අර දරුවා අපහු ගිය නිසා මම කැම බෙදලා මෙසෙට තියන්න ගත්තේ එයාත් එක්කම කනවා කියලා හිතන්. අනික දැන් වෙලාව හයට හතට විතර ඇති. කොහොමත් ඉතින් රැටම කැවා වගෙ තමා.
මම කැම බෙදන ගමන් ඉද්දි ආර්ශ ඇවිත් පැන්ට්‍රි එක උඩ වාඩි උනා. එහෙම්ම ඒ දරුවගෙ බත් එක බෙදුව මම එක එයා ලගින් තිබ්බම මට විරිත්තලා වගෙ හිනා උන කොල්ලා බත් එක අරන් කන්න ගත්තා.
පරිප්පුයි සොසෙජස් බැදලා සුදු බත්. වෙන උයන්න දෙකුත් ගෙදර තිබ්බෙ නැ. මමවත් හෙට බඩු ටිකක් ගෙනත් දාන්න ඔනි. කලින් ගෙදර තිබ්බ එවා අරන් එන්න පුළුවන්කම තිබ්බත් මම එවා අහල පහල ගෙවල් වලට දිලා දැම්මා.
ඔව්වත් උස්සන් මෙහෙට එන එක හරි නැ වගෙ කියලාත් හිතුනා. එත් දැන් තමා හිතෙන්නෙ අරන් ආවනම් තිබ්බා නෙද කියලා.
කටට සැරට මට මොනාහරිම බත් එකෙ තියෙන්නම ඔනි. පරිප්පු එක කිරට හැදුව නිසා එ තරම් සැරක් නැ. එත් මේ ගෙදර කන්න කියලා ගන්න කොච්චි කරලක්වත් නැනේ.
"අංකල් ඔයා කන්නෙ නැද්ද....."
පැන්ට්‍රි එකට වෙලා කකුල් දෙකත් පද්දන ගමන් කන එයා ඇහුවම මම මුකුත් නොකියා බත් එක අරන් ගිහින් කිචන් ටෙබල් එකෙ පුටුවක් ඇදලා වාඩි උනා.
"බත් එක රසයි හිදේ....."
කටෙන් එකක් බත් පුරවන් සොසෙජස් කරලකින් කැල්ලක් කඩා ගන්න ගමන් එයා කිව්වම මම හිනාවක් විතරක් දිලා නිකම් හිටියා. සාමාන්‍යයෙන් බත් කන ගමන් කතා කරන පුරුද්දක් මගෙ නැ. ඒ කොහොම උනත් මට මේ දරුවා එක්ක කතා කරන්න මොකක්ද මන්දා බැරි කමකුත් තිබ්බා.
"අංකල්ට උයන්න පුළුවන් කියලා දන්නවනම් මන් එන්න කලින්ම බඩු ගෙනත් දානවා..... මේ ගෙදරට ලෙසියකට බඩු ගෙන්නෙ නැ හලෝ..... මෙවත් මේ ගේ අස් කරන්න එන ආන්ටි ගෙනත් දාපුවා..... හේ හේ....."
"එක නෙවෙයි අංකල්..... අංකල් බැදලද....."
දෙයියනේ මේ කොල්ලට එක මොහොතක් කටක් වහගෙන බත් ටික කන්න බැරිද. කියවන්න ගත්තම කියවනවා ඉවරයක් නැනේ. අනේ මන්දා අක්කා අහිංසකයි කිව්වේ මේ දරුවගෙ මොන ගුණයක් දැකලද කියලා.
YOU ARE READING
මාගේ සද නුඹදෝ ✔
Fanfictionමට ඔනි නැ බන් උබට හදක් වෙන්න..... මට ඔනි හදක් වගෙ ඉන්න උබව දරා ගන්න අර විසල් අහස වෙන්න......... 🚫 කතෘ අවසරකින් තොරව උපුටා ගැනිම, කොටස් වශයෙන් පල කිරිම තහනම් 🚫
