𝐻𝐴𝑌𝐾𝐼𝑅𝐴𝑁 𝑌Ü𝑅𝐸𝐾

14.~Karalanmış Ruhlar~

Sınırı düşürdüm bir hayli umarım geçilir çünkü sınır dolmadan bölüm gelmeyecektir üzgünüm..

[HAYKIRAN YÜREK]

14.Bölüm

700 yorum 400 yıldız

KARŞILIKSIZ SEVGİLER

_______

-GEÇMİŞ-

Zamanmıdır geçen yoksa hayatmıdır devam eden.

Bedenmidir iyileşen, ruhmudur gittikçe kötüleşen.

Sevdamıdır bitmeyen, aşkımıdır gelip geçen.

Kalpmıdır sevdiğine deli olan, akılmıdır kendini kaybeden.

Savaşmıdır mağlûp edilen, barışmıdır kendini ona teslim eden.

Gözünde canlanan eski yıllar içi kıpır kıpır bir çocuken avluda annesi ." Kızım koşma düşeceksin " diye seslendi.

Koşardı düştüğünde acının vakti tesiri yoktu hızla kaçarken acı geçmişin.

Bilinmez ki bu neydi kim bilir neyin esiri, hiç anlamadı böyle büyürken.

Oysa kaç mevsim geçmiş güz göçerken evinin her zeresinde. Kan revan içinde kalmış dizleri yıllar içinde.

Çocuklugum tut elimden ,sonkez
götür beni buralardan hissetmeyeyim. Susmasınlar bırakmadı desinler hep seninle desinler.

Babaannesi gözleri yaşlı sonkez baktı O bir hayret olmuş içi yanmış ."Annem bir içim su dökse içime yanarken çabuk geçmiş yıllar anlamamışım giderken ."

Bak şimdi olmayacak şeydi bu dua .
Hesabım kapansın bu defter yazılırken.
Ah yüreğim bu nasıl acı.

Genç kadın kocasının göğsüne küçük elleriyle yumruklar indiriyordu bir yandan da ağlayıp "Neden beni ve çocuklarımı sevemiyorsun, neden ha neden bizim ne eksiğimiz var biz sana ne yaptık bir kez ya bir kez olsun kızlarımızın saçlarını okşadın'mı bir baba gibi sevdin mi kendimden geçtim çocukların onalar senin kanından canından değillerimi neden...neden " içi acıya acıya ağlıyordu genç kadın anlamıyordu kocası ile on beş yıldır evliydi hiç sevgi görememişti ama çocukları masumdu onlara niye peki.

Zozan çok isterdi sevilmek sayılmak ama sadece isterdi. Botan hep bir ruh gibiydi sevgisini az bile olsa göstermezdi .

Sevmeyen insan nasıl gösterebilirdi ki sevgisini !

Adam sustu herzaman yaptığı gibi sustu kadın ağladı, bunlar son göz yaşlarıydı dayanamıyordu artık.

Amca oğlu sözü için evlenmişti bu adamla ama sevgisizlikten çok yorulmuştu artık ruhu bu yaraları kaldıramıyordu.

Ruhunu karalamışlardı.

İlaçlarla ayaktaydı.

Seviyordu kocasını..

Seven insan, sevilmekte isterdi.

Adam sustu kadın ağladı, kadının içi burkuldu aklına gelen anılarla." Hala onu seviyorsun dimi ondan bu sesiz kalışların ama artık bende susucam bu sesimi son duyuşun Botan ağa " diyip odadan çıktı adam karısının arkasından
"Özür dilerim unutamıyorum çıkmıyor burdan " diyip göğsüne yumruk artmıştı unutamıyordu işte her çocuklarına baktığında karısına baktığında yüreğindeki ateş daha da harlanıyordu.