SURGEON {CHANBAEK}//TAMAMLANDI

On Beşinci Bölüm. /Sezon Finali.

Baekhyun'un anlatımı ile...

Chanyeol o zehirli gazı solumasaydı acaba şu an neler yapıyor olurduk acaba diye düşünmekten kendimi alamıyordum.. Ciğerleri çok yorulmuştu bu yüzden de oksijen maskesi ile oksijen alıyordu.. Bir süre dinlenecek sonra uyanacaktı ve biz hayatımıza devam edecektik..
Chanyeol'ün uyanmasını sabırsızlıkla bekliyordum, boşta olan elini tutup okşadım, acaba nöbeti boyunca bu eli çok yorulmuş mudur? Omuz silkip elinin sırtına birer öpücüklerimi bıraktım, başımı eğip yanağımı yasladım, gözlerimden yaşlar minik minik inip elini ıslatmıştı, başımı kaldırıp elinin üstünü sildim.

"Uyan hadi sevgilim.. Uyanmana ihtiyacım var." Ben kaza geçirip uyutulduğumda da o benim başımı aynen böyle beklemişti, büyük bir sabırla. Şimdi sıra bendeydi, Chanyeol uyandığı zaman beni görüp mutlu olacaktı.
Tam kendimi hayallere kaptırmaya hazırken duyduğum sesle elimi çektim, başımı kapıya yönelttim. Minseok ve Yixing gelmişti, benim en dar zamanımda olan arkadaşlarımdı onlar..

"Hoş geldiniz.." Yixing omzumu okşayıp burukça gülümseyince Minseok da bana bakıp saçlarımı karıştırdı, Chanyeol de saçlarımı karıştırırdı..

"Baekhyun.. Üzme kendini, ciğerleri kendine gelecektir ve iyi olacak.." Haklılardı evet ama elimde değildi.. Minseok'un elinden tutup gülümsedim.

"Biliyorum.. Ama elimde değildi.. Hadi gidin dinlenin.."

"Sen iyi olana kadar biz de gitmiyoruz evimize Baekhyun. Dua et Junmyeon ge Kyungsoo acil ameliyata girdiler yoksa onlar da başındaydı." Bu hallerine istemsizce güldüm, böyle denilmesi beni memnun etmişti.

"Teşekkür ederim Yixing.. İyi ki varsınız."

"Sen de Baekhyun~ Biz asistan odasındayız, bir işin olursa mesaj atman yeterli."

"Tamam Minseok, teşekkürler yeniden." Onlara el sallayıp tekrar Chanyeol'e döndüm, gözleri hâlâ kapalıydı, keşke o güzel kahve gözlerini açsan sevgilim..
Gözlerim ağrımaya başladığında başımı Chanyeol'ün göğsüne yaslayıp kalp ritmini dinlemeye başladım, çok hızlı atıyordu, heyecanlandın mı sevgilim? Ben de seninle olunca çok heyecanlanıyorum.. Nefes alışverişi çok güçtü, ne biçim bir gazdı böyle? Sabah olduğunda bunu Sehun'a soracağım. Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım ve uyumaya başladım.
Sabah olduğunda gözlerimi hemşirenin dürtmesiyle kaşlarımı çatarak açtım.

"Ne oldu?" Başımı kaldırıp gözlerimi ovup hemşireye baktım.

"Bay Byun, Bay Oh sizi görmek istiyor." Bu güzel oldu ama şu an keşke olmasaydı çünkü ben yeni uyandığımda şapşalın teki oluyordum ki şu an şapşal olmanın zamanı değildi!

"Tamam geliyorum." Ayağa kalktım Chanyeol'e baktım, uyumaya devam ediyordu. Bugün uyanması için dua edecektim çünkü onun varlığı beni memnun ediyordu.. Odadan çıkıp koridorda yürürken saçımı başımı düzelttim, bugün servis çok sessizdi, bu hallerine hiç alışkın değildim. Sehun'un odasına geldiğimde kapıyı tıklatıp içeri girdim, masasındaydı, karşısındaki koltuğa oturup yüzüne baktım.

"Hoş geldin Baekhyun." Sesi durgun ve sanki sinirli gibiydi, neden böyleydi ki?

"Hoş buldum."

"Chanyeol dün çok yoruldu bu yüzden uyanması biraz uzun sürebili-" Cümlesi bitmeden durdurdum çünkü kafamdaki soru işaretleri başımı ağrıtıyordu.

"Sehun, dün neden hiçbir asistanı ameliyathaneye almadın? Neden o zehirli gazın Chanyeol'e kötü geleceğini bile bile onu ameliyathaneye soktun. Madem o kişi hasta değildi ve böyle bir şey yaptı neden arkadaşını da korumadın? Hastalığını biliyorsun! Benden iyi biliyorsun! Ne oldu?" Sehun'da bir haller vardı ve bu beni delirtiyordu..