SURGEON {CHANBAEK}//TAMAMLANDI

FİNAL

Baekhyun'un ağzından....

   Hayatta bazı şeyleri başardığınız zaman kendinizi nasıl hissedersiniz? Sizi bilemem ama ben kendimi gururlu ve iyi hissettiğimden eminim. Küçükken doktor olma hayalleri içindeydim ve şu an çok iyi bir hastanede pediatri cerrahı asistanıydım, karnımda sevdiğim adamdan bir bebek vardı ve yakında birlikte bir aile olacaktık.
    Chanyeol.... Sevdiğim, aşık olduğum adam... Kendisi bana hayatta bazı şeylerden vazgeçmemem gerektiğini öğreten kişi, beni en zor anlarımda sarmalayan ve seven kişi. Biz Chanyeol'le çok güzel şeyler yaşamış olsak da zor günleri de atlattık. Evet şu an kocam ve bebeğimize hamileyim ama bu günlere gelene kadar hem o hem de ben yoruldum.
    Karnım kocaman olmuştu, koskoca dokuz ay bitmişti. Erkeklerin nasıl doğurduğunu hep merak etmişimdir, sahi ben nasıl doğuracaktım. Bebeğimizin cinsiyetinin kız olduğunu öğrendiğimizden beridir Chanyeol'le isim kavgasına girer olduk, onun istediği isimler daha Amerikan tarzı isimlerken benim isteğim tam aksine geleneksel olanlar. Kızımızın adını Haerin koymaya karar vermiştik.
     Kızımızın odasının her bir karesini özene bezene yapmıştık, perdelerini özene bezene asmıştık şimdiden bir sürü oyuncak almıştık. Kendimi çok huzurlu hissediyordum, odası cıvıl cıvıldı, benim hiç böyle bir odam olmamıştı ama kızımız çok şanslıydı..
    Chanyeol ameliyatlara girmemi istemiyordu, üşütebileceğimden korkuyordu bu yüzden ben onun evrak işlerini yapıyordum. Chanyeol ameliyattan sonra asistan odasına geldiğinde gülümsedim, ameliyatın güzel geçtiğini gözlerinden anlayabiliyordum. Arkasından Junmyeon ve Sehun girmişti.

"Ameliyat süperdi." Sesindeki mutluluk beni de mutlu etmişti. Karnım ağrıyordu bu yüzden yüzümü hafifçe buruşturdum.

"Orada olmak isterdim.."

"Baekhyun seninle ameliyathanede didişmeyi özlemişim yalan yok." Sehun bunu derken koltuğa yayıldı.

"Sehun dua et yeğenine hamileyim yoksa seninle bir güzel didişirdim." Sehun dil çıkardığında güldüm. Junmyeon ve Sehun birbirlerini öperken koltuğa oturdum, Chanyeol yanıma gelip karnımı okşarken gülümsedim. "Seni özledik."

"Ben de en az senin kadar çok özledim sizi." Tam beni öpmeye niyetlenirken çağrı cihazı çalınca homurdandı. "Hay anasını ya. Gitmem gerekiyor." Chanyeol suratını asarken başımı salladım sonra da karnımı okşadım, çok ağrıyordu.

"Sorun yok sevgilim." Chanyeol dudaklarıma öpücüklerini bırakırken gülümsedim. Odada ben, Sehun ve Junmyeon vardık. Bir süre sonra karnımda hissettiğim inanılmaz ağrıyla bağırdım. "Ah! Canım acıyor!"

"Baekhyun, Chanyeol gelir şimdi ağlama." Sehun bu sefer sıçtım ağzına. Bekle sen ben bir doğurayım.

"GERİZEKALI DOĞURUYORUM!" Junmyeon koşarak sedyeyi almaya giderken Sehun yanıma gelip bu sefer sakinleştirmeye çalıştı.

"Tamam sakin ol! Derin nefes al!" Derin nefesler alıp vermeye çalılşsam da nafile.. Bebek sanki karnımı yaracak gibiydi. "JUNMYEON HIZLI OL!"

"GELDİK!" Sedye ile geldiklerinde zoraki sedyeye uzanıp derin nefes alıp vermeye devam ettim. İşte şimdi gerçekten doğurmaya gidiyordum. Ben doğurmaya giderken Chan koşarak yanıma geldi.

"İKİ DAKİKALIĞINA ACİLE İNDİM EŞİM DOĞURUYOR NE OLUYOR LAN!"

"LAN BEBEN SENSİZ DOĞMAK İSTEMİYOR!"

"SEHUN NE YAPICAM BEN!" Göremedim ama o sırada gelen tokat sesiyle bir anlığına durdum.

"KENDİNE GEL, BEBEĞİN DOĞUYOR APPA OLUYORSUN GERZEK! ŞİMDİ GİT KARININ AMAN KOCANIN İŞTE NE ŞEYSE ELİNİ TUT!" Ben kıvranırken Siwon gelmişti telaşla bana baktı.