනිම, කොටස් වශයෙන් පල කිරිම තහනම් 🚫
