ඇගෙට දැනෙන අපහසුත් එක්ක මම ටිකක් එහෙට මෙහෙට හැරෙන ගමන් නැගිටින්නයි බැලුවේ. එත් මොකක්ම හරි දෙකට මාව හිර වෙලා වගෙ දැනුන නිසා මම ටිකක් බය උනා.
ඒ නිසාම එක පාරම ඇස් ඇරිය මම ඇහි පිය දෙක තුනක් එක ලගම වගෙ ගහලා ඉන්නෙ කොහෙද බැලුවා.
එත් හෙලවෙන්නවත් බැරි මගෙ ඇස් ඉස්සරහා පෙනුනේ ලොකු උණුසුම් මට හැංගෙන්න තරම් පුළුවන් පපුතුරක්.
ඔව් ඉතින්. ඒ එයා තමා මෙච්චර දවස් මම ලන් වෙන්න හින දැකපු ඒ හිතුවක්කාරයගෙ අරක්ශාකාරි උණුහුම. අද එක මාව මදි නොකියන්න වෙලාගෙන තිබුනා.
ආර්ශගෙ අත් මගෙ ඉන වටෙ තදට එතිලා තියෙද්දි එයා කකුලකුත් මගෙ ඇග වටෙ දාන් මට හෙල වෙන්නවත් බැරි තරමට මාව තුරුල් කරන් හිටියා.
අපි ඉන්නෙ කොහොමද කියලා මට හරියකට නොපෙනුනත් ඉන්න විදිහ මාවා ගත්ත මගෙ මුනට හිනාවක් ආවා. එක හරියට අපිට ඔනි දෙයක් ලැබුනම මුනෙ ඇදෙන හින් හිනාවක්. සමහරවිට මගෙ මුන රතු වෙලත් ඇති.
වෙලාව කියද. ඊලගට මොනවා කරන්නද කියලා හිතට ආවේ නැති මම හැමදේම මොහොතකට අමතක කරලා එයාගෙ පපුවට කම්මුලක් හෙත්තු කරන් කම්මුල් එ පපුවට තද කරෙ හිත මහා හැගිම් ගොන්නකින් පිරිලා යද්දි.
මම දන්නවා මම මේ කරන්නෙ වැරද්දක්. මටත් වඩා අවුරුදු ගානක් බාල තවම ස්කොලේ යන එයාට මෙහෙම ලන් වෙලා මම කරන්නෙ වැරද්දක්. එක මම නොදන්නවා නෙවෙයි.
එත් මම ඒ වැරද්දට ඇබ්බැහි වෙලා මම ඒ වැරද්ද කරන්නෙ හිතා මතාමයි. මට ඔනි නැ එක හරි ගස්සන්න. හරි ගැස්සුවා කියලා මට ලැබෙන දෙයක් නැනෙ. අහිමි වෙනවා මිසක්.
ඔව් හරි මම හුගක් ආර්ත්මාර්තකාමි. ඒ වගෙම ලොබයි. මොකද කවුද අකමැති ආදරේට කවුද අකමැති තමන්ගෙ කියලා කෙනෙක් ඉන්නවා කියන හැගිමට. එ වගෙම කවුද අකමැති ආර්ක්ශාවයි කියලා හිතෙන පපුවකට තුරුල් වෙන්න. ඉතින් අනිත් අය වගෙම තමයි මම මේ උණුහුමට මේ ආදරෙට ලොබයි.
ඉතින් එයා මට වඩා බාලයි කියලවත්, එයා තවම ඉගෙන ගන්නවා කියලාවත්, අපි අසම්මතයි කියලාවත්, මම එයගෙ මාමා කියලාවත් මට එයාව අත් හරින්න ඔනි නැ.
YOU ARE READING
මාගේ සද නුඹදෝ ✔
Fanficමට ඔනි නැ බන් උබට හදක් වෙන්න..... මට ඔනි හදක් වගෙ ඉන්න උබව දරා ගන්න අර විසල් අහස වෙන්න......... 🚫 කතෘ අවසරකින් තොරව උපුටා ගැනිම, කොටස් වශයෙන් පල කිරිම තහනම් 🚫
