KADER AĞLARI//CünZey

"SORUN"

Oy vermeyi unutmayınız

Yazım yanlışları olabilir kusura bakmayın anlamadığınız yerde sormanız yeterli olacaktır.

Bismillahirrahmanirrahim diyerek başlıyoruz.

İyi okumalar diliyorum.

Yazar'dan

Cüneyd'e doğru koşan Mina hızını azaltmaya vakit bulamamıştı.Arkasında bıraktığı annesi ve doktoru umursamadan koşarken nerden bilebilirdi ki kovaladığı kişinin duracağını.?

Evet hızını alamadığı için düşmüştü.Tamda Cüneyd'in göğsünün üzerine hemde.

Levent Cüneyd'in kriz geçireceğini düşünerek korkup koşarken,Meryem ise Zeynep'in bu tavrı için endişeleniyordu.

Zeynep'in gönlünün düşmemesi için elinden gelenin en iyisini yapmaya karar vererek doktorun peşinden koşmuştu.

Herkes Cüneyd'in kriz geçirmesini beklerken Cüneyd sadece duruyordu.Onun için durmuştu zaman.Ne yerden kalabiliyor ne de üstündeki kızı bırakıyordu.

Elleri kontrolünü kaybetti.Kızı sardı,belkide annesi olarak görmüştü kızı.Bu yüzden şuanlık dokunabiliyordu.

Bir anlık durdu Zeynep.Şuan bile kriz geçirdiği söylenebilirdi.

Aklında binlerce soru varken Levent konuştu Cüneyd'e karşı olarak.

Levent:bak Cüneyd,o senin annen değil.O Zeynep.O annen değil Cüneyd o seni bırakmayacak.O annen değil Cüneyd kendini kaybetmeyecek.O annen değil Cüneyd seni sevmeyecek....şimdi bırakta uzaklaştıralım kızı, korkuyor o da.

Cüneyd kafasını olumsuz olabilecek bir hâle soktu.

Evet Zeynep'te korkuyordu lakin ona zarar gelmeyeğini biliyordu.

Yerden aklına gelen şeyle hızla kalkan Cüneyd,
sürüklemeye başladı kızı.Kızın yaptığı tek şey ise susmaktı,korkudan susmak.

Dokunmuyordu kıyafetinden çekiyordu kızı.

Zeynep gerçekten korkmaya başladığında,kendi için korkmadığını farketti.Cüneyd kendine birşey yapabilirdi.Bunu istemezdi kimse.

Kendini durdurmak istedi ama dokunamıyordu ona.Seslendi seslendi lakin Cüneyd onu duymadı.Belkide duymamazlıktan geldi.

Zeynep:Cüneyd Efendi dur,birşey olacak.!

Son adımlarınıda attıklarında bir uçurumun kenarına geldiler.

Cüneyd'e tanıdık gelen bu sahne Zeynep'e birşey andırmıyordu.

Cüneyd bıraktı kızın kolunu,çöktü olduğu yere.Ani bu hareket Zeynep'i korkutmaya yeterken Cüneyd onunda oturmasını istedi.

Onu annesi olarak görüyordu.Annesi gitmişse o da giderdi.Gidecekse şimdi gitmeliydi kendini kaptırmadan önce.

Zeynep:Cüneyd Efendi,kalk gidelim evde konuşalım.Dinleyeceğim sizi sabaha kadar ama kalkında gidelim korkuyorum.Ayağın kayarsa düşersen helak olurum ben burada.Hem insanlar sizsiz ne yapar bu fâni dünyada.Hadi kalkında gidelim.

Cüneyd karşıya bakarken konuştu.Gözleri kırpılmıyordu.

Cüneyd:ben kimim Zeynep Hanım,hasta bir fâniyim ben.Kim sever sayar beni.? Kim bırakmaz benim gibi garibanı.?

Zeynep:yapmayın böyle Cüneyd Efendi,bir zarar gelecek size.Kalkın gidelim

Sesi toklaşıyordu Zeynep'in,gözleri dolu,kalbi yerinden taşmış yaşadığını hissetmiyordu.

Zeynep:ben Cüneyd Efendi ben,bırakmam ben sizi.

Bu dediğinde ciddi olacağını hiç düşünmemişti genç kız..

Cüneyd kıza baktı.

Kahverenginin en güzel tonu olan gözleri kırmızılaşmış kar tanesinin birleşimi gibi olan yüzünden bir iki damla yaş akıyordu.

Sonrasında bunu bozan annesi olmuştu.Kızı yanına çekmiş ve ona bağırıp çağırıyordu.Lakin kız Cüneyd'e bakıyordu.Kendine birşey yapar diye korkuyordu.

Çünkü Zeynep'e son kez baktı ve ayağa kalktı.
Yürümeye başladığında Zeynep annesini es geçip peşinden gitmeye başladı.

Levent Meryem'e baktı.Onu anlıyordu lakin başka şeyleride anlıyordu.

Meryem'den gözlerini çekip Cüneyd ve Zeynep'in peşinden gitti.

Cüneyd arabanın yanına vardığında arkasını döndü.Zeynep'i gördüğünde ona baktı bir süre,
sonrasında arabayı gösterdi.

Zeynep arabaya bindiğinde Meryem ne kadar bağırsada Levent onu durdurmuş ve peşlerinden gideceklerini söylemişti.

Cüneyd gaza bastığı sırada Zeynep'e döndü,baktı.Ardından önüne dönerek geldiğini hatırladığı yönden geri dönmeye çalıştı.

Başarmıştı.Yol boyu Zeynep'e bakmadan,onunla konuşmadan evin yolunu bulmuştu.Evim önüne geldiklerinde arabadan indi ve Zeynep'i beklemeden kapıya ilerledi.

Kapıyı açtı ve yüzüne vuran sıcaklık ile dışarısının ne kadar soğuk olduğunu anladı.
Zeynep Hanım'ında geçmesi için kapıyı tuttu.
Zeynep Hanım'da içeri girince kapıyı açık bırakıp eve girdi.

Salona geçti,sallanan koltuğuna oturdu gözlerini kapattı.Sadece dinledi.Karşısındaki hanımın nefes seslerini.

Ses uzaklaşmaya başladığında kafası gerideyken açtı gözlerini aydınlığa.Salondan çıkan Zeynep ve Meryem Hanım'ı gördüğünde Levent'e karşı konuştu.

Cüneyd:konuşmanün lüzumu yok.Zeynep Hanım'dan af dileyeceğim.

Levent durdurdu onu,bir sorun vardı..

_--_-_-_-_-_-_-_-_-_--_-_-_-_-_-_-_--_-_-_-_-_-_-_--__-_-_-_

Oy vermeyi unutmayınız

Sizleri seviyorum kendinize çok dikkat edin

İstediğiniz sahne varsa yazabilir ve uygulayacağıma emin olabilirsiniz.