KADER AĞLARI//CünZey

"KOLLARINDA TESELLİ"

Oy vermeyi unutmayınız

Yazım yanlışları olabilir kusura bakmayın anlamadığınız yerde sormanız yeterli olacaktır.

İyi okumalar diliyorum.

Yazar'dan

Bilinenle bilinmeyen nerde birleşir.?

Belkide hayatın üstüne kurulduğu soru budur.
İnsanlar bilinenlerle doğar bilinmeyenlerle büyür öğrendikleriyle ölürdü.

Zeynep tam olarak bilinmeyenleri öğrenme zamanındaydı.Bunun kimin hakkında ve ya ne hakkında olacağına dair bir şey bilinmezdi sadece öğrenecekti.

Bunu başlatan en sevdiği olacaktı,annesi.

Ama bu onun en büyük travması olabilirdi.
Evet onun adına sevinirdi ama istemezdi,daha doğrusu kim isterdi böylesine bir şeyi.?

Neyi mi.?

Meryem:kara kuzum,Levent diye bir doktor var.
Belki Cüneyd Efendi'den duymuşsundur.O tedavi eder Cüneyd Efendi'yi.Biz karşılaştık bu doktorla,seni anlattım ona zamanla.Bana yardım edebileceğini söyledi ve birden fazla çözüm bulmaya çalıştık.Hiçbiri işe yaramadı,sürekli bir şekilde Cüneyd Efendi'nin hiçbir şeyine zarar gelmedi.Sonra o gün evlendin.Bilirsin,baban eve geceleri pek gelmezdi.Bende Levent doktordan akıl almak için onlara gittim.Bana çok güzel teselli verdi,seni ne olursa olsun kurtarabileceğimizi söyledi...Kalbim çarptı kızım,ilk defa sevildiğimi hissettim ben,günlerce tevbe ettim lakin sonradan farkına vardım,her şeyin hayırlısı olan olurmuş.Geçen gün bana bir çözüm yolu bulduğunu söyledi,seni buradan alıp götüreceğiz.Onun kızı,sen,ben ve o hep beraber yaşayacağız.Babandan boşanmama az vakit kaldı,bunu sana söylemeliydim ama zaten başın doluydu kızım.Evleneceğim.

Zeynep nefes alamaz olmuşken düşündü.Ne diyordu annesi.?

Söylediklerinin onun aklında yeri var mıydı.? Şuan karşısında duygusal olarak babasını aldatmış bir kadın mı duruyordu.? Annesi miydi bu kadın.?

Evet biliyordu,hiçbir zaman sevmemişti babasını ama o hayatındayken başka adamı sevmek neydi böyle.?

Şokta olan Zeynep'i annesinin tekrardan başlayan sözleri toparladı,sinirlenmişti.

Meryem:biliyorum kara kuzum,bu senin aklına yatmıyor ama sevmek böyle bir şey,sen kimseyi sevmiyorsun bilemezsin.

Zeynep sinirle ağzından çıkacak olan sözlerin anlamını kendi bile anlayamazken annesinin ondan açıklama isteyeceğini biliyordu.

Zeynep:nereden çıkarıyorsun anne bunları,ben sevmeyide sevilmeyi de bilirim.Senin yaptığın şey senin için hayırlı olan değildir,bu yaptığının Allah katında elbet bir cezası olacaktı.Ben ne o doktora ne de sana ihtiyaç duyarım bunun üzerine.

Meryem hayretle sordu karşısında ki kızına.
Tanıyamaz olmuştu onu..

Meryem:ne demek istiyorsun Zeynep,babanamı itimat edeceksin.? O mu sevdi seni,o mu yanında oldu hep.?

Zeynep ses tonunu yükseltti istemesede, karşısında annesi olduğunu söyleyen kadına oldukça sinirliydi.Tanıyamıyordu onu.

Zeynep:ne babası ne.! Ben ikinizdende sevgiyi bilemedim,bana öğrettiğiniz tek güzel şey dinim,imanım.Sen gidip sevmediğin kocandan boşanıp hemen ardından evlen bir imansız ile,ben hayatımdada bu evdede yanımdaki adamlada mutluyum.

Meryem'in korkuları gerçekten ortaya çıktığında açtı gözlerini içindeki korkuları yansıtacak şekilde.Ayağı kalktı artık tanıyamadığı kızına baktı.Sinirini dindiremezken konuştu parmağını kalbine koyarak.

Meryem:benim buramda bir sen vardın kızım,yanına birini istemezsin diye bundan evvel kaç kişiden vazgeçtim bir ben bir Allah bilir.Tam en hayırlısını bulduğumu sanarken senin yaptığın nankörlüğe bak.Adam seni kurtarmanın yolunu bulmuş sen hâlâ mutluyum diyorsun.Hâni sözde sevmeyide sevilmeyide Cüneyd Efendi'den öğrendin ya,o seni sevemez kızım.Dokunamaz,gözlerini gözlerinden geçiremez,tutamaz elini bırakmamak suretiyle.Şimdi tekrardan düşün aklını başına al,seni sevemeyek bir adamla yaşamak mı yoksa okuyup mühim bir hanım olmak mı.?

Zeynep içindekileri tutmadan bağırıp çağırmak istedi.Lakin yapamazdı,bu saygısızlık olurdu.Ses tonunu düşürdü karşısında ona sinirle bakan annesine gözlerini kenetleyerek baktı.

Zeynep:senin için ne zamandan beri değişti bu kadar anne.? Senin için dokunmak mıdır sevmek.? Hissedemez misin sevdiğini her türlü.? Hâni diyorsun ya mühim insan diye,benim için mühim insan olmak okumak değil.İnsanlar seni sever sayarsa sen zaten mühim bir insansındır.Evet okumak çok istiyorum lakin bunu senden başkasına danışmadım.Sende beni umutlarımdan mahrum bıraktığından sığınacak tek dalım kalmıştır benim.

Meryem artık anlıyordu bir şeyler olduğunu.

Meryem:gidip sana daha elini bile değdiremeyen bir adamın kollarında teselli bul,sen duygularını tutmaktan bile aciz bir kızsın.

Son sözleriydi belki de Meryem'in.Elini geriye götürdü ve sertçe indirerek çarptı kızının suratına.

Zeynep'in başı bükülmemişti,kopmuştu.

Annesi çarptı çıktı kapıdan.Gözlerindeki yaşları tutmaya çalışırken başörtüsünü yapmaya başlamıştı.

Belkide onun yanında olan tek insana,Cüneyd'e gidiyordu onun taşlı yolları.

Belkide taşlı yollarının yanlarındaki kuru topraklardan Manolya çıkartırdı bu adam.

Sevmiyordu belkide Zeynep onu,sadece teselli mı istiyordu bu genç kız.?

Evlerinin kapısını açarak kendini dışarı attı.

Hızlı adımlarla yürümeye başladı kütüphaneye doğru.

Belki gözünden akan yaşlara dayanamaz teselli ederdi onu Cüneyd Efendi,annesinin dediği gibi kollarında teselli değil elbet,yani sanırsa..

_-_--_-_-_-_-_-_-_-_--_-_-_-_--_-_-_-_-_-_--_-_-_-_-_-__--_

Oy vermeyi unutmayınız

Bu bölüm ve yarın ki bölüm en sevdiklerim olacak sanırsam şuna baksanızaa.Birde kısa değil farkettiğiniz gibi paragraflar uzuun.

Sizleri seviyorum kendinize çok dikkat edin, istediğiniz bir sahne varsa yazabilir ve uygulayacağıma emin olabilirsiniz.