SURGEON {CHANBAEK}//TAMAMLANDI

İkinci Sezon, Birinci Bölüm.

Chanyeol'ün anlatımı ile..

   Kulaklarımı âdeta yırtan o sesle gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım, evet bu ses Kwon'un o iğrenç sesiydi. Ölmemişti şerefsiz. Ee bilirsiniz ki hamam böcekleri de zor ölürler veya kafasını kopartsanız bile kafasız yaşayabilirler, Kwon da bir hamam böceği olduğu için bunda bir problem yok.
    Baekhyun'a baktığımda bana sadece şaşkınca bakıp bir şeyler yapmayı bekliyordu, Baekhyun'un bileğini bırakıp sadece yutkundum.

"Chanyeol..? Her şey yolunda mı?" Baekhyun ben sana bunu nasıl söyleyebilirim ki..? Sadece başımı sallamakla yetinirken diğer yandan Kwon konuşuyordu.

"Ne oldu? Dilini köpek mi yedi?" Kaşlarımı çatıp telefondaki şerefsize dönüp bağırarak konuştum.

"Dua et şu an müsait değilim yoksa seni o ininden çıkartıp kemiklerini tek tek kırmasını bir güzel bilirim. Öyle bir kırarım ki dünyadaki hiçbir ortopedi uzmanı bile senin o kemiklerini düzeltemez dingil herif!" Baekhyun yanımdaki sandalyeye oturup dehşetle yüzüme baktı, evet meleğim Kwon ile kavga ediyordum.

"Ölmedim ama yaşamıyorum da ve biliyor musun Chanyeol, korkak herifsin!" Bunu duymaktan nefret ediyordum, asla korkak değildim, asıl korkak kendisiydi fakat buna karşılık sadece güldüm, çünkü bir insana zayıf yönünüzü gösterirseniz her zaman bununla dalga geçer.

"Kişi kendisinden bilirmiş işi. Senin yerinde olsam o çenemi hayırlı şeyler için açardım ama ne yazık ki sen o işlerden de uzaksın." Uzun bir sessizlik olmuştu, bu durumu kabulleniyordu ve beni bu hali güldürmüştü. "Bak daha söyleyecek bir lafın bile yok. Hadi şimdi o cehennem çukuruna kendin düş." Telefonu kapatıp masaya fırlatırcasına attım, elimi alnıma yaslayıp yere baktım, Baekhyun omzumu kavrayıp nazikçe okşadı. Beni rahatlatmayı bir şekilde başarabiliyordu..

"Onun ölmesi için ne yapmak gerekiyorsa onu yapmak için sana yardım edeceğim. Söz veriyorum sana bu pislikten beraber kurtulacağız." Baekhyun'un cümleleri sizi her zaman cesaretlendirip mutlu edebilirdi..
   Başımı Baekhyun'a çevirip, gözlerine baktım. O kahverengi gözleri beni sanki büyülüyordu.. Yaklaşıp dudaklarına uzun ve nazik öpücükler bıraktım, elimi yanağına götürüp okşamaya başladım, kucağıma oturup kollarını boynuma sardığında ben de kollarımı beline sardım. Başımı hafifçe çekip burunlarımızı birbirine sürttüm.

"Sen yanımda her olduğunda ben her şeyi başarabileceğime inanıyorum sevgilim, sana aşığım Baekhyun."

"Sana aşığım Chanyeol.." Tekrar dudaklarıma kapanınca gözlerimi kapatıp bir süreliğine bu huzurlu zamanın tadını çıkarttım. Baekhyun geri çekildiğinde gözlerimi açtım, kucağımdan inince beraber mutfağı topladık. Odama çıkıp üstümüzü değiştirdik, Toben ve Myongryong'un mamalarını da hazırlayıp bıraktık, evden çıkıp arabama binip arabaya gittik.
      Hastaneye geldiğimizde içimde anlayamadığım bir gerginlik vardı ama bu sorun değildi. Yine o gülümseyen suratlı maskeyi takıp öyle çalışacaktık. Arabayı park edip indiğimizde Baekhyun polikliniğe ben ise odama gittim. Odama geldiğimde kısa bir süre sonra arkamdan Sehun geldi, Sehun'un geldiğini ayak seslerinden anladım. Sehun ile aramız açılmıştı o olaydan sonra ama buna dayanamıyordum çünkü o benim küçüklük arkadaşımdı ve böyle olması canımı çok yakıyordu. Bence bunları bir kenara bırakmak ve arkadaşlığımıza devam etmemiz gerekiyordu çünkü ona ihtiyacım olduğu bir dönemdeydim..
  Sehun her zaman ayaklarını çok sert vurarak yürürdü, bu yüzden beş yüz kilometre öteden onun geldiğini anlayabilirdiniz tabii salak değilseniz.. Kapıyı ardımızdan kapatınca güleç bir sesle konuştu.

"Günaydın başkan." Bu dediğine güldüm, ilk defa böyle sesleniyordu. Önlüğümü üzerime giyip masama geçtim, Sehun'un gözlerinin parlak olması beni enerjik ve mutlu etmişti ne de olsa o da kötü zamanlardan geçmiş birisiydi aynı benim gibi. Aramızdaki kötü olayı bir kenara bırakmayı o da kafasına koymuştu. Gerizekalı herif ben sensiz nasıl tamam olabilirim ki?