"අවුරුදු දහ නවයකට ඉහතදි තම බිරිද කුමන්ත්‍රණය කර ඝාතනය කිරිමට හා අනාරක්ෂිත රිය පැදවිමකින් තව පුද්ගල ජිවිත දෙකත් ඝාතනය කිරිම පිලිබදවද සාක්ශි මත තම වරද පිලිගත් හෙයින් අනන්ත මාදව රණසිංහ යන අයව බරපතළ වැඩ සහිතව වසර විසි පහක සිරදඬුවම් නියම කරණ බවට මා මෙහිදී ප්‍රාකාශ සිටිනවා....."
ඩන්.....
උසාවියෙන් හම්බුන අවසානම තින්දුව ඒ විදිහට වෙද්දි මගෙ ලග ඉදන් ඉන්න ආර්ශගෙ මුනේ තිබ්බෙ හරිම කණගාටු පෙනුමක්. අක්කගෙ ඇස් වලින් කදුළු වැල් කඩන් වැටෙද්දි ඒ දෙන්නම එහෙම්ම ඉනැද්දි මම උසාවිය ඇතුලෙන් එලියට එන්න ආවා.
උසාවියෙන් එලියේ ඉදන් හිටිය විකුම්ලා ලගට ගිය මම ඒ අය ලගම ඉද ගත්තේ ආර්ශ අක්කා එක්ක උසාවියෙන් එලියට එනවා පෙනෙද්දි.
"මොකද උනේ ස්කොලේ සර්......"
"අයියා එයාගෙ වැරද්ද පිලි ගත්තා....."
"නැ සිරාවටම..... අංකල් එයා හැමදේම කෙරුවා කියලා කිව්වද....."
"ම්ම්ම්...."
"හිතුවෙත් නැ හැබැයි....."
"හිතන්නෙවත් නැති දෙවල් තමයි විකුම් මේ ලොකේ සිද්ද වෙන්නෙ..... දැන් බලන්න මම කියකටවත් හිතුවද මහෙ ජිවිතේ වැදගත්ම දෙන්නා මට මේ තරම් ලොකු දෙයක් හංගයි කියලා....."
"තාමත් අපේ එකා එක්ක තරහයින්ද සර්......"
"මට ඒ අය එක්ක තරහවක් නැ විකුම්..... මට තියෙන්නෙ කලකිරිමක් විතරයි..... මේ තරම් ලොකු දෙයක් මට හංගන්න තරම්..... සමහරවිට මාව එයාලට විස්වාස නැතුව ඇති....."
"එහෙම නැ සර්..... මම හිතන්නෙ ඌ සර් මේ ගැන දැන ගෙන කරදර වෙලා දුක් වෙයි කියලා බය හිතන්න ඇති......"
"ඇත්ත මම කරදර වෙලා දුක් වෙයි..... එත් මමත් පිරිමියෙක් විකුම්..... මගෙ ජිවිතේ මම මෙහෙම දෙවල් නෙවෙයි දරා ගත්තේ..... මීට වඩා තවත් මහා හුගක් දෙවල් මම තනියම දරාගෙන තියෙනවා..... එහෙම එකෙ මෙහෙම දෙයක් දරා ගන්න බැරි වෙන්න තරම් මම දුරවල කෙනෙක් නෙවෙයි..... ආර්ශ ඉස්සරහා මම පොඩ්ඩක් හැගිම්බර වෙනවා වැඩි තමයි..... ඒ උනත් මමත් ඔනි දෙයක් දරා ගන්න පුළුවන් පිරිමියෙක් විකුම්..... අන්න එක එයා අමතක කරපු එක ගැනයි මට දුක....."
YOU ARE READING
මාගේ සද නුඹදෝ ✔
Fanfictionමට ඔනි නැ බන් උබට හදක් වෙන්න..... මට ඔනි හදක් වගෙ ඉන්න උබව දරා ගන්න අර විසල් අහස වෙන්න......... 🚫 කතෘ අවසරකින් තොරව උපුටා ගැනිම, කොටස් වශයෙන් පල කිරිම තහනම් 🚫
