SURGEON {CHANBAEK}//TAMAMLANDI

Dokuzuncu Bölüm.

Chanyeol'ün anlatımı..

  Dünün bir kabus olduğunu ve yaşadıklarımızın hepsinin birer şaka olmasını dileyerek uyandım bu sabah ama ne yazık ki hepsi gerçekti. Baekhyun ve ben salonda uyuyakalmıştık, anneannesinin ölümü onu ve ne yalan söylemek gerekirse beni de üzmüştü çünkü o kadını gerçekten çok sevmiştim. Bugün hastaneye gitmek zorundaydım ama Baekhyun gitmeyecekti, tek başına olması onu üzecek ve kıracaktı ama en sonunda akşam yine yanında destek olmalıydım. Onu uyandırmadan koltuktan kalktım ve üzerine battaniye örttüm. Ayağa kalkıp buzdolabına baktım kahvaltı için biraz yiyecek vardı, bu evin alışverişini yapmamın zamanı gelmişti. Yakınlardaki süpermarkete gidemeyecektim çünkü çok yorgun hissediyordum bu yüzden hızlıca telefondan kahvaltılık bir iki şey sipariş edip gelmesini bekledim, bu sırada Baekhyun'u izliyordum. Dün onu ilk defa bu kadar kırgın ve bitkin görmüştüm, bir daha böyle olmasına izin vermeyeceğim Baekhyun söz veriyorum sana.. En azından ben yanında olduğum sürece...
   Siparişlerim gelince hemen gidip açtım ve poşetleri aldım, ödemeyi yapınca mutfağa ses yapmadan gittim. Baekhyun'a bir iki aburcubur almayı da ihmal etmemiştim, çikolata seviyordu bu yüzden mutlu olabilirdi belki.. En kötü onu gece evime götürür, kafasını dağıtacak aktiviteler yapabilirdik..
  Mutfakta güzel bir kahvaltı hazırladım ve portakal suyu sıktıktan sonra tepsiyle Baekhyun'un yanına geldim, yere oturup onu nazikçe dürttüm.

"Baekhyun.. Uyanmalısın..." Sesimi duyunca omuz silkip battaniyeyi kafasına çekti. "Hadi kahvaltı yapmalısın."

"Lütfen.. Beş dakika daha söz uyanacağım."

"Baekhyun, ben gidene kadar vaktin var." Battaniyeyi yüzünden çekip şiş gözleriyle bana baktı.

"Ben gidene kadar derken...? Nereye?"

"Hastaneye gitmek zorundayım.. Bir sürü işim var ve sen de kahvaltını yapmak zorundasın. Sen kahvaltını yapmadan ben gitmem."

"Akşam da burada olacak mısın?"

"Kesinlikle, birkaç gün seninle kalacağım.." O da benimle kalıp bana eşlik etmişti. Belki bu sefer ben ona iyi gelebilirdim. "Hadi." Doğrulup oturdu sonrasında da tepsiye bakıp yutkundu, tepsiyi ona uzattım ve aldı. Yemeye başlayınca gülümsedim.

"Ellerine sağlık.."

"Afiyet olsun.. Aburcubur aldım sana ben yokken ondan ye ve lütfen buradan kalkma dinlen." Acıyla tebessüm edip omuz silkti.

"Bebek miyim ben..?"

"Belki de artık seni bebek olarak görmeye başlamışımdır? Dediklerimi yap yoksa seni bu halde çalıştırırım." Bu tehdit bile işe yaramamıştı boş boş kahvaltısını yapmaya devam edince iç çekip karşısına geçtim. "İyi olmanı sağlayacağım, sana söz veriyorum."

"Sana güveniyorum.. Bak kahvaltımı bitirdim gidebilirsin!" Zoraki güldü sonrasında da bana tepsisini gösterdi.

"Bugün eve temizlikçi getirteceğim şirketten, evi temizlesin ve sana yardım etsin. Bu halde sakın ayağa kalkma."

"Ben iyiyim.."

"Değilsin, ben şimdi gidiyorum. Kendine dikkat et." Saçlarını yina karıştırdım, bunu yapmayı çok seviyordum bence o da çok seviyordu. Evden çıkıp arabama bindim bir süre direksiyona boş boş baktım, tam bir hafta önce ben de böyleydim ama şimdi Baekhyun böyle. Arabamı kendi evime sürdüm.
  Eve gelince içeri sonra da odama gittim. Bir çanta hazırlayıp kıyafetlerimi ayarladım sonrasında da lacivert formamı giyip üzerine kapüşonlu sweatshirtümü geçirdim. Evden çıkıp çantamı arabaya attım sonra da hastaneye sürdüm. Gelince arabayı valeye bıraktım ve içeri gittim.
    Herkes başhekim olmama şaşırıp seviniyordu ki buna alışkın olmam mı gerekiyordu bilmiyordum çünkü bu garip bir histi. Sehun'u görünce koşup yanına gittim ve onunla yürümeye başladım.