මාගේ සද නුඹදෝ ✔

21 කොටස

"ඉතින් පොලිස් මහත්තයෝ..... හුග කාලෙකින් නෙද....."

මගෙ දිහා ඇස් රතු කරන් බලන් ඉන්න සසද දිහා කටකොනින් හිනා වෙලා මම කිව්වෙ එයා ඔලුවත් කසන ගමන් බිම බලා ගනිද්දි. එයා එක්ක කොහොමත් මට ආය කතාවක් නැ ඒ නිසාම මම ආපහු හැරුනේ අක්කා දිහාවට.

"තමුසේ හිතන් ඉන්නෙ තමුසෙට හැමදේම කරන්න පුළුවන් කියලද ආ..... ගැණියෙක් නෙද පොඩ්ඩක්වත් මොලයක් නැද්ද..... යකෝ මන් තොගෙ මල්ලි...... තොට තිබ්බා පිට හුත්#න්ව විස්වාස කරන්න කලින් තොගේ මල්ලිව විස්වාස කරන්න..... එත් තොට අවිස්වාසම මාවනේ නේ....."

"මල්ලි මම....."

අක්කා මගෙ ලගට එන්න යද්දි අඩියක් පිටි පස්සට තියලා මම එයාගෙන් ඇත් උනා.

"මීට පස්සෙ උඹගේ ප්‍රශ්න වලදි මම උඹ එක්ක නැ අක්කේ..... මට නොකියා තමුසෙට හැමදේම කරන්න පුළුවන්නම් ඉස්සරහටත් එවා තනියම කර ගනින්...... කොහොමත් උඹට උඹේ මල්ලිට වඩා පිට උන් ලොකු උනානේ නේ..... ඒ විදිහට උන්ට කියලම එවා කරගනින්..... අනිත් දේ මම දන්නවා උඹ මට ලෙසි පහසු දෙවල් නෙවෙයි හංගන් ඉන්නෙ කියලා..... ඇයි ඉතින් මාව විස්වාස නැනේ නේ..... උඹේ මල්ලි උඹට විස්වාස නැ......"

"අනේ චුටි මට සමාවෙන්න......"

අක්කගෙ ඇස් වලින් කදුළු හෝ ගලා ගලන් යද්දි මම කිසිම හැගිමක් නැති ඇස් වලින් එයා දිහා බලන් හිටියා. එයා මට හංගලා කරපු දෙවල් මහා හුගක් ලොකුයි. ඒ නිසාම මට එයාට ලෙසියකට සමාවක් දෙන්න පුළුවන් උනේ නැ. එත් එයාට මේ වෙලාවේ අඩන්නත් හොද නැ කියලා මම දැනන් හිටියා.

"උඹට සමාවක් නැ අක්කේ...... ඒ නිසා බොරුවට ඉල්ලන්නත් එපා..... කරන හැමදේම මට හොරෙන් කරලා දැන් උඹ අඩන් එන්න එපා..... ඔය බඩේ ඉන්න එකාට උඹ අඩන එක හොද නැ..... ඒ නිසා තවත් මාව කෙන්ති නොගස්සා ඔය අඩන එක නතර කර ගන්නවා......"

මම කැ ගහලා එහෙම කිව්වම අක්කා අතින් කටත් වහන් ගිහින් පුටුවක ඉද ගද්දි සසද සාක්කුවෙන් ලෙන්සුවක් අරන් අක්කා අතට දුන්නෙ මම ඒ දිහා කටකොනින් හිනා වෙලා බලන් ඉද්දි.

"එතකොට තෝ...... තෝ කොහෙ යන්න ගිහින්ද මේ ඇන ගත්තේ ආ....."

මෙච්චරයි කියලා කියන්න බැරි තරම් හිතේ කෙන්තියක් තියෙද්දි රවාගෙනම ආර්ශ දිහාවට හැරුන මම එහෙම ඇහුවේ එයාගෙ මුන දවත් දෙක වෙලා යද්දි.