Chapter-79

63 6 0
                                    

Chapter 79

--------

ခေါင်းအနောက်ဘက်ကို အုပ်ကိုင်ခံလိုက်ရသည့်အခိုက် ဖုယွမ်ကျိုးမှာ ကြောင်အသွားခဲ့ရသော်လည်း မူလကပိတ်နေခဲ့ပါသော ရှဲ့လင်မျက်လုံးများကပွင့်လာခဲ့ပြီး သူ့အားကြည့်နေခဲ့သည်ကိုမြင်လိုက်ရသည်။ သူ့အားယခုလို ဆက်ဆံနိုင်သည့်တစ်ဦးတည်းသောလူမှာ ရှဲ့လင်တစ်ယောက်တည်းသာရှိလေ၏။

ရှဲ့လင်က မအိပ်သေးတာလား။ ဒါမှမဟုတ် သူ့ကြောင့်နိုးသွားတာလား။

အတွေးတို့က ဖုယွမ်ကျိုးရင်ထဲသို့ရိုက်ခတ်လာသည့်တိုင် မကြာမီအချိန်မှာပင် ရှဲ့လင်ကသူ့အားပိုမိုပြင်းပြစွာဖြင့်နမ်းလာလေရာ အခြားအတွေးတို့ကိုမတွေးနိုင်တော့ဘဲ ရှဲ့လင်အနမ်းကိုတုံ့ပြန်ရာတွင်သာအာရုံစိုက်ထားလိုက်နိုင်လေသည်။

ဖုယွမ်ကျိုးရှက်လာသည်အထိ အနမ်းကကြာရှည်နေခဲ့ပြီးမှ အဆုံးသတ်သွားခဲ့သည်။ သူက ညဥ့်နက်သန်းခေါင်အချိန်တွင် တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုခိုးနမ်းရန် တစ်ပါးသူအခန်းကို ခိုးဝင်လာခဲ့သည်။ အတော်ရဲတင်းသည့် အပြုအမူပါပင်။ ရှဲ့လင်ကလည်း ညဥ့်နက်သန်းခေါင်မျက်လုံးပွင့်လာရုံမျှမက အိပ်ရာဘေးကိုလူတစ်ယောက်ရောက်လာသည့်တိုင် စိုးထိတ်ကြောက်လန့်သွားခြင်းမရှိခဲ့ပေ။ ထိုအစား သူ့ကိုချက်ချင်းမှတ်မိသွားပြီး နမ်းပင်နမ်းလာခဲ့သေးသည်။

သူသည် အတွေးလွန်နေခဲ့ပြီး ရှက်လာခဲ့သောကြောင့် မျက်နှာပင်ရဲတက်လာရကာ သူ့ကိုယ်သူဘယ်လိုဆင်ခြေပေးသင့်မှန်းပင်မသိတော့ပေ။

 "ငါ.."

ရှဲ့လင်ကအိပ်နေရာမှထလာသည်။ သူ့အားဖက်ထားပေးပြီး အတူထိုင်နေရင်းမေးလာလေ၏။ 

"ဘယ်လိုလုပ်ရောက်လာတာလဲ...အိပ်မက်ဆိုးမက်လို့လား..."

"ငါမင်းကိုတွေ့ချင်ရုံပါ..."

 ဖုယွမ်ကျိုး ခေါင်းခါပြကာ ရိုးရိုးသားသားပင်ဖြေလိုက်သည်။

ရှဲ့လင်ကသူ့နဖူးပေါ်မှဆံစတို့ကိုဖယ်ကာ နဖူးပြင်ကို နမ်းရှိုက်လာလေသည်။ 

အ်ိုမီဂါအဖြစ်မွေးဖွားလာပြီးနောက်အားလုံးကငါ့ကိုလိုချင်နေကြတယ်Where stories live. Discover now