chapter 5

946 86 1
                                    

Chapter 5

ရှဲ့လင်အသံကိုကြားလိုက်ရသည့်အခါ ယွမ်ယဲ့ကလှည့်ကြည့်သည်။ တဖက်လူက လှေကားအောက်သို့ဆင်းလာပြီး ဖုယွမ်ကျိုးဘက်သို့လှည့်မေးလာ၏။

"မင်းနဲ့သူနဲ့သိကြလား..."

"အင်း..."

ဖုယွမ်ကျိုးကခေါင်းညိတ်ပြပြီး ရှဲ့လင်၏အေးစက်နေသည့် မျက်ခုံးများကိုမြင်လိုက်ရသည့်အခါ အန္တရာယ်တစ်ခုကနီးကပ်လာသလိုခံစားလိုက်ရတော့သည်။

မဟုတ်သေးပါဘူး။ သူတို့အခုလေးတင် ဘာမှလည်းမလုပ်ရသေးပဲနဲ့။ ဘာလို့အပြစ်ရှိသလိုခံစားနေရတာလဲ ။
ထိုသို့တွေးလိုက်မိသည့်တိုင် ဖုယွမ်ကျိုးမှာ ယွမ်ယဲ့ဘေးမှအမြန်ခွာလိုက်ပြီး ရှဲ့လင်အားပြုံးပြလိုက်ချေသည်။

"တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ...မင်းဘယ်လိုလုပ်ပြီးဒီနေရာကိုရောက်လာရတာလဲ..."

"ကျောင်းသားသမ္မဂကို ကျောင်းသားတစ်ယောက်နှစ်ယောက်သွားအပ်ရမှာမလို့..."

ရှဲ့လင်က စကားပြောနေရင်း ယွမ်ယဲ့ဘက်သို့ အပြုံးမမည်သောအပြုံးဖြင့် လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး ယွမ်ယဲ့ကလည်းသူ့အားပြန်ကြည့်နေလေသည်။

နှစ်ယောက်လုံးကိုယှဥ်ကြည့်ရလျှင် ရှဲ့လင်သည်ကား ခပ်မတ်မတ်ကိုယ်ဟန်အနေအထားနှင့် သပ်ရပ်နေလေသည်။ ရှပ်အဖြူကိုပင် ထိပ်ဆုံးအထိကြယ်သီးတပ်ထားပြီး အေးစက်ကြော့ရှင်းနေသည့်ကျောင်းသားတစ်ယောက်အသွင်ဖြစ်နေလေ၏။

ယွမ်ယဲ့ကမူ လက်ပိုက်ပြီး နံရံကိုမှီထားသည်။ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပျင်းရိပျင်းတွဲဖြင့်ကွေးထားကာ ခေါင်းလှည့်လိုက်ချိန်တွင် အနက်ရောင်နားကပ်လေးက ထင်ရှားလာ၏၊ သူ၏အုန်းခွံရောင်ခေါင်းက နေရောင်အောက်တွင် တဖျတ်ဖျတ်လက်နေခဲ့သည်။ ရှဲ့လင်နှင့်ယှဥ်ကြည့်လိုက်ပါက ထိုသူသည်ကားတကယ်ကို ကျောင်းသားဆိုးတစ်ယောက်ပုံစံပင်။

ရှဲ့လင် အကြည့်ပြန်ရုတ်ပြီး ဖုယွမ်ကျိုးကိုမေးလိုက်သည်။

"မင်းရဲ့အတန်းဖော်လား..."

"အေး...အတန်းထဲကိုအသစ်ရောက်လာတာလေ...ယွမ်ယဲ့တဲ့.."

အ်ိုမီဂါအဖြစ်မွေးဖွားလာပြီးနောက်အားလုံးကငါ့ကိုလိုချင်နေကြတယ်Where stories live. Discover now