𝑬𝒓𝒂𝒔𝒆𝒅 𝑴𝒆𝒎𝒐𝒓𝒊𝒆𝒔 | Rinsagi

XXII ~

23.01.23

Sanırım benim de o klasik başlangıcınla başlamam lazım.

Selam bro?

Bu çok garip... Her neyse!

Önceki sayfaları okudum, her birini, her kelimesini, teker teker, tekrar tekrar.

Biz aslında uzun zamandır birbirimize karşı aynı şeyleri hissediyormuşuz ama dile getirememişiz Yoichi. Sayfaları okurken daha önce hiç birbirimize karşı olan hislerimiz konusunda derinlemesine bir şekilde konuşmadığımızı fark ettim.

Ama konuşmasak bile gözlerimiz her daim bizi ele vermişti, o yüzden şu an bulunduğumuz yerdeyiz ve bundan gram pişman değilim. İyi ki o yılbaşı günü seni o ağaçlık alana çekmişim. Aslında orada amacım sana karşı olan hislerimi gizlemeye daha fazla katlanamamamdı, itiraf edecektim ancak sen benden önce davrandın. İyi ki de öyle yaptın, yoksa ben asla cesaretimi toplayamazdım. Ya bana karşı aynı şeyleri hissetmiyorsan, ya beni yargılarsan diye düşünmekten kendimi alamıyordum.

Fakat sen benden önce atılıp hislerini itiraf ederken sanki bulutların üzerinde süzülüyormuşum gibi hissettim. Benim gibi şüphelerin olmasına rağmen cesaretli davranmanla daha çok aşık oldum o gün sana. Eğer o şüphelerin hâlâ zihninin bir yerinde duruyorsa açıklamama izin ger sevgilim;

Evet, ben herkese gülümserim ama sana karşı olan gülüşlerim sadece sana özeldi.

Ben herkese yakın, ilgili davranırım ama sana olan ilgim sadece sana özeldi.

Ben her zaman birisinin modu düşük olduğunda yükseltmeye çalışırım, ama seni moralin bozuk görmek içimi her daim daha çok yaralardı. Herkes için bir çözüm bulabilirken konu sen olduğunda "ne yapmalıyım", "onu nasıl iyi hissettirebilirim" diye bir gün boyunca düşünebilirdim.

Sen benim için her zaman diğerlerinden farklı oldun Yoichi, sadece bunu anlamak istememişsin. Her zaman "diğerleri için de yapıyor" diye öyle çok düşünmüş ve kendi değeri öyle düşük görmüşsün ki sana olan özel ilgimin farkına varamamışsın. Bu benim kalbimi yaraladı sevgilim. Hâlâ öyle mi düşünüyorsun bilmiyorum ama umarım bu satırları okuduktan sonra benim içimde nasıl bir değerin olduğunu anlayabilmişsindir.

Bu günlüğü bana sendeki değerimi anlayayım diye vermiştin ama şu an ben senin bendeki değerini anlamamı istiyorum. Bu terslikte bir iş var dediğini duyar gibiyim ama ben bir terslik görmüyorum sevgilim. Sendeki değerimi anladım, yemin ederim anladım. Şakam yok üç gündür okuyorum şu günlüğü, her bir satırı, her bir kelimeyi. İyice kazımaya çalışıyorum zihnime. Tekrar tekrar okudukça yeniden aşık oldum sana, bana olan sevgine, masum hislerine...

Ağladım. Bana karşı duyduğun sevgiden ağladım, gözünde bi kadar değerli birisi oluşuma ağladım. Çok ağladım. Senin de benim için ne kadar özel, ne kadar değerli olduğunu bilmene ihtiyacım var. Sen de bu satırları okurken ağlayacaksın biliyorum, hiç inkar etme.

Şu bana şemsiye uzattığın gün var ya, o gün benim de aklıma o Japon efsanesi geldi biliyor musun? Bak, birbirimizden haberimiz olmadan karşılıklı hissettiğimiz bir şey daha.

(Bu arada neden o gün evinin yakın olduğu konusunda yalan söyledin? Yağmurun seni sırılsıklam yapmış olduğu düşüncesi beni çok üzüyor...)